bu suçun en alt seviyede, bu mübarek evin ‘‘yakılması tehdidiyle” kaldığını kabul etsek dahi yapılan korkunç bir cürümdür. bu öyle bir evdi ki hz. resûlullah (s.a.a.) eşiğine uğrar, kapısının iki kolunu tutar ve bu hanenin halkına “ey ehl-i beyt! allah sizden, sadece günahı gidermek ve sizi tertemiz yapmak istiyor.” (ahzâb, 33) ilahî buyruğunu okurdu.
insanlığın resûlü ve bu ümmetin peygamberi hâtemü’l-enbiyâ, hz. zehrâ (a.s.) hakkında neler buyurmuşlar ve o’na nasıl davranmışlar? kitabımız el-müstedrek ale’s-sahîhayn’ın da müellifi olan hâfız hâkim en-nîsâbûrî’nin (h. 405) fadâilü fâtımeti’z-zehrâ adlı eseri.
âlûsî, muhammed sûresi’nin 27-31. âyetlerinin tefsirinde şöyle der: bana göre yezid'in buğzu münafıklık alametlerinden daha kuvvetlidir. ah keşke ilahi rahmetten kovulmuş yezid hakkında ne söylüyorsunuz, bir bilebilseydim! o, hz. ali’ye sevgi mi besliyordu yoksa buğz mu ediyordu? allah’ın lâneti ona olsun!
ahmed b. hanbel’e göre -zehebî’nin dediği gibi- o müslümanlık izharında bulunan bir münafık değil kâfirdir. onun küfrü açıktır. önceki programlarda âlûsî, ez-zehebî ve diğerlerinin yezid’in nâsıbî olduğuna dair açıklamalarını okumuştuk.
ben ömer b. abdülaziz’in huzurunda idim. bir şahıs yezid b. muaviye’yi anmak için ‘‘emirü’l-müminin yezid’’ deyince ömer ‘‘emirü’l-müminin yezid ha!’’ dedi ve ona yirmi kırbaç vurulmasını emretti.
yani ibn teymiyye bu hadisi yezid’e uyguluyor. ona göre yezid veliyyü’l-emirdir ve imamdır. ona biat etmeksizin ölen kimse câhiliye ölümü üzere ölür! ibn teymiyye’nin bu nazariyesi ile ‘‘imam zalim dahi olsa ona biat edilmesinin vacip olduğu’’ sonucu çıkıyor. evet, biz aksi görüşteyiz. bu râfızîlik ise evet, biz râfızîyiz!
câhiliye ölümü ile ilgili olarak çeşitli tefsirler bulunmaktadır. kimileri bu ifadeyi ‘‘dalâlet üzere ölmek’’ şeklinde tefsir etmişlerdir. kimisi de ‘‘hayır, bu anlama gelmemektedir, câhiliye ölümü gibi bir ölümdür’’ demişlerdir. câhiliyye küfürdür. öyleyse bunlar da küfür üzere ölmüşlerdir.
uley b. rebah; imam ve sikadır. tâbiûnun ileri gelenlerindendir. ebû abdurrahman el-mukri şöyle der: ümeyyeoğulları adı ali olanları öldürmekteydi. bu durum rebah’a ulaştırılınca oğlunun ismini değiştirerek ismi tasğir şeklinde uley yaptı. evet, imam ali’nin dostu ve o’nun izinde yürüyenlerin öldürülmesinden değil, ismi ali olan kimselerin öldürülmesinden bahsediyoruz! bunu zehebî söylüyor.
şa´bî diyor ki ibn ez-zübeyr’in şöyle dediğini işittim: abdullah b. zübeyr’in şöyle dediğini işittim: şu beyt’in rabbine yemin olsun ki allah-u teâlâ peygamberinin diliyle hakem’e ve ondan doğana lanet etmiştir. bu rivayeti ahmed, bezzâr ve hâkim tahric etmişlerdir. hâkim bu hadisin isnadının buharî ve müslim’in şartlarınca sahih olduğunu ancak onlar tarafından tahric edilmediğini söyler.
önceki programlarda ibn teymiyye’den ve öğrencisi ve mukallidi muhammed b. abdulvehhab’dan, allah resûlünün lanetlediği mervan ve soyunu ululayan, onları islam’ın izzeti ve gücü, 12 halifenin birer ferdi olarak niteleyen pasajlar okumuştuk. bunlara göre mervan ve soyu, ismail’in (a.s.) müjdelediği kimselerdir.
‘‘ali’ye söven bana sövmüş olur.’’ bu hadis isnad açısından sahihtir. ancak buharî ve müslim tahric etmemişlerdir. ‘‘ali’ye eziyet eden bana eziyet etmiş olur.’’ bu hadis isnad açısından sahihtir. ancak buharî ve müslim tahric etmemişlerdir. zehebî de dipnotta hadisin sahih olduğunu belirtiyor.
buharî'ye göre haricî lider imran b. hıttân’da herhangi bir problem yok! ama câ’fer b. muhammed es-sâdık’ta sorun var! imam medine’de yaşamıştır. ilginç olan nokta şudur ki imam sâdık’ın talebelerinden bir grup buhârî’nin şeyhlerindendir. buhârî’nin bunlardan rivayeti var, ama imam sâdık’tan (a.s.) tek bir rivayeti yok!
yani muaviye hakkında ‘‘allah razı olsun’’ ibaresini kullanmayan kişi yazara göre şiî olmuş oluyor! şiîlik ithamından kurtulabilmen için muaviye hakkında sadece susman ve onu kötü bir şekilde anmaman yeterli değil, üstüne bir de ‘‘allah razı olsun’’ demen gerekiyor!
şöyle bir itiraz gelebilir: ‘‘bu çıkarım doğru mudur? muaviye’nin hilafete ömer b. hattab’dan daha layık olduğunu söyleyen emevî yönelimli birisi gerçekten de mevcut mudur?’’ buna cevabımız evettir, çünkü bu sözü ilk defa söyleyen muaviye’dir. hilafete ömer b. hattab’dan daha layık olduğunu ilk iddia eden muaviye’nin kendisidir.
resûlullah (s.a.a.) o’na şöyle dedi: ‘‘sen, benim yanımda musa nezdinde harun’un sahip olduğu bir konuma sahip olmaya razı olmaz mısın? şu var ki sen bir peygamber değilsin. ama ben mutlaka gideceğim ve sen de benim halifem olacaksın." (ahmed b. hanbel; müsned)
eğer bu perdeler kaldırılırsa o zaman hakikatler sizde zâhir olur. yani “meâd” (son-dönüş yeri) aslında “mebde”ye (başlangıç) dönüşten başka bir şey değildir. ‘‘son ne olacak’’ diye soruyorlar. azizim son, başa dönmekten başka bir şey değildir. “inna lillah ve inna ileyhi râciun.” (allah’tanız ve yine o’na dönüyoruz.) kıyamet, başlangıca dönüştür. nereden geldiysen oraya geri döneceksin.
insan bilince ulaştığında bilincin hakikatiyle aynı olur. bakın bir mesele var, insanlar bilincin insana ârız olduğuna inanıyorlar, tıpkı renk gibi ve ölünce de bunun sonlanacağını düşünüyorlar. cismi de toprak oluyor zaten. bu büyük bir yanlıştır. acaba bilinç yok olacak bir sıfat mıdır? bilinç insana ârız olan bir sıfat değildir, bilinç insanın canıyla ittihat halindedir.
kardeşlerden biri bütün müslümanların ibn teymiyye’yi sevdiğini söylemişti. bu söz doğru değil. pek çok âlim onu eleştirmiş, hatta imam ali’ye düşmanlık gösteren bir nâsıbî olduğunu ortaya koymuştur. ikinci olarak allah aşkına bütün bu yalanlara rağmen ibn teymiyye’yi sevebiliyor musun? onun nâsıbî ve ehl-i beyt düşmanı olduğunu anladığında da hâlâ bu sevgin devam edecek mi?
“cennet ehlinin hanımlarının efendisi” ibaresi sahihü’l-buhârî ve diğer hadis mecmualarında geçmektedir. o’nun ilk halifeye biat etmediği de kesin bir şekilde biliniyor.
şimdiki konumuz ‘‘şeyhü’l-ekber muhyiddin ibn arabî’nin mehdîlik akidesi bağlamında o’nun hayatta oluşunun incelenmesi’’dir. şeyhü’l-ekber’in açıklamalarının bir bölümüne işaret etmek istiyorum. konuyla ilgili olarak önemli ve temel bir kaynağa işaret etmek istiyorum. abdülvehhab eş-şârânî’nin (h. 973) el-yevâkît ve’l-cevâhir adlı eseri.
programımızın konusu “muhyiddin ibn arabî’nin sözlerinde el-mehdîyyü’l-muntazar” olacak... ibn arabî imam mehdî hakkında ‘‘ölü’’ sözcüğünü değil, “fekîd” lafzını kullanıyor. yani imam mehdî’nin gâip olduğuna imâda bulunuyor.
allâme albanî fetâvâ adlı eserinde şöyle der: çoğunluğun tercih unsuru olduğuna dair sabit bir veri yoktur. çoğunluğun yanılgı içerisinde olabileceği ve azınlığın haklı olabileceği bir mesele mümkündür. nitekim ibn mesud “tek kişi olsa dahi hak cemaatle birliktedir” demektedir.
âriflerin dediği gibi bahsedilen makam kemâle yolculuktaki hâtemiyet makamıdır. hz. ali (a.s.) da bu makamda resûlullah’ın (s.a.a.) ortağıdır. hâtemü’l-enbiyâ denince kastımız seyr-i ilallah’ın bütün mertebelerini sonlandırmaktır. yoksa zamansal olarak peygamberlerin sonuncusu olmak değildir.
gadir-i hum, islam tarihinin en kilit önemdeki ve kader belirleyici noktalarından biridir ve en azından şiî itikadına göre resûlullah (s.a.a.) bununla islam tarihinin geleceğini tayin etmiş ve içinde gündeme getirilen konuda islam ümmetinden biat ve bağlılık sözü almıştır. gadir-i hum’u, hz. peygamber’in risalet döneminin şia’ya kaynaklık eden en bariz hadisesi saymak mümkündür.
“vahyanî akıl”, tümel akıldır. tümel akıldan daha yukarıda bir akıl bulunmamaktadır. tümel akıl şudur: tüm varlıklar makuldür. bir diğer itibarla varlık ilim ve idrakin ta kendisidir.
resûlullah’ın (s.a.a.) tebük gazvesinde buyurduğu ancak müelliflerinin emevici bir çizgide oluşları yüzünden nakletmediği önemli bir cümle var. bu cümleyi taberânî el-mucemü’l-kebir adlı eserinde nakletmektedir. rivayet bera b. azib’den ve zeyd b. erkam’dandır. resûlullah’ın tebük gazvesine çıkarken ali’ye (s.a.a.) “ya senin ya da benim geride kalmam gerekiyor” buyurduğunu rivayet etmektedirler.
devamında şöyle diyor: eğer ali’yi (a.s.) emir edinirseniz ki bunu yapacağınızı zannetmiyorum. bu da resûlullah’ın mucizelerinden ve gaybî mesajlarındandır. resûlullah (s.a.a.) emir belirleme hususunda nasıl davranacaklarını biliyordu. bu hadis müsnedü ahmed’de geçiyor.
ibn hazm: bundan dolayı ömer konuşmaya başladı. bu da yazının yazılması halinde ümmetin asla sapmayacağı şeklindeki hayrın önüne geçmesine neden oldu. bu hadisin bizim açımızdan önemi hala devam etmektedir ve kalbimizde bir yaraya dönüşmüştür.
ibnü’l-cevzî şöyle diyor: ulema resûlullah’ın ümmet için yazmak istediği şeyler hakkında ikiye ayrılmıştır. ilk görüşe göre bunlar kendisinden sonra kimin halife olacağına dairdir. ikinci görüşe göreyse ümmetin arasında ihtilâfları ortadan kaldıracak hükümleri yazdırmak istemiştir. ancak ilki daha kuvvetlidir.
şiî hadis kaynaklarında yer alan ve on iki imamı müjdeleyen hadislerinden bazıları, zeydiyye fırkasının büyüklerinden biri olan ve “ebü’l-cârûd” adıyla meşhur ziyad b. münzir tarafından nakledilmiştir... bu iddianın kabulü için öne sürülebilecek tanıklardan biri de abbâd b. yakub revâcinî’in (ebu saîd usfurî olarak maruf) günümüze kalan “asl”ıdır.
bazıları yalnızca mevcûdâtı bildikleri için varlığı (vücûd) onunla aynı kavram sanıyorlar. ancak biraz daha dikkat etseler, aslında bir mevcûdun mevcut olmasının varlığı bilmekle ilgili olduğunu görürler. yani şu çiçek, şu masa ya da şu duvar mevcuttur; ama ben varlığa (vücud) inandığım için bunun mevcut olduğunu söylüyorum.
eğer durum böyle olmuş olsaydı kuşkusuz resûlullah (s.a.a.) da “allah mükâfatınızı versin”, “allah sizleri bolluğa kavuştursun”, “peygamberinizi ne de çok sevindirdiniz” derdi. ancak hadise böyle değildir. allah resûlü bu sözler karşısında mahzun oluyor, kedere gark oluyor. dahası “bir peygamberin yanında münazaaya girişmek olur şey değildir!” diyor. sonra da “kalkın gidin!” diyor.
kişisel kanaatim şudur ki resûlulah’ın (s.a.a.) esas gayesi sadece yazı yazmak değildi. o cemaatin gerçek yüzünü ve durumunu ortaya koymaktı da. bu da zaten gerçekleşmiştir. çünkü resûlullah (s.a.a.) dâr, gadir ve menzilet hadisleri gibi yollarla amacını çok önceden defalarca kez belirtmişti.
allah aşkına resûlullah (s.a.a.) hayatta iken ve hem de o’nun huzurunda ihtilâfa düşüyorlarsa, o’nun vefatından sonrasını varın siz düşünün! bu konu basit bir mesele değildir. bu mesele ümmetin geleceği ile alakalıdır.
hz. emîrü’l-müminîn (a.s) allah’ın kâmil bir velisidir, bir insan-ı kâmildir. o, tüm peygamberlerle sırlarında ve hz. hâtemü’l-enbiyâ ile ise açıkta beraber olan bir kimsedir. şu söz çok önemlidir: “kuntu meal enbiyai sırren ve mea muhammedin (s.a.a.) cehran.” (ben (hz. ali) peygamberlerin sırrında idim, muhammed (s.a.a.) ile açıkça zuhur ettim.)
peki kendisini nasıl görüyor? yani kendisine ait bir tasavvura mı sahiptir? yani hak teâlâ kendisini tasavvur mu ediyor? bir şeyin tasavvuru o şeyin dışındadır. bir şeyin tasavvuru o şeyin kendisinden farklıdır. hak teâlâ’nın kendisini görmesi, kendi kendindeki huzuru demektir. bu ise huzurun esasıdır. gören, görülen ve görmek hep o’dur.
abdestin yaygın şekli emevi kaynaklı ve yaygınlaştırılması tamamen politik / bidatlerin yaygınlaşmasında yahudi etkisi / ümmü külsûm’un evliliği konusu / ehl-i beyt imamlarının çocuklarına halifelerin isimlerini vermeleri meselesi
ben çok yaygın olan bir görüşün aksini söyleyeceğim, bunu diyeyim. ben her aşkı hakiki görüyorum, ben mecazi aşk diye bir şey kabul etmiyorum. kişi gerçekten âşık olmuşsa onun zahiri aşkı da bence hakiki aşktır.
nijerya’da 1994 yılından önce sayıları 5000’den az olan şii nüfus, geçtiğimiz 15 yıl zarfında 7 milyonu aşmıştır. geçmişte şeyh zekzeki'ye yakın olan allame şeyh necah el-tai gibi bazı kişiler ise, nijeryalı şiilerin sayısının 20 milyonu aştığını söylüyor.
diğer islam mezhepleri şia’nın gadir hadisi hakkındaki görüşleri aleyhinde bazı deliller sunarak bu rivayetin emirülmümin imam ali’nin (a.s.) hz. peygamber’den sonraki kesintisiz hilafetine kanıt olamayacağına inanmıştır. biz burada onların bu görüşlerini 11 başlık altında inceleyeceğiz.
rivayetlere göre imam-ı zaman (a.s.) insanlık toplumundaki sınıf farklılıklarını ortadan kaldıracak. elimizdeki rivayetlere göre mehdi’nin döneminde yeryüzünde hiçbir aç insan kalmayacaktır. bizim inandığımız, tüm dinlerin inandığı mehdeviyet budur. fakat hiç kimse ahir zaman toplumu ve büyük dünya devrimi konusunda şiiler kadar açık konuşmamıştır.
o, 20 yıl önce bir hareket başlattı, şu an 15 milyon dostu var. hem de ne dost! öyle dostlar ki mermilerin önünde duruyorlar. orada iken anladım ki 5 iş gününde 3 buçuk saat boyunca gösteri yapıyorlar. bütün bu süre boyunca 170 şehit verdiler. ben gözlerimle gördüm onların gençleri nijerya ordusuna “biz şehadet niyetiyle geldik, sizin mermilerinize hazırız” diyordu.
bu rahmetlerin tüm âlemle vasıtası allah’ın velisidir. eğer allah teâlâ’nın kendisidir dersek kimse bunu sorun etmiyor. cebrail ve meleklerdir dersek de kimse bunu sorun etmiyor. ama bu işleri yapan meleklerin ve melekûtun emiri allah’ın yüce velisidir dediğimizde bu bazılarına tahammül edilmez geliyor.
imam bakır’ın (a.s.) şöyle buyurduğuna dair rivayette olduğu gibi: “kaim'imiz kıyam edince allah teâlâ onun elini kullarının başları üzerine tutacak, onunla insanların aklını mükemmelleştirecek, düşüncelerini yetiştirerek kâmil kılacaktır.”
aşağıdaki metin aylık “mevud” dergisinin “zuhur” olgusunun tarihin tekâmül seyrindeki yeri üzerine ayetullah mir bakıri ile yaptığı ve derginin 42-43. sayılarında yayımlanan söyleşisinden alınmıştır.
bu esasa göre ibn haldun’un mehdi hadislerinin tamamını zayıf saydığını söyleyen bazı yazarlar yanılgı içindedirler ve bu bilgi doğru değildir. çünkü ibn haldun her ne kadar mehdi hadislerini zayıf saymaya çalışsa ve sahihayn’de geçmediğini söylese de bu rivayetin sahihliğini kabul etmek zorunda kalmıştır.
imam buharî’nin kendisi bütün sahih hadisleri eserine almadığını açıkça dile getiriyor. yani bu durumda imam buharî ezberlemiş olduğu sahih hadislerden sadece 1/25’ini eserine almış oluyor. imam buharî’nin nakletmediği bu sahih hadisler başka kaynaklarda mevcuttur.
bugün salavattan “âlihi” kısmını atıp da “ve sellem”i ekleyenler ümeyyeoğullarının sünnetine tabi olduklarını bilsinler. emeviler için bir taraftan âl-i beyt’in lideri olan ali’ye (a.s.) lanet edip diğer taraftan da “sallallahu aleyhi ve âlihi” demek mümkün değildi.
el-bistevi söz konusu eserinde bütün müslümanların ittifakı ile bu konuda 50’ye yakın sahih hadis olduğunu belirtiyor. önceki programda bir rivayetin 5 sahabî tarafından rivayet edilmesi halinde mütevatir olduğunu söylemiştik. 30 sahabî tarafından rivayet edilen ve en az 50 sahih rivayeti bulunan bir konu hakkında ne söylenebilir ki!
“ingiliz şiiliği” veya “londra şiası” bir süredir dillerde dolaşan bir terimdir. imam humeyni’nin “asil-gerçek muhammedi islam” karşısında “amerikancı islam”ı söz konusu etmesinden sonra islam devrimi lideri ayetullah hamenei ve ülke aydınları da “ingiliz şiiliği” adlı tehdide dikkat çekti.
tevatür sınırı beş iken 30’u aşkın sahabî tarafından rivayet edilen bir hadisin durumunu varın siz düşünün! mehdi hadisleri sadece mütevatir değil tevatürün çok üstündedir. çünkü yukarıda geçen kuralları ve ibn hazm’ın beş sahabînin nakli şartını birbirine eklediğimizde bir haber mütevatir oluyor. peki 30’u aşkın kişi tarafından rivayet edilen bir hadis hakkında ne denir?
hâkim en-nisaburî ise mehdi ile ilgili rivayetlerin birçoğunun sahih olduğunu belirtir. o, dahası, bu rivayetlerin bir bölümü hakkında “buharî ve müslim’in şartlarına göre sahih olduğu halde onlar bunu tahric etmemişlerdir” ifadesini kullanır.
birinci ve ikinci karine kabul edilmese dahi ömer b. hattab’ın sözlerinden “mevlâ” kelimesinin işlerin yönetimini ele alan kimse anlamına geldiği anlaşılmaktadır. aksi takdirde "benim ve bütün mümin ve müminelerin mevlâsı oldun!" sözünün hiçbir anlamı kalmaz.
allame hadisi rivayet eden sahabîlerin isimlerine alfabetik sıraya göre verir. 41. sayfadan başlar ve 144. sayfada sonlandırır. o, hadisi rivayet eden 110. sahabînin ismini şöyle verir: ebu merazim yala ibn mürre ibn vehb es-sakafî. bu 110 sahabî gadir hadisini rivayet eden isimlerden bulabildiklerimizdir. hadisi rivayet edenlerin sayısı muhtemelen bundan daha fazladır.
albanî bu özet bölümde gadir hadisini 10 sahabiden rivayet etmektedir. ibn hacer el-heytemî ise kendi eserinde 30 sahabiden rivayet etmişti. ibn ukde 70, diğerleri ise 150 sahabiden rivayet etmişlerdir.
"öncelikle defalarca üzerinde durduğumuz bir hususa işaret etmek istiyorum. şeyh ibn teymiyye’nin eserlerinin genelinde görülen manzara şudur: o, ali (a.s.) ile ilgili bir fazilet, menkıbe ve özelliği ele aldığında şu adımları izler..."
ana akım medyada nihayet yayılmaya ve küresel kolektif şuurda yer etmeye başlayan bilgilere rağmen suudi emperyalizminin yemen’deki kanlı tarihi hala büyük oranda keşfedilmiş değildir.
elbette “hakiki hayat nurdur” konusu hakkında imam cafer sadık (a.s.) da şöyle buyuruyor: “talebtu nurel hayat fi’t-tefekkürü ve’l-buka.” (hayat nurunu tefekkür ve ağlayışla istedim.) imamlarımız akla çok büyük değer veriyorlar. “ben hayatın nurunu tefekkür ve gözyaşı ile elde ettim” diyor. “buka” (ağlamak), akıl ile birlikte olduğunda ne kadar da güzel oluyor.
raporun tüm bölümlerindeki sonuçların tamamını birleştirince, amerika’nın 11 eylül sonrası savaşlarında öldürdüğü insan sayısı tahminimce 6 milyon civarına ulaşıyor. belki 5 milyondur, belki de 7 milyon… ama oldukça kesin bir biçimde ifade ediyorum ki birkaç milyon…
necef-kerbela yürüyüşü diğer yürüyüşlere benzemiyor. bazılarınca cennete giden otoban olarak tanımlanıyor bu yol. başkalarına göre de kıyamet günündeki nihai toplanmanın kostümlü provasına benziyor. benzersiz bir tecrübe! pek çoğu yalınayak olan tahmini 20-30 milyon ziyaretçi imam ali’nin şehri necef’ten imam hüseyin’in şehri kerbela’ya, 80 km boyunca yürüyor.
bizden yakınlarda fetva istediler: şiilerin kâfir olduğunu söyleyen ve kanlarını helal görenler karşısında bizim ne yapmamız lazım? cevap verdik: kelime-i şehadet getiren herkesin kanı ve malı korunmuştur (size kâfir de deseler). eğer ehl-i sünnet’in bir karış toprağı kâfirler tarafından saldırıya uğrasa, kum’daki şiilerin vazifesi bile buranın savunulması ve kâfirlerin saldırısına uğratılmamasıdı
ibn teymiyye, sonrasında da şu ilginç iddiada bulunur: şiiler serdab başında imam-ı zaman’ın buradan çıktıktan sonra binmesi için bir katır ya da atı ve bir de kılıcı hazır bekletirler.
radikal selefilik ve cihadçılığı ekip büyüterek meyvelerini devşirmek için kaynak harcayan aynı batılı güçler şu sıralarda çok özenle korunan seralarında genetiği ile oynanmış sufilik yetiştiriyorlar.
osmanlılar ile ingilizler arasında savaş çıktığında ırak uleması, ingilizler aleyhinde cihad fetvası vermişti. kendi yönetimi sırasında şia büyüklerini katletmiş aynı osmanlı yönetimiydi bu. “urve” kitabının müellifinin oğlu, seyyid kazım yezdi, osmanlılar lehine ingilizler karşısında savaşırken şehit düştü.
elinizdeki makalede bu konuda varid olan hadislerden bazıları incelenecek ve masum imamların (a.s.) isimlerinin kur’ân’da bulunmamasının hikmetleri açıklanmaya çalışılacaktır.
çünkü varlığın dışında başka bir şey yoktur. varlıktan başka ne vardır ki gelip varlığı tarif edebilsin? çünkü tarif eden daima tarif edilenin dışındadır. hatta biz varlığı tarife kalkıştığımızda -ki varlığı tarif edemiyoruz- söylediğimiz her şeyi varlığın diliyle söylüyoruz. varlık bizim dilimizle konuşuyor, biz varlık hakkında konuşmuyoruz.
kimi vehhabî müellifler, mevcut koşulları fırsata çevirerek ilahî kitabın azametine halel getirecek birtakım görüşler ileri sürmüşler, ehl-i beyt mektebi’nin, şia’nın kur’ân’ın tahrif edildiğine inandığını iddia etmişlerdir. bu makalede, şiî ulemanın görüşleri çerçevesinde vehhabîlerin bu iddiası çürütülmeye çalışılacaktır.
hz. peygamber (s.a.a.), veda hutbesinde, kendisinden sonra gelecek olan on iki imamı haber vermiştir. bu hadis ehl-i sünnet kaynaklarında üç râvi tarikiyle nakledilmiştir. ehl-i sünnet âlimleri ise üçünden yalnızca câbir b. semure tarafından nakledilen rivayete ilgi göstermişlerdir.
üstat ali rabbani golpayegani makalesinde imam mehdi’nin ehl-i sünnet rivayetlerinde geçen şeceresinin incelemesini ve buna ilişkin bazı rivayetlerin eleştirisini yaptı.
hz. mehdi’nin doğumu ve hayatı, sadece şiilere özgü bir inanç değildir. ehl-i sünnet’in muteber kaynaklarında da bu konunun işlendiği apaçık görülmektedir. ehl-i sünnet kaynaklarında, hz. mehdi’nin doğumunun işlendiği ve ehl-i sünnet âlimleri nezdinde kabul gördüğüne dair rivayetlerin varlığı, o’nun dünyaya geldiği inancının ispatı için çok önemli bir dayanak noktasıdır.
merhum allame tabatabai, filozof ve arifti; henri corbin de gerçekten maneviyatçı bir insandı, görünürde hıristiyan’dı, zahiren din değiştirmiş de değildi. fakat bir şii’den eksiği yoktu, gerçekten tam anlamıyla bir şii’ydi. ama değişimini izhar etmedi.
peki yüzünü göstermiyor ne demektir? yani sizin zihninizin kalıbına sığmaz. o'nun her yerde huzuru var; ama sizin o’nun huzurunu kavrama kapasiteniz yok. siz onu bir kalıp içinde tasavvur etmek istiyorsunuz. siz ona zihinsel bir suret vermek istiyorsunuz. ya da sizin gözünüzün önüne gelmesini istiyorsunuz. ya da sizin zihninizde canlanmasını istiyorsunuz. bunlar bizim sorunumuzdur, o’nun değil.
o dönemde sühreverdi, islam dünyasının doğusunda, iran’da ibn rüşd’ün aklına bile gelmeyen başka bir felsefe kurdu. sühreverdi’den sonra da islam felsefesinde bir başka akım yine iran’da başladı; molla sadra’dan allame tabatabai’ye kadar ilerledi.
aşağıda okuyacağınız yemen şiilerinin politik ve kültürel durumu hakkındaki röportajı, iran’da yayımlanan aylık mevud dergisi dr. isam el-imad ile gerçekleştirdi. dr. imad aslen yemenli ve daha önce sünni mezhepli olup sonradan şiiliğe dönen bir âlimdir.
“zamanının imamını tanımaksızın” veya “zamanının imamına biat etmeksizin ölen kimse cahiliyye ölümüyle ölmüştür” hadisi bağlamında bizim problemimiz çözülmüştür ki bu da on ikinci imam'dır. size göre bu imam kimdir? azizlerim muhammedî (s.a.a.) varisin kim olduğunu araştırınız. bize göre muhammedî varis şu anda on ikinci imam'dır. sizler ne düşünüyorsunuz?
elinizdeki makalede, akılcı ve tarihe felsefî yaklaşımlarıyla tanınan ibn haldun’un hz. peygamber’den (s.a.a) sonraki hilafet meselesi hakkındaki görüşlerini genel hatlarıyla ele alıp, özelde hz. ali’nin (a.s) hilafetine dair düşüncelerine odaklanacak ve güvenilir tarih kaynaklarıyla belgelere dayanarak onun bu konudaki görüşlerinin kritiğini yapacağız. neticede, ibn haldun’un hz. ali’nin imameti
sevmek farz olduğuna göre onlarla çarpışmanın hükmü nedir acaba? yezid, hz. imam hüseyin’i (a.s.) şehid etti. şehid etme eyleminden söz ediyoruz, nefret ve eziyetten değil! dahası ailesini sürgüne gönderdi. ancak bazı kalemler -cahil mi, garazkâr mı diyeyim, kapıkulu mu diyeyim bilemiyorum- yezid’i “emirü’l-müminin” olarak isimlendiriyor.
biz muasır selefiler olarak şeyh haris eş-şevkani, şeyh hasan hekimi ve nusret taha hoca’ın katılımı ile kadı ahmer el-hicri’nin evinde düzenlediğimiz toplantılarda, imam ali’yi eleştirilerin hedefine alıyorduk! bu toplantılarda imam ali’nin kınandığı ve karalandığını bizzat bilen birisi olarak 20’inci yüzyılda imam ali’ye düşmanlık eden kimsenin mevcut olmadığı iddiasını reddediyorum!
ehl-i beyt’i, makamlarını, mesuliyetlerini, kendilerine yüklenen rollerini tanıyıp öğrenmek isteyen aziz canlara kur’an-ı kerim’i anlamaları gerektiğini belirtiyorum. kur’an-ı kerim’i tanıyacak olurlarsa ehl-i beyt’i de tanırlar. ehl-i beyt’in (a.s.) "kur’an-ı kerim’in üçte biri veya dörtte biri bizim hakkımızdadır" şeklindeki buyruklarının da anlamını buradan yola çıkarak kavrayabiliyoruz. bazıla
ibn teymiyye “imam mehdi hiç şüphesiz hz. fatıma ve hz. ali’nin (a.s) evlatlarındandır ve bu kişilerin 12’incisidir” ifadesini kullanıyor. imam ibn teymiyye, minhâcü’s-sünne’de mehdi’nin (a.s) bu özelliklerinin tevrat’ta ve müslümanların kaynaklarında yer aldığını kaydediyor.
ortada garip bir durum var. imam ahmed’den, sahihü’l-buhari’den, sünenü ebi davud’dan ve benzerlerinden hadis almakta sıkıntı yokken, ehl-i beyt kanalından hadis geldiğinde yüz çevirmemiz isteniyor. bir şahıs hz. rasulullah (s.a.a.) ile altı ay birlikte yaşasa bile ondan hadis alabiliyoruz...
eğer ebu davud henüz muhammed bin hasan el-askeri (a.s.) doğmadan önce mehdi'nin 12'inci imam olduğunu yazabiliyorsa, ebu davud'un sözleri mehdi (a.s) konusunu gözden geçirmemizi gerektirmiyor mu? mehdi'nin (a.s.) 12'inci imam oluşu hadisler ile sabitken ve muhammed el-askeri 12'inci imam iken, hala çıkıp imam mehdi'nin var olmadığını savunmak taassup değil midir?
elinizdeki makalede, söz konusu eleştirel yaklaşım ele alınmış ve bu yaklaşımın temellerini oluşturan istidlal unsurları şeffaflaştırılmaya çalışılarak delillerinin, imamî-şiî literatür göz önüne alınmadan, ehlisünnet’in yazılı mirası çerçevesinde ilmî itibardan yoksun olduğu gösterilmiştir.
ibn teymiyye bu konu hakkında şu yorumda bulunuyor: "çünkü bu kişiler, tevrat ve incil'de ahmed'den sonra bahsi geçen 12 büyük ve ulu kişinin (hz. ismail’in 12 büyük kişinin babası olacağı bahsinin geçtiği bölüm; ünlü oryantalist louis massignon bu tevrat ayetine dayanarak islam’ın hıristiyanlarca sahih bir gelenek olarak görülmesi gerektiğini söyler; medya şafak), rafızilerin imamları olan 12
tek kelimeyle cevaplandıracak olursak, ümeyyeoğullarını korkutan şey bunları da korkutmaktadır. bunlar, hz. ali ve ehl-i beyt-i nübüvvet’e ait olan her hususu ortadan kaldırmaya çalışmışlardır. aslında mesele sadece ali (a.s.) ile de bağlantılı değildir. bunların peygamberlikle ve peygamberlik mirasıyla sorunları vardır.
ehl-i sünnet imamı ve çağın fıkıhçısı muhammed ebu zehra bundan dolayı şöyle diyor: "allah'tan korkun! bu mezhebin cafer-i sadık'a ait olduğuna ben yakinen emininim, caferi kitaplarında %70'ten fazla oranda imam cafer ve âl-i muhammed'in (s.a.a.) sözleri naklediliyor. caferi mezhebinin imam sadık'tan naklettiği rivayetlerin bizim kitaplarımızda mevcut olması ise bunun en büyük delilidir."
velayet, islâm ümmetinin bekasını güvence altına alır; velayet olmaksızın ne ümmet kalır ne imamet, islâm’dan da geriye birtakım ilahî kanunların dışında bir şey kalmaz. islâm’ın dinamik, mücadeleci ve yapıcı hale getiren velayettir. imam hüseyin’in (a.s.) ifadesiyle, namaz, oruç, zekât gibi islâm’ın şartları dahi velayet ve imamet sayesinde toplumda tahakkuk ve tebellür eder.
vehhabi kardeşlerime sormak istiyorum. rasulullah (s.a.a.) “size allah'ın kitabını ve ehl-i beyt’imi bıraktım” demişken, onların mezhebinin var olmaması makul mü? bu hadis sahih-i müslim'de de geçiyor...
hz. resulullah’ı (s.a.a.) hacda arefe günü kasva isimli devesine binmiş hutbe verirken gördüm, şöyle diyordu: ‘ey insanlar! size iki şey bırakıyorum onlara uyarsanız asla sapıtmazsınız, allah’ın kitabı ve ıtretim (neslim) olan ehl-i beyt’im.’”
ahir zamanda bir kurtarıcının ortaya çıkacağı inancı bütün semavî dinlerin başat inançlarından birini oluşturur. aşağıda okuyacağınız söyleşide, hüccetülislam necmeddin tabesî, temel ehl-i sünnet kaynakları çerçevesinde imamet ve mehdîlik konusunu ele aldı.
eğer ümmet tarafından imam ali’nin (a.s.) gerçek konumu kabul edilmiş olsaydı, tefrikadan sakınmak açısından ümmetin durumu nice olurdu? bu sorunun cevabı aynı mazmunda biri hz. fatıma’dan (a.s.), diğeri imam bâkır’dan (a.s.) nakledilen farklı hadiste verilmiştir: “hak, hak sahibine verilmiş olsaydı allah hakkında ihtilaf eden iki kişi bulamazdın!” iki hadis de oldukça güvenilir bir kaynak olan ki
imâmiyye şiilerinin on ikinci imamlarının varlığının ispatı etrafındaki tartışma, tarih boyunca canlı olagelmiştir. günümüzde de ahmed el-kâtib gibileri o’nun varlığını reddetmekte ve dört naip meselesini uyduruk saymaktadır. bu makalede bu türden şüphelere cevap vermek hedeflenmektedir.
"ben bu farklı kur'an meselesini tahkik etmek üzere iran'a gittim. günler, hatta haftalar geçirdiğim tahran ve kum şehirlerini ziyaretim sırasında gördüm ki, medine-i münevvere'de kral fahd tarafından bastırılan kur'an'ı, iran'da şii müslümanlar öpüp alınlarına koyuyorlar."
üçüncü kaynak; allame münavî’nin feyzü’l-kadir adlı eseridir. o bu eserinde şöyle demektedir: bu haber peygamber’in (s.a.a.) ehl-i beyt’inden sarılıp tabi olmaya ehil olan kimselerin kıyamete kadar her zaman mevcut olacaklarını bildirmektedir.
imam sadık’tan (a.s.) şöyle rivayet olunmaktadır: şüphe edildiğinde beklemek helake yuvarlanmaktan daha hayırlıdır. her hakkın üzerinde bir hakikat vardır. her doğrunun üzerinde de bir nur bulunmaktadır. allah’ın kitabına uygun olanı alın. aykırı olanı ise bırakın.
ehl-i beyt medresesi ve âlimlerinin kur’an-ı kerim’in tahrif edildiğine inanmadıklarını söyleyebiliriz. onlar şöyle derler: eğer kur’an muharref olsaydı ehl-i beyt imamları rivayetleri kitab’a arz etmemizi nasıl emredebilirlerdi? muhammed gazzali de şia’ya nispet edilmeye çalışılan tahrif görüşünün boş bir iddia olduğunu açıkça dile getirmektedir.
gadir hadisi, şia'nın emirü’l-müminin ali’nin (a.s.) velayeti için gösterdiği en üstün delillerden biridir ve bu hadis şia ve ehlisünnet tarikleriyle, sahih senetlerle ve mütevatir (yalan üzerinde birleşmesi mümkün olmayan sayıda insan tarafından anlatılan, nakledilen olay, hadis) olarak nakledilmiştir.
ebu karra ‘sen rivayetleri yalanlıyor musun’ deyince imam rıza (a.s.) ‘rivayetler kur’an ile çeliştiği zaman onları yalanlarım. müslümanlar şu hususta ittifak etmişlerdir: allah bilgi bakımından kuşatılamaz, gözler o’nu görmez ve o’nun gibi hiçbir şey yoktur’ buyurdu.
islam’ın kutsal şehirleri halen terör işgali altındayken kerbela, kara sancak ordusu’nun şerrine karşı, vehhabilik vebasına karşı, faşizm zehrine karşı parlak bir direniş sembolü oldu.
medya şafak olarak, nasr tv'de yayınlanmış olan "selefiliğe 100 soru" programlarının tam çevirisini sırayla sunuyoruz.
"bizler de ehl-i beyt’i seviyoruz" demesinler sadece. azizim, alimler sekaleyn hadisini tutunma anlamına gelen temessük ile ifade etmektedir. hadis-i şerif ‘ikisine sıkıca tutunduğunuz müddetçe benden sonra asla sapıtmazsınız’ buyurmaktadır. yani kuran’ı ve ehl-i beyt’imi sevdiğiniz müddetçe demiyor ifade. evet sevmek zorunludur, ancak yeterli değildir.
büyük petrolün şii müslümanlardan nefret eden fanatiklerle yanyana gelmesi manidardır. sosyal adalet mesajı ve kapitalizm karşıtlığı ile şii islam, wall street’in düşmanıdır.
sizler icma meselesine dayanıyorsunuz. bakınız ali b. ebu talib (a.s.) ne buyurmaktadır: "'sana selman’dan, ammar’dan, ebuzerr’den, mikdad’tan, ibn ubade’den ve ibn ubade ile birlikte bulunan ensar'dan oluşan topluluk da karşı çıkmaktadır. bunlar ümmetten değil midir?' ebu bekir “hepsi de ümmettendir” dedi.
ebu karra "sen rivayetleri yalanlıyor musun?" deyince imam rıza (a.s.) "rivayetler kur’an ile çeliştiği zaman onları yalanlarım. müslümanlar şu hususta ittifak etmişlerdir: allah bilgi bakımından kuşatılamaz, gözler o’nu görmez ve o’nun gibi hiçbir şey yoktur" demiştir.
o bu eserinde şöyle diyor: son derece gariptir ki, sekaleyn hadisi sahihü müslim’de, sünenü’t-tirmizi’de -ki tirmizi hadisin sahih ve hasen olduğunu belirtir-, el-müstedrek’te - hâkim bu hadisin hasen olduğunu belirtir-, müsnedü imam ahmed’te, taberani’nin el-mucemü’l-kebir’inde geçtiği ve isnadı sahih olduğu halde çağdaş bilginlerin ve hatiplerin büyük bir çoğunluğu ya hadisi bilmiyor veya bilmez
vahhabi âlim dr. muhammed albar, korkarım yahudiler ve destekçilerinin hz. muhammed'in (s.a.a.) nübüvvetini gizlemek istediği gibi, biz de 'sakaleyn' hadisinin doğrusunun ‘kitabullah ve ehl-i beyt’ şeklinde olduğunu gizliyoruz, diyor. bizzat vahhabi âlimi söylüyor bunu!
1968'de yemen'de dünyaya gelen isam el imad, suudi arabistan'ın üniversitelerinde tahsil görmüş bir vahhabi âlimi iken, şia ile tanışmasının ardından bu mezhebe geçmişti. yemen husi hareketinin kurucusu hüseyin husi'nin öğrencilerinden olan dr. imad, kum'da tahsilini sürdürmektedir ve pek çok kitap kaleme almış önemli bir muhakkiktir.
o, kevser havuzundan dostlarına su verecektir. öyleyse sâki hz. ali b. ebu talib’tir. düşmanlarını havuz'dan uzaklaştıracaktır...
ehl-i sünnet’in büyük bilginlerinin eserlerinden bazı pasajlar okuyacağım ki konu vuzuha kavuşsun. sizin de belirttiğiniz gibi kevser havuzu konusu ehl-i sünnet ve ehl-i şia arasında ortaktır. bu konu imamların sayısı, masumiyetleri gibi üzerinde görüş ayrılığı bulunan meselelerden değildir.
... bu durum gerçekten garip, bunca şeye rağmen ehl-i beyt okulunu hz. resulullah’ın (s.a.a.) sünnetine aykırı davranmakla suçluyorlar! hz. ali’yi, ehl-i beyt ekolü bağlılarını hz. resulullah’ın (s.a.a.) sünnetine aykırı davranmakla ve bidat ehli olmakla itham ediyorlar!...
nijerya ordusuna ait olan bir aracın nijeryalı olmayan beyaz askerler taşıdığını ve bunların doğrudan halkın üzerine ateş açtığını gördük. daha önce bilgi sahibi kişilerden bazıları, ordudaki askerlerden bir grubun eğitim için tel aviv’e gönderildiğini söylemişti. bunu dikkate aldığımızda, bu beyaz askerler israilliymiş gibi görünüyor.
buhari muhammed bello cega, dünyayı yaşadığı yerde vuku bulan suçlar konusunda ikaz etmek üzere sosyal medyaya yöneldi. buhari, eşi ve bebek yaştaki kızıyla birlikte öldürülmeden önce, şiilerin yaşadığı ve bütün inançlı insanları – hoşgörüyü nefretin üstüne koydukları için şiileri de, hristiyanları da – yok etme derdinde olan bir rejim tarafından düzenli olarak hayata geçirilen korkunçlukları anla
çünkü o “bu hadis bize ehl-i beyt sevgisini, ehl-i beyt’i ululamayı, onların hz. resulullah’ın (s.a.a.) oğulları olmaları münasebetiyle konumlarını gözetmeyi anlatmak istiyor” demiyor. o, bu hadis “temessük”ü (tutunmayı) emrediyor, diyor. kimileri hadisin anlatmak istediği ehl-i beyt’e sevgi duymaktır, demek suretiyle hadisin içini boşaltmaya çalışmaktadır, oysa hadisin kendisinde “ma in ehaztum/a
ibn abbas şöyle demektedir: üzerinize gökten neredeyse taş yağacak! ben size hz. resulullah’ın (s.a.a.) buyruğunu aktarıyorum, sizler ise ebu bekir ve ömer şöyle şöyle diyor, diyorsunuz.
alusî devamında şöyle diyor: “bu haberler ehl-i beyt kavramının genel anlamını daraltmakta, sınırlamaktadır. ev hangi anlamda olursa olsun bir sınırlama söz konusudur. bununla kastedilen abanın altında bulunan kimselerdir. dolayısıyla hanımı bu kelimenin kapsamına girmez.”
pasajdaki kinayeyi ve dokundurmayı görebiliyor musunuz? edebiyatta “tariz/kinaye bazen tasrihten (açık açık söylemekten) daha etkilidir” şeklinde bir söz vardır. yazar bu sözleriyle imam hüseyn’e kendince dokundurmada bulunmak istemektedir. pasaja göre imam hüseyn (a.s.) allah için bir şey yapmamıştır. hâşâ o’nun kıyamının altındaki neden dünyaya olan tutkusu ve hırsıdır!
ibn kayyım “allah-u teâlâ imam hasan’ı mükâfatlandırdı ve imameti o’nun zürriyetine verdi. imam hüseyn’i (a.s.) ise dünyayı istemesi yüzünden cezalandırdı!” diyor. yani hz. resulullah’ın (s.a.a.) reyhanesi, ehl-i beyt-i mutahhara’dan biri hakkında bu ifadeleri kullanıyor ibn kayyım el-cevziyye! bu çizgiyi niçin ümeyyeci din anlayışına bağlı, ali’ye ve ehl-i beyt’ine düşmanlık besleyen bir akım ola
imam humeyni'nin, islam dünyasının emperyalist ve siyonist güçler karşısındaki en güçlü ağırlık merkezi olduğu her geçen gün daha fazla belli olan velayet-i fakih kavramı ve kurumu hakkındaki sözlerinden derlenmiş bir yazının çevirisini sunuyoruz.
ibn arabi şarihi şarani: imam mehdi, imam hasan-ı askerî’nin evladındandır. hicretin 255. yılının şaban ayının 15. gününün gecesinde dünyaya gelmiştir. mehdi, hz. isa b. meryem ile bir araya geleceği güne kadar hayatta kalacaktır. buna göre şu anki yaşı -eserin yazıldığı tarih itibariyle- 700’dür.
ibn teymiyye imam mehdi'nin sağ olduğu inancına hurafe derken, mecmuu’l-fetava adlı eserinde şöyle der: çünkü deccal hakkında doğru görüş o’nun hz. peygamber döneminde hayatta olduğu, günümüze kadar hayatını sürdürdüğü ve henüz çıkmadığı, şu anda da bir adada yaşadığı şeklindedir.
ibn arabî futuhatü’l-mekkiye'de şöyle diyor: "allah-u teala o'na (mehdi'ye) öğretecektir. hadis-i nebevî 'o benim eserime uyar ve hataya düşmez' buyurmaktadır. o’nun kendisine uyulan ve masum olduğunu öğrendik. masumiyet ancak hükümde yanlışa düşülmediğinde bir anlama sahiptir.hz. resulullah’ın (s.a.a.) verdiği hükümde yanlışlık vardır denilemez."
ibn arabî devamla şöyle diyor: "o (mehdi) masumdur. hükümde yanlışa düşülmemesi ancak masumiyet ile anlamlı olabilir. zira hz. resulullah’ın (s.a.a.) verdiği hükümde yanlışlık vardır denilemez. bu imamın hükmü de hz. resulullah’ın (s.a.a.) verdiği hükümdür. ‘o, arzusuna göre konuşmaz. o (bildirdikleri) vahyedilenden başkası değildir.’(53/en-necm/3-4)"
ibn kesir 12 imam ve halife hadisinin sahihliğini peşinen kabul ediyor. ona göre ümeyyeoğulları 12 imamın kapsamında değildir. rivayete göre hadis muaviye’yi de başka birisini de kapsamamaktadır. ayrıca bu hadis ne yezid’i, ne de abdülmelik’i ve çocuklarını kapsamaktadır.
ehlisünnet’in meşhur âlimi ve ibn teymiyye’nin çağdaşı olan zehebî, zeğalu’l-ilm adlı kitabın ve nasihatü’z-zehebiyye başlıklı risalenin/mektubun yazarıdır. zehebî bu iki eserinde, bilhassa nasihat’ında ibn teymiyye’yi ve takipçilerini sert bir dille eleştirmiş ve onları sapkın olarak nitelemiştir. kitabın ve mektubun muhtevası kendi akideleriyle bağdaşmadığından selefî ve vahhabî âlimler bu iki e
“bu hadisteki şazlık onlarca şazz örnekten biridir. bu örnek kör bir taassupla sahihü’l-buharî ile sahih-ü müslim’in içerdiği tüm rivayetlerin sahih olduğunu söyleyen yeni yetme bazı kimselerin cehaletine delalet etmektedir. bu grubun karşısında sahiheyn’in rivayetlerini herhangi bir mihenge vurmayıp sırf akıllarına yatmadı diye reddeden bazı yazarlar bulunmaktadır. biz hem bunların hem de berikil
buharî’nin isimlerin verilmesi noktasında ilmî emanet bilinciyle hareket etmediğini anlamış olduk. ikinci olarak da muta nikâhı örneğinde de gördüğümüz gibi hz. resûlullah’tan (s.a.a.) aktarılan hadislerin naklinde de emanete sadık olmadığını öğrendik. buharî, rivayetlerde de görüldüğü gibi “ilâ ecelin / belirli bir süreye kadar” ifadesini zikretmemiştir. üçüncü olarak da abdullah ibn mesud’un ism
şia karşıtı propagandanın öne çıkan argümanlarından birini daha çürüten önemli bir çalışmanın tam çevirisini yayınlıyoruz.
allah’a kasem ediyorum ki sahihu ibn hibban’da, müsnedu ahmed’de ali (a.s.) ve ehl-i beyt hakkında nakledilen rivayetler sahihu müslim’de geçseydi kesinlikle bu esere "sahih" demezlerdi! aynı nedenden dolayı buharî’nin müslim’den daha sahih olduğunu söylüyorlar.
muhammed abduh, kabü’l-ahbar'ı islam kültürüne batıl israiliyat ürünlerini yerleştiren şahıs olarak tanıtmaktadır. kabü’l-ahbar islam kültürüne israiliyatı nasıl sokmuş? o, ebu hureyre’yi seçmiş, ebu hureyre de bunları kab’a değil de hz. resûlullah’a (s.a.a.) nispet etmiştir.
allame albanî, silsiletü’l-ehadisi’s-sahiha adlı eserinde rivayeti naklettikten sonra şöyle der: “buharî’nin rivayet ettiği bu hadisteki şazlık onlarca örnekten bir tanesidir. bu rivayet, sahihü’l-buharî ile sahih-ü müslim’in bütün rivayetlerinin sahih olduğunu söyleyen kör taassup bataklığına dalmış yeni yetişen bazı kimselerin cehaletine delalet etmektedir."
ibn teymiyye (661-728) görüşlerini minhacü’s-sünneti’n-nebeviyye adlı kitabında çeşitli konulardaki hadisleri tenkit ederek beyan etmiştir. bu makalede, önce ehlisünnet ulemasının ibn teymiyye ve kitabı minhacü’s-sünnet hakkındaki düşüncelerini ele alacak, ardından ibn teymiyye’nin hz. peygamber’in (s.a.a) hadislerini değerlendirme yöntemlerini örnekleriyle inceleyerek analiz edeceğiz.
röportajın aşağıdaki kısmı, özel olarak “islam devleti”nin ortaya çıkışını ve bölge için oluşturduğu tehdide odaklanıyor.
ibn teymiyye’nin tahavî ile probleminin ardında gadir-i hum hadislerini aktarması ve tathir ayetinin bu beş kişiye özgü olduğunu söylemesi yatıyor. tahavî tathir ayetinin tefsirinde şöyle diyor: “tilavet edilen bu ayette ehl-i beyt’ten murad sadece ve sadece hz. resûlullah, hz. ali, fatıma ve hasaneyn’dir. kavram bunların dışındaki kimseyi içermemektedir.”
hz. peygamber’den sonra, o’nun naibi ve islam ümmetinin önderi olan 12 imam ve halifenin varlığına inanç, bizzat resûl-i ekrem’in sözlerinden kaynaklanmıştır ve geçmişi risâlet dönemine dek uzanmaktadır.
derslerin çevirisine devam ediyoruz...
ibn teymiyye, âşûrâ bağlamında en az üç tahrifte bulunmuştur: imam hüseyin’in (a.s.) kıyamını körü körüne bir ayaklanma addetmiş; başta yezîd b. muâviye olmak üzere emevîleri aklamış; imam hüseyin’i yezîd’in ve şamlıların değil de kufelilerin ve şiîlerin katlettiğini ileri sürmüştür.
müfessir kadı beydavî ile mektuplaşmış, mektuplarında kelam, hadis, usul ve fıkıh başta olmak üzere çeşitli disiplinlerde görüş alışverişinde bulunmuştur. beydavî allâme hıllî’ye yazdığı ikinci mektubuna şu cümlelerle başlar: “efendimiz cemaleddin! -allah ömrünü daim etsin- sen usulde, fıkıhta, hadiste müçtehitlerin imamısın!”
vahhabîler ve onların öncüsü ibn teymiyye, hz. peygamber’in (s.a.a) ehlibeyti’nin (a.s) faziletleriyle ilgili hadislerle karşılaştıklarında mümkün mertebe inkâr yoluna başvurur ve bunu yaparken de farklı metotlardan faydalanırlar. bu stratejileri üç temele; tekzip, tevil ve teşrik (belli bir fazilete bir başkasını ortak etme) dayanır. bu makalede biz, söz konusu metotları örnekleriyle ele almaya ç
ricâl sahasındaki eserlerimize baktığımızda, şia'ya inanç noktasında muhalif de olsa sika bir kişiden aktarılan hadisi kanıt saydığımızı görürsünüz. bu tür hadisler bizim (şia'nın) terminolojimizde ‘muvassak’ olarak ifade edilir.
"hz. resûlullah veda haccından dönerken gadir-i hum denen bir vadide mola verdi… allah’ın kitabı ve itretim olan ehl-i beyt'im, benden sonra bana nasıl halef olacağınıza bir bakınız. bu ikisi havuz başında bana varıncaya kadar birbirlerinden asla ayrılmayacaklardır." imam tahavî- şöyle diyor: bu hadis isnad açısından sahihtir.
ibn-i teymiyye’nin bariz özelliklerinden biri de, hz. peygamber’in (s.a.a) ehl-i beyt’ine, özellikle de emirü’l-müminin’e (a.s.) muhalefet ve düşmanlık etmekti. ibn teymiyye pek çok kez emirü’l-müminin’e, hz. zehra ve ehl-i beyt’in diğer mensuplarına dil uzatmıştır ki biz burada birkaç tanesine işaret etmekle yetineceğiz.
imam mehdî’nin (a.f.) zuhur edeceği inancı, genel islâmî bir itikat olmakla birlikte şia mezhebinde ayrıcalıklı bir konuma sahiptir. bunun başlıca sebebinin, şiîlerin, imam mehdî’nin doğduğunu ve hayatta olduğunu kabul etmeleri olduğu söylenebilir. ehlisünnet müelliflerinden bazıları, şia’nın kaynaklarını ve delillerini göz ardı ederek bu inancı eleştirmişlerdir.
o, bu eserinde sekaleyn tefsirine ilişkin lugat bilginlerinin ve âlimlerin açıklamalarını aktardıktan sonra şöyle diyor: özetle kur’an-ı azim ve itret-i tahire’nin her biri dinî ilim ve sırların, nefis şer’î hikmetlerin ve dakik anlamlar hazinesinin madenidir. özetle hz. resûlullah (s.a.a.) kur’an ve itret hakkında sekaleyn sözcüğünü kullanmakla ehl-i beyt’inden ilim öğrenmeye, onlara sımsıkı sarı
"bu makalede, ehlisünnet’in sahih ve güvenilir kabul ettiği kaynaklar çerçevesinde, bu hadisin itibarı ve bütün müslümanlarca kabul edilebilirliği incelenmiştir. ileride görüleceği üzere hadisin sıhhatinden şüphe duyanların sayısı oldukça azdır ve inkârları ilmî temelden yoksundur."
tirmizî’nin cabir ibn abdullah’tan rivayetine göre o şöyle demektedir: hz. resulullah’ı (s.a.a.) hacda arefe günü kasva isimli devesine binmiş hutbe verirken gördüm; şöyle diyordu: ey insanlar! size iki şey bırakıyorum onlara uyarsanız asla sapıtmazsınız, allah’ın kitabı ve itretim olan ehl-i beyt’im. rivayet sahih li-ğayrihidir.
et-tufî (hanbeli) diyor ki ümmetin bir konu hakkındaki icmasının hatadan âri olduğunu gösteren deliller bulunmaktadır. elimizdeki deliller ehl-i beyt’in de bir konuda icma etmeleri halinde bu görüşlerinin masumiyete sahip olduğuna delalet etmektedir. peki bu iki icma çatışacak olursa hangisi öncelenir? ibn said et-tufî’ye göre deliller ehl-i beyt’in icmasının daha kuvvetli olduğunu söylüyor
allame ibn said et-tufi şerh-u muhtasari’-ravda adlı eserde şöyle diyor: “sahihayn’da rivayet edildiğine göre hz. resûlullah (s.a.a.) necran hırıstıyanlarıyla mübahele etmek istediğinde kisa ashabı olayında ismi geçenleri alarak onlarla birlikte mübaheleye girişmek istedi. onlar hakkında ‘işte bunlar benim ehlimdir’ buyurdu... bütün bunlar ehl-i beyt’in ismi geçen kişiler olduğunu ve başka hiç kim
yemenliler aşırılıkçılığın nasıl bir şer olduğunu anladıkça, pek çoğu husileri kurtarıcı bir güç olarak görmeye başlıyor. yemen’in nüfusunun %40’tan fazlası şii iken, husiler muhalif bir hareketten çok daha fazlası haline geldi. grup, yeni bir dini uyanışın tohumlarının içinde, kuzey aşiretlerinin çok uzun zaman önce imam ali’nin (a.s.) huzurunda verdiği yeminin belki de bir teyidini taşıyor.
allame albani: bu konu hakkında en fazla aişe’nin orasının hav’eb suyu olduğunu öğrenince dönmeye yeltendiği söylenebilir. ancak hadis aişe’nin dönmediğine delalet etmektedir. bu ise ümmü’l-müminin’e yaraşmayan bir davranıştır. ümmü’l-müminin’in hz. ali’ye karşı hareket etmesinin kökten yanlış olduğunda kuşku bulunmamaktadır.
"acaba ehl-i beyt imamları bu konu hakkında ne diyorlar?" diye sorulabilir. bizler şu ana kadar konu hakkındaki ehl-i sünnet bilginlerinin açıklamalarını sunduk. ehl-i beyt imamları'ndan -yani ali, hasan, hüseyn, seccad, bakır, rıza vd.- hiçbirisi peygamber hanımlarının kavramın kapsamına girdiğini söylememiştir. onların ittifak halindeki açıklamalarına göre kavram kendilerine özgüdür.
ancak ümeyyeoğullarını ve muaviye’yi öven hadisler söz konusu olduğunda bu tür kişilerin eserler telif ettiklerini ve bu tarz rivayetleri sahih göstermek için bin dereden su getirdiklerini görüyoruz. içlerinden hz. ali ve ehl-i beyt (a.s.) hakkındaki bir hadisi sahih saymak için çaba gösteren allah’a ve resulüne iman eden bir kişiyi göremezsin!
"eğer hüseyn'in intikamı alınmamışsa, tarihin sonuna gelinmemiş demektir..." selam susuz dudaklara... mızraktaki o güneş'e selam...
taberi, camiü’l-beyan adlı tefsirinde şöyle der: “rivayetler ayetin hz. peygamber, ali, fatıma ve hasan ve hüseyin hakkında indiğini söylemektedir. bu görüşü destekleyen rivayetler ebu said el-hudri, aişe, enes, ümm-ü seleme ve sa’d ibn ebu vakkas tarafından rivayet edilmiştir. ikinci görüşün yegane rivayetini ise ikrime aktarmıştır.”
derslerin çevirisine kaldığımız yerden devam ediyoruz...
iran'da yayın yapan mashreghnews.ir adlı web sitesinde yayınlanan bu makale, geçenlerde imam hamenei'nin tehlikeli misyonları hakkında uyarıda bulunduğu, avrupa üzerinden yayın yapan amerikan güdümlü selam, fedek ve ehlibeyt kanallarının gerçek yüzünü ortaya çıkartıyor.
iranlı değerli tarihçi ve âlim resul caferiyan'ın ünlü tarihçi, fakih ve müfessir taberî'nin fazla bilinmeyen yönlerine ışık tutan önemli bir makalesinin çevirisini yayınlıyoruz...
suriye'deki son durum, pyd-nusra çatışması ve orduya katılan silahlı muhalifler hakkında önemli bir analiz daha...
75 dersin çevirisine devam ediyoruz...
velayet şehidi allame hasan şehate ile sağlığında yapılmış son röportajlarından birinin çevirisini yayınlıyoruz...
75 dersin çevirisi devam ediyor...
doğum gününü idrak ettiğimiz zamanın sahibi, âlemin kalbi ve göz bebeği'ne, varlığın değirmentaşı ve imkân aleminin kutbu imam-ı zaman hz. mehdi'ye (allah zuhurunu acil kılsın) selam ile... ve asrın mesih nefesli putkıranı imam humeyni'yi yâdederek
75 dersin çevirisini sürdürüyoruz...
iranlı âlim ve tarihçi resul caferiyan, bu çok önemli makalesinde çağdaş şii karşıtı propagandanın temel argümanlarından birini çürütüyor...
75 dersin çevirisine kaldığımız yerden devam ediyoruz...
derslerin çevirisini sürdürüyoruz...
bir siyasal analist press tv’ye, özgür suriye ordusu’nun cıa’e bağımlı olduğunu, suriye’yi yıkmak istediklerini ve suriyelileri önemsemediklerinin açık olduğunu söyledi.
afganistan’dan bir başka tanık, yemin ederek, 1998 yılında türki el faysal ve önde gelen bir taliban liderinin görüşmesine tanık olduğunu ve bu görüşmede suudi prensinin taliban liderine bir milyar suudi riyali, yani iki yüz yetmiş altı milyon dolar değerinde bir çek verdiğini söyledi.
ayetullah kemal haydari'nin kevser tv'de sekaleyn hadisi çerçevesinde yaptığı ufuk açıcı programların sırayla çevirisini yayınlıyoruz...
salavatta “ve ashabihi” veya “ve sahbihi” ifadesini ekleyenlerin hiçbir ilmî dayanağı yoktur. iddiaları hadislere de dayanmaz. hadislerde hz. peygamber’in birçok kez salavatta âl’in zikredilmesi gerektiği üzerinde durduğunu görürüz, oysa ashapla ilgili bir beyanı bulunmamaktadır. bu eklemeyi yapanlar kelimelerin yerini değiştirerek aslında ehlibeyt’in makamını küçültmek istemişlerdir.
uzun yıllardır islam inkılâbı rehberi ayetullah hamanei’nin suriye temsilciliği görevinde bulunan ve suriye’deki gelişmeleri yakından izleyen ayetullah mücteba hüseynî, havza haber ajansı’na verdiği özel röportajda suriye krizinin bilinen ve bilinmeyen yönlerini ele aldı.
"müslüman kardeşler örgütüne bağlı mısır yönetiminin, filistin-mısır sınırındaki tünelleri atık su ile doldurup tahrip etmesi karşısında, hamas liderliği ve gazze'deki hükümet sessizliğini koruyor."
ayetullah cafer subhani'den, mutezile kelamı ile imamiye'nin itikadi farklarını ele alan ilmi bir makale...
havza haber ajansı muhabirleriyle söyleşisinde islam kültürü ve medeniyeti alanındaki dev eserinden söz eden dr. velayeti, bazı şairlerin mezhebî eğilimleri hakkında ilginç açıklamalarda bulundu.
muhsin rızai'nin, geçtiğimiz günlerde fena yurduna elveda diyen rabbani alim ayetullah tahrani hakkında kaleme aldığı yazısı...
washington’daki el islam camii imamı amerika birleşik devletleri ve müttefiklerinin sözde “teröre karşı savaş” adı altında gerçekte sadece orta doğu’da değil bütün dünyada islam’a ve müslümanlara karşı savaştıklarını düşünüyor.
ayetullah hamanei, imam cevad (a.s) ile ilgili olarak şöyle der: “o, özgür tartışmayı açık bir biçimde temellendiren ilk kişidir. abbasi halifesi memun’un meclisinde âlimlerle, propagandacılarla, iddiacılarla ve yorumcularla en ince meseleleri tartıştı, deliller sunarak sözünün hakkaniyetini ispatladı. özgür tartışma bizim islamî mirasımızdır."
kum el mustafa üniversitesi rektörü ayetullah arafi, “hz. peygamber (s.a.a) ve masum imamlar (a.s) varoluşsal olarak, en ıssız mekânlarda insan amellerine nezaret edecek bir makamdadırlar” diye konuştu.
"imam-ı zaman hz. mehdi’nin (a.f) doğum gününü kutladığımız bu günlerde dr. avanî ile müslüman bilgelerin imamet ve velayet konusuna yaklaşımları üzerine konuştuk ve özelde hekîm sühreverdî’nin bu konudaki düşünceleri hakkındaki görüşünü sorduk."
düşmanın besic’in tahrip gücünü tahmin edemeyeceğini ifade eden iran islam cumhuriyeti devrim muhafızları ordusu kara kuvvetleri operasyon başkanı vekili tuğgeneral murtaza miriyan, “besic, sınırın sıfır noktasından saldırgan ülkenin kalbini nişan alabilecek kapasitedir” diye konuştu.
birinci bölümünü verdiğimiz röportajın ikinci kısmını sunuyoruz...
ahlak üstadı hüccetülislam fatiminiyâ’nın imam hâdi’nin (a.s) hayatı ve camia-i kebire ziyareti hakkında yaptığı konuşmanın çevirisi…
"ben kendi adıma, bütün müslüman kardeşlerimi, hem kanaat önderlerini ve hareket liderlerini, hem de bu önder ve liderlere tabi olanları ayetullah hamanei’ye biat edip bu olgun, bilge rehberin sancağı altında toplanmaya çağırıyorum. çünkü bugün onun denginde başka bir rehbere sahip değiliz."
ayetullah misbah yezdi’nin hz. masume’nin konumu ve kerametleri hakkında yaptığı konuşmayı sunuyoruz:
merhum ayetullah behçet; ölümün müminlerin lezzetlerinden biri olduğunu ve mümin için hiçbir şeyin ölümden daha leziz olmadığını söylemektedir
ayetullah cevadî amûlî'nin, şehidlerin makam ve tasarrufları hakkındaki makalesini sunuyoruz...
imam sadık (a.s) bu hususta şunları söylemektedir: “eğer adalet uygulanırsa, insanların arasında tek bir yoksul bile kalmaz.”