Hayber Şiken füzeleriyle gerçekleştirilen operasyon Siyonistler için hangi mesajı taşıyor? / İran füzelerinin evrim süreci – Şahab füzelerinden Hayber’lere

Ivan Kesic

Press TV

Pazartesi gece yarısı İslam Devrim Muhafızları Ordusu (DMO) Irak'ın Kürdistan Bölgesindeki Siyonist hedeflere ve Suriye'nin kuzeybatısında yer alan İdlib yakınlarındaki tekfirci noktalara, İran'a karşı gerçekleştirdikleri terörist ve ayrılıkçı faaliyetlerine karşılık olarak balistik füze saldırısı düzenledi.

Devrim Muhafızları Hava-Uzay Kuvvetleri Komutanı Tuğgeneral Emir Ali Hacızade'ye göre Erbil yakınlarındaki casus üssü sırasıyla 200 ile 300 km uzaktan, batıdaki Kirmanşah vilayetinden fırlatılan 4 ve kuzeybatıdaki Batı Azerbaycan’dan ateşlenen 7 füzenin hedefi oldu.

Yetkili, Güney Huzistan’dan da Suriye'nin İdlib kentindeki tekfirci terörist hedeflere 4 Hayber Şiken füzesi atıldığını belirtti.

Hayber Şiken ilk olarak 2022 yılında, İslam Devrimi'nin 43. yıldönümü vesilesiyle tanıtıldı. Devrim Muhafızları Hava-Uzay Kuvvetleri tarafından kullanılan bu silah, katı yakıtlı orta menzilli bir balistik füzedir.

DMO füzelerinin üçüncü neslinden olan bu füze 500 kg savaş başlığı taşıyabiliyor. İniş aşamasında füze kalkanlarını aşacak manevra kabiliyetine sahip olup 1.450 kilometre menzil ve yarıçaptaki hedefleri tam isabetle vurabiliyor.

Dünyanın dört bir yanındaki askeri analistlerin dikkatini çeken bir ayrıntı, Huzistan eyaletiyle hedeflenen Suriye mevzisi arasındaki mesafenin 1,230 kilometre olmasıdır ki bu "İsrail” ile aradaki mesafeyle aynı.

Siyonist rejimin atış menziline sokulması yeni bir gelişme değil. Zira İran, Şahab-3'ün ilk kez test edildiği 1998 yılından beri bu kabiliyete sahip ve bu füze beş yıl sonra da tam faaliyete geçmişti. Ancak bu model günümüzdeki modern savaşların ihtiyaçlarına uygun değil, zira çok büyük olması yüzünden taşınması çok zahmetli; sıvı yakıtla doldurulması da uzun zaman alıyor ki bu durum savaş koşullarında keşfedilmesini ve hedef alınmasını kolaylaştırıyor.

Dairesel hata olasılığının ilk modeller için 1000 ila 4000 metre, daha sonraki modeller için ise 200 ila 800 metre arasında olduğu tahmin ediliyor, bu da onu dakik saldırılardan ziyade büyük düşman üslerini hedeflemek için uygun hale getirmektedir.

Sistem aynı zamanda nispeten pahalıydı ve birkaç yüz adetlik sınırlı miktarlarda üretiliyordu. Bu da daha büyük bir hava filosuna sahip bir düşman karşısındaki potansiyel çatışmada avantaj sağlamıyordu.

Gadir-110, Fecr-3, Aşura ve Siccil gibi daha sonraki orta menzilli balistik füzeler, 2000'li yılların ikinci yarısında tanıtıldılar ve bunlar katı yakıtlı itici güç, daha kısa hazırlık süresi ve isabetlilik konularında önemli gelişmeler sağlamakla birlikte hâlâ çok büyük ve pahalı sistemlerdi.

İran, havacılık ekipmanlarına onlarca yıldır uygulanan yaptırımlar yüzünden balistik füzelerin işlevini yeniden tanımlamak zorunda kaldı ve onları birincil uzun menzilli ateş gücü haline getirdi.

Büyük orta menzilli balistik füzelerdeki eksiklikler 2010'larda, başlangıçta sadece 200 ila 300 km menzile sahip kısa menzilli katı yakıtlı bir füze olan Fatih-110'a dayanan yeni varyantların operasyonel hizmete girmesiyle telafi edildi.

Roket motorlarının ve ilgili teknolojinin gelişmesiyle, Fatih-110'a dayanan bu yeni varyantlar zaman içinde menzillerini artırdı. Fatih-313 500 km'ye, Zülfikar 700 km'ye, Dezful 1.000 km'ye ve son olarak da Hayber Şiken1.450 km'ye vardı.

Bu sayede Hayber Şiken'in menzili, çapı ve yüksekliği iki kat daha büyük ve dolayısıyla çok daha ağır olan eski, daha büyük orta menzilli balistik füzelere neredeyse eşit hale geldi.

Eski büyük füzelerle karşılaştırıldığında, yeni nesil füzeler 500 ila 700 kg daha hafif, yarı boyutta bir savaş başlığına sahiptir. Ancak nakliyeleri daha kolay, fırlatılmaları daha hızlı ve basit, manevra kabiliyetleri daha yüksek ve düşman hava savunma sistemleri tarafından vurulmaları ise daha zordur.

Ayrıca, İran'ın ülkenin dört bir yanına dağılmış yeraltı üslerindeki geniş füze cephaneliğinin görüntülerini göstermesiyle doğrulandığı üzere, seri üretimleri daha kolaydır.

Bu gelişmeyle İran havacılık alanındaki eksikliklerini telafi etmiş oldu çünkü pilotların hayatını ve 100 milyon dolar değerindeki jet uçaklarını riske atmadan daha uygun maliyetle, aynı menzildeki düşman mevzilerini aynı ölümcüllük ve yoğunlukla vurma kabiliyeti edindi.

İran'ın benzer menzildeki diğer silahlarıyla karşılaştırıldığında, bu balistik füzeler insansız hava araçları ve seyir füzelerinden daha hızlıdır ve daha ölümcül savaş başlıkları taşımaktadır. Ayrıca en son sahip olduğu hipersonik silahlardan daha basit ve daha ucuzdurlar.

Yeni nesil küçük balistik füzelerin bir diğer önemli özelliği de, ilk duyurulduğunda yabancı analistler tarafından şüpheyle karşılanan, sadece 5 metrelik hata payına sahip şaşırtıcı hassasiyetleridir.

İran’ın son yedi yıl içinde bölgedeki düşman üslerine düzenlediği ve füzelerinin güvenilirlik, dakiklik ve etkinliğini ortaya koyan çok sayıda saldırısının ardından tüm şüpheler ortadan kalktı.

Bu hamleler arasında Suriye'deki tekfirci hedeflere yönelik 2017 Kadir Gecesi Operasyonu, Irak'taki ABD tesislerine yönelik 2020 Şehit Süleymani Operasyonu ve Irak'taki Kürt teröristlere yönelik 2018 ve 2022 saldırıları yer alıyor.

Pazartesi günü Hayber Şiken füzeleriyle 1230 km ötedeki İdlib yakınlarında yer alan tekfirci mevzilerine yapılan saldırı bu serinin sonuncusu olmakla birlikte, 2017 yılındaki Zülfikar füzelerinin yaklaşık 750 km uzaklıktaki Suriye'nin Deyrizor kentini hedef aldığı saldırıdan daha uzun menzilli bir operasyonu temsil ediyor.

İran bununla sadece İsrail rejimini ateş menziline aldığını değil, son 25 yılda eskisinden çok daha hassas ve büyük bir balistik füze cephaneliği inşa ettiğini de göstermiş oldu.

Çeviri: Medya Şafak