Tel Aviv, İran-Mısır ilişkilerinin gelişmesinden endişe duyuyor

Füze ve insansız hava aracı kabiliyetlerini geliştirerek Tel Aviv'e karşı bir caydırıcılık denklemi kuran Filistinliler bir de Mısır topraklarından yardım alırlarsa güçlerini daha da pekiştirecekler ve bunun İsraillilere bedeli de ağır olacaktır.

Suudilerin Yemen’de geri adım atmasının başlıca nedenleri

Al-Monitor için haber yapan Yemenli gazeteci Mareb al-Ward, Çin'in Yemen büyükelçilerinin Ensarullah'ın temsilcileriyle düzenli olarak görüştüğünü ve Çinli görevlilerin örgütten 1962 devrimcilerinin halefi olarak bahsettiğini belirtti.

Sudan’daki çatışmalar Tel Aviv’i niçin endişelendiriyor?

1967'deki Arap-İsrail savaşından sonra Sudan, sekiz Arap ülkesinin “Üç Hayır” kararını kabul ettiği önemli bir Arap Birliği konferansına ev sahipliği yapmıştı: “İsrail ile barışa hayır, İsrail'in tanınmasına hayır ve İsrail ile müzakerelere hayır!” Sudan, bir zamanlar Arap dünyasında İsrail rejiminin en büyük hasımlarından biriydi

Yumuşama çabalarından sonra İran-Suudi-Suriye ekonomik üçgeni mi doğuyor?

Reuters, Esad'ın kardeşi Mahir liderliğindeki Suriye müzakere ekibinin Suudileri Suriye'de hâlâ aktif olan köktenci milislere sağlanan fonları kesmeye çağırdığını bildirdi. Öte yandan Riyad, Şam'dan, Suriye iç savaşında köktenci gruplar saflarında savaştıkları için yıllardır Suriye hapishanelerinde bulunan Suudilerin davasını kapatmasını da istemiş.

General Süleymani: Batı paradigmasına ontolojik direniş

General Süleymani'nin siyasi çabalarının İmam Humeyni'nin ana hatlarını çizdiği devrimci düşünceyle uyumlu olduğunu söylemek yanlış olmayacaktır: özerk bir Müslüman siyasi kimliğinin inşası, siyasi bir ufuk olarak Ümmet’in uygunluğu ve İslam'ın politik olması gerekliliği. Zira Suudi Arabistan veya Azerbaycan'da görebileceğimiz üzere apolitik İslam, dünyayı değiştirme kapasitesinden yoksun, sadece ritüel bir unsurdan ibarettir.

Neo-kompradorlar: Emperyalizmin solcu piyadeleri / James Petras'ın "STK'lar: Emperyalizmin Hizmetinde" kitabının incelenmesi

Emperyalizmin neo-kompradorlara olan ihtiyacı, siyasi aktivizmi bir istihdam piyasasına dönüştürdü. Böylece, işsiz entelektüeller ve disiplinsiz solcular, devrimci deneyimlerini ve potansiyellerini emperyalist çıkarlara satmak için yarışmaya başladılar.