âlûsî, muhammed sûresi’nin 27-31. âyetlerinin tefsirinde şöyle der: bana göre yezid'in buğzu münafıklık alametlerinden daha kuvvetlidir. ah keşke ilahi rahmetten kovulmuş yezid hakkında ne söylüyorsunuz, bir bilebilseydim! o, hz. ali’ye sevgi mi besliyordu yoksa buğz mu ediyordu? allah’ın lâneti ona olsun!
ahmed b. hanbel’e göre -zehebî’nin dediği gibi- o müslümanlık izharında bulunan bir münafık değil kâfirdir. onun küfrü açıktır. önceki programlarda âlûsî, ez-zehebî ve diğerlerinin yezid’in nâsıbî olduğuna dair açıklamalarını okumuştuk.
ben ömer b. abdülaziz’in huzurunda idim. bir şahıs yezid b. muaviye’yi anmak için ‘‘emirü’l-müminin yezid’’ deyince ömer ‘‘emirü’l-müminin yezid ha!’’ dedi ve ona yirmi kırbaç vurulmasını emretti.
yani ibn teymiyye bu hadisi yezid’e uyguluyor. ona göre yezid veliyyü’l-emirdir ve imamdır. ona biat etmeksizin ölen kimse câhiliye ölümü üzere ölür! ibn teymiyye’nin bu nazariyesi ile ‘‘imam zalim dahi olsa ona biat edilmesinin vacip olduğu’’ sonucu çıkıyor. evet, biz aksi görüşteyiz. bu râfızîlik ise evet, biz râfızîyiz!
câhiliye ölümü ile ilgili olarak çeşitli tefsirler bulunmaktadır. kimileri bu ifadeyi ‘‘dalâlet üzere ölmek’’ şeklinde tefsir etmişlerdir. kimisi de ‘‘hayır, bu anlama gelmemektedir, câhiliye ölümü gibi bir ölümdür’’ demişlerdir. câhiliyye küfürdür. öyleyse bunlar da küfür üzere ölmüşlerdir.
uley b. rebah; imam ve sikadır. tâbiûnun ileri gelenlerindendir. ebû abdurrahman el-mukri şöyle der: ümeyyeoğulları adı ali olanları öldürmekteydi. bu durum rebah’a ulaştırılınca oğlunun ismini değiştirerek ismi tasğir şeklinde uley yaptı. evet, imam ali’nin dostu ve o’nun izinde yürüyenlerin öldürülmesinden değil, ismi ali olan kimselerin öldürülmesinden bahsediyoruz! bunu zehebî söylüyor.
şa´bî diyor ki ibn ez-zübeyr’in şöyle dediğini işittim: abdullah b. zübeyr’in şöyle dediğini işittim: şu beyt’in rabbine yemin olsun ki allah-u teâlâ peygamberinin diliyle hakem’e ve ondan doğana lanet etmiştir. bu rivayeti ahmed, bezzâr ve hâkim tahric etmişlerdir. hâkim bu hadisin isnadının buharî ve müslim’in şartlarınca sahih olduğunu ancak onlar tarafından tahric edilmediğini söyler.
önceki programlarda ibn teymiyye’den ve öğrencisi ve mukallidi muhammed b. abdulvehhab’dan, allah resûlünün lanetlediği mervan ve soyunu ululayan, onları islam’ın izzeti ve gücü, 12 halifenin birer ferdi olarak niteleyen pasajlar okumuştuk. bunlara göre mervan ve soyu, ismail’in (a.s.) müjdelediği kimselerdir.
‘‘ali’ye söven bana sövmüş olur.’’ bu hadis isnad açısından sahihtir. ancak buharî ve müslim tahric etmemişlerdir. ‘‘ali’ye eziyet eden bana eziyet etmiş olur.’’ bu hadis isnad açısından sahihtir. ancak buharî ve müslim tahric etmemişlerdir. zehebî de dipnotta hadisin sahih olduğunu belirtiyor.
buharî'ye göre haricî lider imran b. hıttân’da herhangi bir problem yok! ama câ’fer b. muhammed es-sâdık’ta sorun var! imam medine’de yaşamıştır. ilginç olan nokta şudur ki imam sâdık’ın talebelerinden bir grup buhârî’nin şeyhlerindendir. buhârî’nin bunlardan rivayeti var, ama imam sâdık’tan (a.s.) tek bir rivayeti yok!
yani muaviye hakkında ‘‘allah razı olsun’’ ibaresini kullanmayan kişi yazara göre şiî olmuş oluyor! şiîlik ithamından kurtulabilmen için muaviye hakkında sadece susman ve onu kötü bir şekilde anmaman yeterli değil, üstüne bir de ‘‘allah razı olsun’’ demen gerekiyor!
şöyle bir itiraz gelebilir: ‘‘bu çıkarım doğru mudur? muaviye’nin hilafete ömer b. hattab’dan daha layık olduğunu söyleyen emevî yönelimli birisi gerçekten de mevcut mudur?’’ buna cevabımız evettir, çünkü bu sözü ilk defa söyleyen muaviye’dir. hilafete ömer b. hattab’dan daha layık olduğunu ilk iddia eden muaviye’nin kendisidir.
resûlullah (s.a.a.) o’na şöyle dedi: ‘‘sen, benim yanımda musa nezdinde harun’un sahip olduğu bir konuma sahip olmaya razı olmaz mısın? şu var ki sen bir peygamber değilsin. ama ben mutlaka gideceğim ve sen de benim halifem olacaksın." (ahmed b. hanbel; müsned)
ehl-i beyt okulunun bilginleri şöyle derler: râvî imâmiyye mezhebine mensup ve adil bir kişiyse bu rivayet sahih olarak kabul edilir. ancak hadisi bize aktaran şahıs imâmiyye mezhebine mensup değil ancak doğru sözlü birisiyse onun rivayetine güvenilir. bu tür rivayetlere ehl-i beyt mezhebinde ‘‘muvassak hadis’’ denir.
bir hadisin isnâdı sahih olduğu halde imam ali (a.s.) için bir fazilet ve bir menkıbe ortaya koyuyorsa bilginler ‘‘hadiste bir münkerlik vardır’’ diyerek kriterlikten düşürmeye çalışırlar. çünkü hadis, imam ali’ye bir hususiyet tahsis etmektedir. bu aslî ilkeyi tesis eden muaviye ve ibn teymiyye’dir.
resûlullah (s.a.a.) yüzünün rengi öfkeden değişmiş bir şekilde dördüncü şahsa yönelerek şöyle buyurdular: ali’ye ilişmeyin, ali’ye ilişmeyin, ali’ye ilişmeyin! ali bendendir ben de o’ndanım. o benden sonra bütün müminlerin velisidir. hadisin her iki varyantı da müsned’de geçmektedir.
bundan dolayıdır ki ibn kesir’in döneminden günümüze dek âlimleri, hz. ali’nin hiçbir şekilde sahâbenin geriye kalanından ayırt edilmemesi ve meziyet sahibi olmaması gerektiğinde ısrar etmişlerdir. onlar ‘‘ya imam ali’yi diğer sahâbîler ile eşit tutacağız ya da o’nu daha alt konuma yerleştireceğiz’’ derler.
kardeşlerden biri bütün müslümanların ibn teymiyye’yi sevdiğini söylemişti. bu söz doğru değil. pek çok âlim onu eleştirmiş, hatta imam ali’ye düşmanlık gösteren bir nâsıbî olduğunu ortaya koymuştur. ikinci olarak allah aşkına bütün bu yalanlara rağmen ibn teymiyye’yi sevebiliyor musun? onun nâsıbî ve ehl-i beyt düşmanı olduğunu anladığında da hâlâ bu sevgin devam edecek mi?
ümeyyeci din anlayışını tesis edenler açıkça lanet ediyorlardı, hakaretlerde bulunuyorlardı ve imamla ve ehl-i beyt ile açıkça savaşıyorlardı. biz kerbelâ örneğinde bunu görmekteyiz. ancak ibn teymiyye ve bağlıları imam ali’ye duydukları kini gizlemektedirler.
ibn hacer’in elimizde iki iddiası vardır. ilk iddia, ibn teymiyye’nin birçok ceyyid ve sahih hadisi reddetmesi. ikinci iddia ise yine ibn teymiyye’nin imam ali’nin makamını küçük düşürmeye varan tavırlar takınmasıdır.
ibn teymiyye’nin (minhâcü’s-sünne adlı eserinde) bu hadisi inkâr etmeye ve yalanlamaya yeltenmesi cidden şaşılacak bir husustur. nitekim bundan önceki hadis için de aynı tutumu takınmıştır. allâme albanî’nin söz konusu ettiği hadis “ali’den ne istiyorsunuz? o bendendir ben de o’ndanım!” hadisidir.
“cennet ehlinin hanımlarının efendisi” ibaresi sahihü’l-buhârî ve diğer hadis mecmualarında geçmektedir. o’nun ilk halifeye biat etmediği de kesin bir şekilde biliniyor.
bugünkü konumuz ise resûl-u ekrem’in (s.a.a.) vasilerin efendisi ali b. ebû tâlib’e buyurduğu “ey ali! sen benden sonra halifemsin” hitabını içeren hadisidir.
şimdiki konumuz ‘‘şeyhü’l-ekber muhyiddin ibn arabî’nin mehdîlik akidesi bağlamında o’nun hayatta oluşunun incelenmesi’’dir. şeyhü’l-ekber’in açıklamalarının bir bölümüne işaret etmek istiyorum. konuyla ilgili olarak önemli ve temel bir kaynağa işaret etmek istiyorum. abdülvehhab eş-şârânî’nin (h. 973) el-yevâkît ve’l-cevâhir adlı eseri.
programımızın konusu “muhyiddin ibn arabî’nin sözlerinde el-mehdîyyü’l-muntazar” olacak... ibn arabî imam mehdî hakkında ‘‘ölü’’ sözcüğünü değil, “fekîd” lafzını kullanıyor. yani imam mehdî’nin gâip olduğuna imâda bulunuyor.
allâme albanî fetâvâ adlı eserinde şöyle der: çoğunluğun tercih unsuru olduğuna dair sabit bir veri yoktur. çoğunluğun yanılgı içerisinde olabileceği ve azınlığın haklı olabileceği bir mesele mümkündür. nitekim ibn mesud “tek kişi olsa dahi hak cemaatle birliktedir” demektedir.
pasajdan anlaşıldığına göre ekseriyet haklılığın ölçütü değildir. kimileri şia islam dünyasının %10’unu oluşturmaktadır, demektedirler. hadi şiîlerin islam dünyasının onda birini oluşturduğunu kabul edelim. hattâ %2’nin, %98’e muhalif olduğunu kabul edelim. bu vaziyet, muhalefet olduğu için icmâ gerçekleşmemiş demektir. bu görüş bana değil allâme albanî’ye aittir.
azizlerim, bir peygamber, vasi veya veli bir makama, ilme, dereceye ancak hz. hâtem’in (s.a.a) vasıtasıyla ulaşabilir. örneğin ibrahim (a.s.) bir makama ulaşmışsa ancak hz. hâtem vasıtasıyla ulaşmıştır. her ne kadar hz. hâtem (s.a.a.) zaman olarak onlardan sonra gelmişse de ilk yaratılan varlıktır. bu hakikat, marifet ehli nezdinde temel hakikatlerdendir.
âriflerin dediği gibi bahsedilen makam kemâle yolculuktaki hâtemiyet makamıdır. hz. ali (a.s.) da bu makamda resûlullah’ın (s.a.a.) ortağıdır. hâtemü’l-enbiyâ denince kastımız seyr-i ilallah’ın bütün mertebelerini sonlandırmaktır. yoksa zamansal olarak peygamberlerin sonuncusu olmak değildir.
birileri “zaten ehl-i sünnet de sahâbenin masum olduğu nazariyesini benimsemiyor ki! dolayısıyla bunda herhangi bir sakınca yoktur” diyebilir. ama anlamadığımız ve cevap istediğimiz nokta şudur: onların birçoğu yanılgıya düştüğüne göre anlayışları nasıl bizim için kanıt olabiliyor?
biz allah’ın resûlü “halifem” demiş diyoruz, onlar hayır yetmez, diye cevap veriyorlar! “velim ve vezirim” demiş, onlar yetmez diyorlar! allah aşkına allah resûlü bu hakikati ispat etmek için daha hangi sözcüğü kullansın?
değerli dostlar, kur’ân-ı kerim acaba hz. harun’a ne tür şeyler bağışlıyor ki biz de nübüvvet dışında ali (a.s.) için bunların sabit olduğunu söyleyebiliyoruz? kur’ân-ı kerim, tâhâ sûresinin 24. ayetinden 36. ayetine kadar bir kıssadan bahsetmektedir. allah’a kasem ediyorum ki bu ayetler öncekilere de sonrakilere de yeterli gelir. ancak insan hakikati görebilmek için basiret sahibi olmalıdır.
resûlullah’ın (s.a.a.) tebük gazvesinde buyurduğu ancak müelliflerinin emevici bir çizgide oluşları yüzünden nakletmediği önemli bir cümle var. bu cümleyi taberânî el-mucemü’l-kebir adlı eserinde nakletmektedir. rivayet bera b. azib’den ve zeyd b. erkam’dandır. resûlullah’ın tebük gazvesine çıkarken ali’ye (s.a.a.) “ya senin ya da benim geride kalmam gerekiyor” buyurduğunu rivayet etmektedirler.
devamında şöyle diyor: eğer ali’yi (a.s.) emir edinirseniz ki bunu yapacağınızı zannetmiyorum. bu da resûlullah’ın mucizelerinden ve gaybî mesajlarındandır. resûlullah (s.a.a.) emir belirleme hususunda nasıl davranacaklarını biliyordu. bu hadis müsnedü ahmed’de geçiyor.
mezkûr rivayet, islam âlimleri nezdinde sened açısından herhangi bir tartışmaya konu olmamıştır. senedin sağlamlığı hem şiî hem de sünnî ulema tarafından ifade edilmiştir. bahsettiğimiz hadis, herkesin bildiği ve işittiği “benimle, harun’un musa’yla olan konumunda olmayı istemez misin?” şeklinde bilinen ‘‘menzile hadisi’’dir.
ibn hazm: bundan dolayı ömer konuşmaya başladı. bu da yazının yazılması halinde ümmetin asla sapmayacağı şeklindeki hayrın önüne geçmesine neden oldu. bu hadisin bizim açımızdan önemi hala devam etmektedir ve kalbimizde bir yaraya dönüşmüştür.
ibnü’l-cevzî şöyle diyor: ulema resûlullah’ın ümmet için yazmak istediği şeyler hakkında ikiye ayrılmıştır. ilk görüşe göre bunlar kendisinden sonra kimin halife olacağına dairdir. ikinci görüşe göreyse ümmetin arasında ihtilâfları ortadan kaldıracak hükümleri yazdırmak istemiştir. ancak ilki daha kuvvetlidir.
şiî hadis kaynaklarında yer alan ve on iki imamı müjdeleyen hadislerinden bazıları, zeydiyye fırkasının büyüklerinden biri olan ve “ebü’l-cârûd” adıyla meşhur ziyad b. münzir tarafından nakledilmiştir... bu iddianın kabulü için öne sürülebilecek tanıklardan biri de abbâd b. yakub revâcinî’in (ebu saîd usfurî olarak maruf) günümüze kalan “asl”ıdır.
eğer durum böyle olmuş olsaydı kuşkusuz resûlullah (s.a.a.) da “allah mükâfatınızı versin”, “allah sizleri bolluğa kavuştursun”, “peygamberinizi ne de çok sevindirdiniz” derdi. ancak hadise böyle değildir. allah resûlü bu sözler karşısında mahzun oluyor, kedere gark oluyor. dahası “bir peygamberin yanında münazaaya girişmek olur şey değildir!” diyor. sonra da “kalkın gidin!” diyor.
kişisel kanaatim şudur ki resûlulah’ın (s.a.a.) esas gayesi sadece yazı yazmak değildi. o cemaatin gerçek yüzünü ve durumunu ortaya koymaktı da. bu da zaten gerçekleşmiştir. çünkü resûlullah (s.a.a.) dâr, gadir ve menzilet hadisleri gibi yollarla amacını çok önceden defalarca kez belirtmişti.
allah aşkına resûlullah (s.a.a.) hayatta iken ve hem de o’nun huzurunda ihtilâfa düşüyorlarsa, o’nun vefatından sonrasını varın siz düşünün! bu konu basit bir mesele değildir. bu mesele ümmetin geleceği ile alakalıdır.
hüccetü’l-islam seyyid haşim el-haydari ile söyleşi, erbain törenlerindeki yürüyüş ve onun fırsatları ekseninde olacaktı; ancak randevu günü o kadar sıcak ve samimi karşılandık ki bu fırsattan yararlanıp başka sorular da sorduk. bölgedeki yeni gelişmeler, direniş ekseninin durumu, suudi liderlerin davranışları, amerika’nın bölgedeki rolü, devrim lideri’nin batılı gençlere iki mektup yazmasının seb
bu esasa göre ibn haldun’un mehdi hadislerinin tamamını zayıf saydığını söyleyen bazı yazarlar yanılgı içindedirler ve bu bilgi doğru değildir. çünkü ibn haldun her ne kadar mehdi hadislerini zayıf saymaya çalışsa ve sahihayn’de geçmediğini söylese de bu rivayetin sahihliğini kabul etmek zorunda kalmıştır.
imam buharî’nin kendisi bütün sahih hadisleri eserine almadığını açıkça dile getiriyor. yani bu durumda imam buharî ezberlemiş olduğu sahih hadislerden sadece 1/25’ini eserine almış oluyor. imam buharî’nin nakletmediği bu sahih hadisler başka kaynaklarda mevcuttur.
sizlere mehdi’yi müjdeliyorum. halkın ihtilaf ve çekişme zamanında ümmetime gönderilecek ve yeryüzü zulüm ve haksızlıkla dolduğu gibi, onu adalet ve eşitlikle dolduracaktır. o, malları sahih olarak (doğru) taksim edecektir. adamın birisi “sahih olarak nasıl taksim edecek?” diye sordu. buyurdu ki “halkın arasında eşit olarak (dağıtacak).”
bugün salavattan “âlihi” kısmını atıp da “ve sellem”i ekleyenler ümeyyeoğullarının sünnetine tabi olduklarını bilsinler. emeviler için bir taraftan âl-i beyt’in lideri olan ali’ye (a.s.) lanet edip diğer taraftan da “sallallahu aleyhi ve âlihi” demek mümkün değildi.
el-bistevi söz konusu eserinde bütün müslümanların ittifakı ile bu konuda 50’ye yakın sahih hadis olduğunu belirtiyor. önceki programda bir rivayetin 5 sahabî tarafından rivayet edilmesi halinde mütevatir olduğunu söylemiştik. 30 sahabî tarafından rivayet edilen ve en az 50 sahih rivayeti bulunan bir konu hakkında ne söylenebilir ki!
tevatür sınırı beş iken 30’u aşkın sahabî tarafından rivayet edilen bir hadisin durumunu varın siz düşünün! mehdi hadisleri sadece mütevatir değil tevatürün çok üstündedir. çünkü yukarıda geçen kuralları ve ibn hazm’ın beş sahabînin nakli şartını birbirine eklediğimizde bir haber mütevatir oluyor. peki 30’u aşkın kişi tarafından rivayet edilen bir hadis hakkında ne denir?
hâkim en-nisaburî ise mehdi ile ilgili rivayetlerin birçoğunun sahih olduğunu belirtir. o, dahası, bu rivayetlerin bir bölümü hakkında “buharî ve müslim’in şartlarına göre sahih olduğu halde onlar bunu tahric etmemişlerdir” ifadesini kullanır.
birinci ve ikinci karine kabul edilmese dahi ömer b. hattab’ın sözlerinden “mevlâ” kelimesinin işlerin yönetimini ele alan kimse anlamına geldiği anlaşılmaktadır. aksi takdirde "benim ve bütün mümin ve müminelerin mevlâsı oldun!" sözünün hiçbir anlamı kalmaz.
sizler allah resulünün kelamında geçen veli sözcüğünü neden sevgiye yoruyorsunuz da iki halifenin sözlerinde geçen “veli”den siyasî imameti anlıyorsunuz? yani veli kelimesi imam ali söz konusu olduğunda neden muhabbet anlamına geliyor da ebubekir, ömer ve diğerlerinde siyasî imamet oluyor?
allame hadisi rivayet eden sahabîlerin isimlerine alfabetik sıraya göre verir. 41. sayfadan başlar ve 144. sayfada sonlandırır. o, hadisi rivayet eden 110. sahabînin ismini şöyle verir: ebu merazim yala ibn mürre ibn vehb es-sakafî. bu 110 sahabî gadir hadisini rivayet eden isimlerden bulabildiklerimizdir. hadisi rivayet edenlerin sayısı muhtemelen bundan daha fazladır.
albanî bu özet bölümde gadir hadisini 10 sahabiden rivayet etmektedir. ibn hacer el-heytemî ise kendi eserinde 30 sahabiden rivayet etmişti. ibn ukde 70, diğerleri ise 150 sahabiden rivayet etmişlerdir.
resulullah “ben kimin velisi isem ali de onun velisidir” buyurdular. hadisin isnadı sahihtir. hadisi imam ahmed, ibn ebi şeybe, ibn hibban, el-bezzâr, el-hâkim, ibn ebi asım rivayet etmişlerdir. hâkim hadisin buharî ve müslim’in şartlarına göre sahih olduğunu söylemiştir. aslında nesaî, ricâl noktasında müslim’den daha dakiktir. fakat şiilik izlerini taşıdığından...
"öncelikle defalarca üzerinde durduğumuz bir hususa işaret etmek istiyorum. şeyh ibn teymiyye’nin eserlerinin genelinde görülen manzara şudur: o, ali (a.s.) ile ilgili bir fazilet, menkıbe ve özelliği ele aldığında şu adımları izler..."
cennet de aynı şekildedir. bazıları cennette sürekli yiyip içip yatıldığını düşünüyor. insan yiyip içmekten bıkmaz mı? her şey insanı bıktırır. cennette bıkmak yoktur; çünkü içinde sükûn yoktur. cennet sabittir ama sakin değildir. yani cennet her an bir cilveye sahiptir. cennette olan bir mümin her an yeni bir cilve görür.
“zamanının imamını tanımaksızın” veya “zamanının imamına biat etmeksizin ölen kimse cahiliyye ölümüyle ölmüştür” hadisi bağlamında bizim problemimiz çözülmüştür ki bu da on ikinci imam'dır. size göre bu imam kimdir? azizlerim muhammedî (s.a.a.) varisin kim olduğunu araştırınız. bize göre muhammedî varis şu anda on ikinci imam'dır. sizler ne düşünüyorsunuz?
sevmek farz olduğuna göre onlarla çarpışmanın hükmü nedir acaba? yezid, hz. imam hüseyin’i (a.s.) şehid etti. şehid etme eyleminden söz ediyoruz, nefret ve eziyetten değil! dahası ailesini sürgüne gönderdi. ancak bazı kalemler -cahil mi, garazkâr mı diyeyim, kapıkulu mu diyeyim bilemiyorum- yezid’i “emirü’l-müminin” olarak isimlendiriyor.
yaklaşık iki ay önce musul’un batısında ele geçirilen bir ışid komutanı, ‘özgürleştirici güçler’ olarak adlandırılan haşd şabi’ye işaretle ‘eğer haşd olmasaydı sizler musul’un ya da başka bir yerin bir milimetresini dahi bizden alamazdınız’’ dedi.
fatımiyun, 2013 yılında bir grup olarak varlığını ilan etti. bu örgüt, başlangıçta suriye’de lübnan hizbullahı ve ıraklıların oluşturduğu seyyidu’ş-şuheda tugayı ile birlikte faaliyet gösteriyordu. daha sonra aşamalı olarak önce tugaya ardından da tümene dönüştü. şu an bu güçlerin sayısı 20 bine ulaşmış bulunuyor.
ehl-i beyt’i, makamlarını, mesuliyetlerini, kendilerine yüklenen rollerini tanıyıp öğrenmek isteyen aziz canlara kur’an-ı kerim’i anlamaları gerektiğini belirtiyorum. kur’an-ı kerim’i tanıyacak olurlarsa ehl-i beyt’i de tanırlar. ehl-i beyt’in (a.s.) "kur’an-ı kerim’in üçte biri veya dörtte biri bizim hakkımızdadır" şeklindeki buyruklarının da anlamını buradan yola çıkarak kavrayabiliyoruz. bazıla
"ey kardeşlerim! biz en iyi yiğitlerimizle bosna-hersek'e gittik. orada askeri bir garnizonumuz vardı... muhtemelen bu konu hakkında bu açıklıkla ilk kez konuşuyorum. savaştık ve şehitler takdim ettik. kimi savunmak için? bosna'daki ehlisünnet müslümanları savunmak için."
ortada garip bir durum var. imam ahmed’den, sahihü’l-buhari’den, sünenü ebi davud’dan ve benzerlerinden hadis almakta sıkıntı yokken, ehl-i beyt kanalından hadis geldiğinde yüz çevirmemiz isteniyor. bir şahıs hz. rasulullah (s.a.a.) ile altı ay birlikte yaşasa bile ondan hadis alabiliyoruz...
bu kaynaklar ayrıca bu son saldırının planlamasını halkın mücahitleri’nin yaptığını, ensar el-islam’ın da zerkavi’nin ölüm yıl dönümünde saldırıları gerçekleştirdiğini ekledi. ancak ensar el-islam, iran güvenlik güçlerinin iran ve ırak kürdistanı üzerindeki sıkı kontrolü ve kendilerinin iran’dan gelecek bir tepkiden korkması nedeniyle, bu operasyonlardaki sorumluluklarının gizlemenin, sessiz kalma
elinizdeki makalede, söz konusu eleştirel yaklaşım ele alınmış ve bu yaklaşımın temellerini oluşturan istidlal unsurları şeffaflaştırılmaya çalışılarak delillerinin, imamî-şiî literatür göz önüne alınmadan, ehlisünnet’in yazılı mirası çerçevesinde ilmî itibardan yoksun olduğu gösterilmiştir.
tek kelimeyle cevaplandıracak olursak, ümeyyeoğullarını korkutan şey bunları da korkutmaktadır. bunlar, hz. ali ve ehl-i beyt-i nübüvvet’e ait olan her hususu ortadan kaldırmaya çalışmışlardır. aslında mesele sadece ali (a.s.) ile de bağlantılı değildir. bunların peygamberlikle ve peygamberlik mirasıyla sorunları vardır.
hz. resulullah’ı (s.a.a.) hacda arefe günü kasva isimli devesine binmiş hutbe verirken gördüm, şöyle diyordu: ‘ey insanlar! size iki şey bırakıyorum onlara uyarsanız asla sapıtmazsınız, allah’ın kitabı ve ıtretim (neslim) olan ehl-i beyt’im.’”
üçüncü kaynak; allame münavî’nin feyzü’l-kadir adlı eseridir. o bu eserinde şöyle demektedir: bu haber peygamber’in (s.a.a.) ehl-i beyt’inden sarılıp tabi olmaya ehil olan kimselerin kıyamete kadar her zaman mevcut olacaklarını bildirmektedir.
imam sadık’tan (a.s.) şöyle rivayet olunmaktadır: şüphe edildiğinde beklemek helake yuvarlanmaktan daha hayırlıdır. her hakkın üzerinde bir hakikat vardır. her doğrunun üzerinde de bir nur bulunmaktadır. allah’ın kitabına uygun olanı alın. aykırı olanı ise bırakın.
ehl-i beyt medresesi ve âlimlerinin kur’an-ı kerim’in tahrif edildiğine inanmadıklarını söyleyebiliriz. onlar şöyle derler: eğer kur’an muharref olsaydı ehl-i beyt imamları rivayetleri kitab’a arz etmemizi nasıl emredebilirlerdi? muhammed gazzali de şia’ya nispet edilmeye çalışılan tahrif görüşünün boş bir iddia olduğunu açıkça dile getirmektedir.
ebu karra ‘sen rivayetleri yalanlıyor musun’ deyince imam rıza (a.s.) ‘rivayetler kur’an ile çeliştiği zaman onları yalanlarım. müslümanlar şu hususta ittifak etmişlerdir: allah bilgi bakımından kuşatılamaz, gözler o’nu görmez ve o’nun gibi hiçbir şey yoktur’ buyurdu.
"bizler de ehl-i beyt’i seviyoruz" demesinler sadece. azizim, alimler sekaleyn hadisini tutunma anlamına gelen temessük ile ifade etmektedir. hadis-i şerif ‘ikisine sıkıca tutunduğunuz müddetçe benden sonra asla sapıtmazsınız’ buyurmaktadır. yani kuran’ı ve ehl-i beyt’imi sevdiğiniz müddetçe demiyor ifade. evet sevmek zorunludur, ancak yeterli değildir.
sizler icma meselesine dayanıyorsunuz. bakınız ali b. ebu talib (a.s.) ne buyurmaktadır: "'sana selman’dan, ammar’dan, ebuzerr’den, mikdad’tan, ibn ubade’den ve ibn ubade ile birlikte bulunan ensar'dan oluşan topluluk da karşı çıkmaktadır. bunlar ümmetten değil midir?' ebu bekir “hepsi de ümmettendir” dedi.
ebu karra "sen rivayetleri yalanlıyor musun?" deyince imam rıza (a.s.) "rivayetler kur’an ile çeliştiği zaman onları yalanlarım. müslümanlar şu hususta ittifak etmişlerdir: allah bilgi bakımından kuşatılamaz, gözler o’nu görmez ve o’nun gibi hiçbir şey yoktur" demiştir.
o bu eserinde şöyle diyor: son derece gariptir ki, sekaleyn hadisi sahihü müslim’de, sünenü’t-tirmizi’de -ki tirmizi hadisin sahih ve hasen olduğunu belirtir-, el-müstedrek’te - hâkim bu hadisin hasen olduğunu belirtir-, müsnedü imam ahmed’te, taberani’nin el-mucemü’l-kebir’inde geçtiği ve isnadı sahih olduğu halde çağdaş bilginlerin ve hatiplerin büyük bir çoğunluğu ya hadisi bilmiyor veya bilmez
ala ibn el-müseyyeb’den, o da babasından şöyle rivayet etmektedir. ben, bera ibn azib ile karşılaştım ve kendisine şöyle dedim: müjdeler olsun sana! hz. peygamber (s.a.a.) ile sohbette bulundun. rıdvan biatinde de bulundun. o da ‘ey kardeşimin oğlu, sen sonradan neler ihdas ettiğimizi bilmiyorsun?’ dedi. (buhari)
o, kevser havuzundan dostlarına su verecektir. öyleyse sâki hz. ali b. ebu talib’tir. düşmanlarını havuz'dan uzaklaştıracaktır...
ehl-i sünnet’in büyük bilginlerinin eserlerinden bazı pasajlar okuyacağım ki konu vuzuha kavuşsun. sizin de belirttiğiniz gibi kevser havuzu konusu ehl-i sünnet ve ehl-i şia arasında ortaktır. bu konu imamların sayısı, masumiyetleri gibi üzerinde görüş ayrılığı bulunan meselelerden değildir.
kevser havuzundan içenler cennete girecekler. zira bu su onları temizleyecektir. onları tertemiz ve kâmil kılacaktır. bu havuzdan men edilen ve içilmesine müsaade edilmeyenler ise cennetten uzaklaştırılacak olanlardır. sahihü’l-buhari’de okuduğumuz hadislerde de gördüğümüz gibi sahabeden bir grup getirilecek ve havuzdan uzaklaştırılacaklardır.
... bu durum gerçekten garip, bunca şeye rağmen ehl-i beyt okulunu hz. resulullah’ın (s.a.a.) sünnetine aykırı davranmakla suçluyorlar! hz. ali’yi, ehl-i beyt ekolü bağlılarını hz. resulullah’ın (s.a.a.) sünnetine aykırı davranmakla ve bidat ehli olmakla itham ediyorlar!...
ibn abbas’tan rivayet edildiğine göre o şöyle demektedir: ömer’in şöyle dediğini işittim: “vallahi, ben sizin muta nikâhı yapmanızı nehyediyorum. kuşkusuz muta nikâhı allah’ın kitabı’nda geçiyor. şüphesiz resulullah (s.a.a.) da bunu uyguladı.” rivayet sahih bir isnada sahiptir.
çünkü o “bu hadis bize ehl-i beyt sevgisini, ehl-i beyt’i ululamayı, onların hz. resulullah’ın (s.a.a.) oğulları olmaları münasebetiyle konumlarını gözetmeyi anlatmak istiyor” demiyor. o, bu hadis “temessük”ü (tutunmayı) emrediyor, diyor. kimileri hadisin anlatmak istediği ehl-i beyt’e sevgi duymaktır, demek suretiyle hadisin içini boşaltmaya çalışmaktadır, oysa hadisin kendisinde “ma in ehaztum/a
ibn abbas şöyle demektedir: üzerinize gökten neredeyse taş yağacak! ben size hz. resulullah’ın (s.a.a.) buyruğunu aktarıyorum, sizler ise ebu bekir ve ömer şöyle şöyle diyor, diyorsunuz.
bundan sonra başka bir grubu getirirler. ben onları da tanırım. benimle onlar arasında bir adam çıkarak ‘gelin’ diye seslenir. ben ‘nereye?’ diye sorarım. adam ‘allah’a yemin olsun ki cehenneme’ der. ben ‘bunlar ne yapmışlar?’ diye sorarım. o şöyle cevap verir ‘bunlar senden sonra gerisin geriye, eski hallerine döndüler.’ rivayetteki ‘onlar arasından bir adam’ ifadesiyle bizim açık hadislerimize g
tahavî: bu ayet-i kerime nazil olduktan sonra hz. resûlullah (s.a.a.) ali’yi, fatıma’yı, hasan ve hüseyn’i çağırdıktan sonra şöyle buyurdu: allah’ım benim ehlim bunlardır. bu hadiste, ayette geçen ehl-i beyt kavramıyla sadece hz. resûlullah (s.a.a), hz. ali (a.s), hz. fatıma, hz. hasan ve hz. hüseyn’in (a.s.) murad edildiği vurgulanmaktadır.
alusî devamında şöyle diyor: “bu haberler ehl-i beyt kavramının genel anlamını daraltmakta, sınırlamaktadır. ev hangi anlamda olursa olsun bir sınırlama söz konusudur. bununla kastedilen abanın altında bulunan kimselerdir. dolayısıyla hanımı bu kelimenin kapsamına girmez.”
demek ki müslümanların bir bölümü “allah’ın kitab’ı ve sünnet’im” şeklindeki isnad zincirinden yoksun bir rivayeti hadis diye aktarıyorken “allah’ın kitab’ı ve itret’im” şeklindeki mütevatir hadisi ise zayıf görüyor ve nakletmiyormuş.
pasajdaki kinayeyi ve dokundurmayı görebiliyor musunuz? edebiyatta “tariz/kinaye bazen tasrihten (açık açık söylemekten) daha etkilidir” şeklinde bir söz vardır. yazar bu sözleriyle imam hüseyn’e kendince dokundurmada bulunmak istemektedir. pasaja göre imam hüseyn (a.s.) allah için bir şey yapmamıştır. hâşâ o’nun kıyamının altındaki neden dünyaya olan tutkusu ve hırsıdır!
ibn kayyım “allah-u teâlâ imam hasan’ı mükâfatlandırdı ve imameti o’nun zürriyetine verdi. imam hüseyn’i (a.s.) ise dünyayı istemesi yüzünden cezalandırdı!” diyor. yani hz. resulullah’ın (s.a.a.) reyhanesi, ehl-i beyt-i mutahhara’dan biri hakkında bu ifadeleri kullanıyor ibn kayyım el-cevziyye! bu çizgiyi niçin ümeyyeci din anlayışına bağlı, ali’ye ve ehl-i beyt’ine düşmanlık besleyen bir akım ola
ibn arabi şarihi şarani: imam mehdi, imam hasan-ı askerî’nin evladındandır. hicretin 255. yılının şaban ayının 15. gününün gecesinde dünyaya gelmiştir. mehdi, hz. isa b. meryem ile bir araya geleceği güne kadar hayatta kalacaktır. buna göre şu anki yaşı -eserin yazıldığı tarih itibariyle- 700’dür.
ibn teymiyye imam mehdi'nin sağ olduğu inancına hurafe derken, mecmuu’l-fetava adlı eserinde şöyle der: çünkü deccal hakkında doğru görüş o’nun hz. peygamber döneminde hayatta olduğu, günümüze kadar hayatını sürdürdüğü ve henüz çıkmadığı, şu anda da bir adada yaşadığı şeklindedir.
ibn arabî futuhatü’l-mekkiye'de şöyle diyor: "allah-u teala o'na (mehdi'ye) öğretecektir. hadis-i nebevî 'o benim eserime uyar ve hataya düşmez' buyurmaktadır. o’nun kendisine uyulan ve masum olduğunu öğrendik. masumiyet ancak hükümde yanlışa düşülmediğinde bir anlama sahiptir.hz. resulullah’ın (s.a.a.) verdiği hükümde yanlışlık vardır denilemez."
ibn arabî devamla şöyle diyor: "o (mehdi) masumdur. hükümde yanlışa düşülmemesi ancak masumiyet ile anlamlı olabilir. zira hz. resulullah’ın (s.a.a.) verdiği hükümde yanlışlık vardır denilemez. bu imamın hükmü de hz. resulullah’ın (s.a.a.) verdiği hükümdür. ‘o, arzusuna göre konuşmaz. o (bildirdikleri) vahyedilenden başkası değildir.’(53/en-necm/3-4)"
ibn kesir 12 imam ve halife hadisinin sahihliğini peşinen kabul ediyor. ona göre ümeyyeoğulları 12 imamın kapsamında değildir. rivayete göre hadis muaviye’yi de başka birisini de kapsamamaktadır. ayrıca bu hadis ne yezid’i, ne de abdülmelik’i ve çocuklarını kapsamaktadır.
“bu hadisteki şazlık onlarca şazz örnekten biridir. bu örnek kör bir taassupla sahihü’l-buharî ile sahih-ü müslim’in içerdiği tüm rivayetlerin sahih olduğunu söyleyen yeni yetme bazı kimselerin cehaletine delalet etmektedir. bu grubun karşısında sahiheyn’in rivayetlerini herhangi bir mihenge vurmayıp sırf akıllarına yatmadı diye reddeden bazı yazarlar bulunmaktadır. biz hem bunların hem de berikil
buharî’nin isimlerin verilmesi noktasında ilmî emanet bilinciyle hareket etmediğini anlamış olduk. ikinci olarak da muta nikâhı örneğinde de gördüğümüz gibi hz. resûlullah’tan (s.a.a.) aktarılan hadislerin naklinde de emanete sadık olmadığını öğrendik. buharî, rivayetlerde de görüldüğü gibi “ilâ ecelin / belirli bir süreye kadar” ifadesini zikretmemiştir. üçüncü olarak da abdullah ibn mesud’un ism
allah’a kasem ediyorum ki sahihu ibn hibban’da, müsnedu ahmed’de ali (a.s.) ve ehl-i beyt hakkında nakledilen rivayetler sahihu müslim’de geçseydi kesinlikle bu esere "sahih" demezlerdi! aynı nedenden dolayı buharî’nin müslim’den daha sahih olduğunu söylüyorlar.
muhammed abduh, kabü’l-ahbar'ı islam kültürüne batıl israiliyat ürünlerini yerleştiren şahıs olarak tanıtmaktadır. kabü’l-ahbar islam kültürüne israiliyatı nasıl sokmuş? o, ebu hureyre’yi seçmiş, ebu hureyre de bunları kab’a değil de hz. resûlullah’a (s.a.a.) nispet etmiştir.
allame albanî, silsiletü’l-ehadisi’s-sahiha adlı eserinde rivayeti naklettikten sonra şöyle der: “buharî’nin rivayet ettiği bu hadisteki şazlık onlarca örnekten bir tanesidir. bu rivayet, sahihü’l-buharî ile sahih-ü müslim’in bütün rivayetlerinin sahih olduğunu söyleyen kör taassup bataklığına dalmış yeni yetişen bazı kimselerin cehaletine delalet etmektedir."
ibn teymiyye’nin tahavî ile probleminin ardında gadir-i hum hadislerini aktarması ve tathir ayetinin bu beş kişiye özgü olduğunu söylemesi yatıyor. tahavî tathir ayetinin tefsirinde şöyle diyor: “tilavet edilen bu ayette ehl-i beyt’ten murad sadece ve sadece hz. resûlullah, hz. ali, fatıma ve hasaneyn’dir. kavram bunların dışındaki kimseyi içermemektedir.”
"müslim sahih nasslarda olduğu gibi rivayeti nakletmiş, kendisinden sonra ilgili hadisle oynanmıştır. işte çağdaş vehhabilerin tutunduğu manen rivayet budur. işaret ettiğimiz gibi rivayetteki zayıflığı gösteren noktalar bulunmaktadır."
derslerin çevirisine devam ediyoruz...
ricâl sahasındaki eserlerimize baktığımızda, şia'ya inanç noktasında muhalif de olsa sika bir kişiden aktarılan hadisi kanıt saydığımızı görürsünüz. bu tür hadisler bizim (şia'nın) terminolojimizde ‘muvassak’ olarak ifade edilir.
"hz. resûlullah veda haccından dönerken gadir-i hum denen bir vadide mola verdi… allah’ın kitabı ve itretim olan ehl-i beyt'im, benden sonra bana nasıl halef olacağınıza bir bakınız. bu ikisi havuz başında bana varıncaya kadar birbirlerinden asla ayrılmayacaklardır." imam tahavî- şöyle diyor: bu hadis isnad açısından sahihtir.
tirmizî’nin cabir ibn abdullah’tan rivayetine göre o şöyle demektedir: hz. resulullah’ı (s.a.a.) hacda arefe günü kasva isimli devesine binmiş hutbe verirken gördüm; şöyle diyordu: ey insanlar! size iki şey bırakıyorum onlara uyarsanız asla sapıtmazsınız, allah’ın kitabı ve itretim olan ehl-i beyt’im. rivayet sahih li-ğayrihidir.
et-tufî (hanbeli) diyor ki ümmetin bir konu hakkındaki icmasının hatadan âri olduğunu gösteren deliller bulunmaktadır. elimizdeki deliller ehl-i beyt’in de bir konuda icma etmeleri halinde bu görüşlerinin masumiyete sahip olduğuna delalet etmektedir. peki bu iki icma çatışacak olursa hangisi öncelenir? ibn said et-tufî’ye göre deliller ehl-i beyt’in icmasının daha kuvvetli olduğunu söylüyor
allame ibn said et-tufi şerh-u muhtasari’-ravda adlı eserde şöyle diyor: “sahihayn’da rivayet edildiğine göre hz. resûlullah (s.a.a.) necran hırıstıyanlarıyla mübahele etmek istediğinde kisa ashabı olayında ismi geçenleri alarak onlarla birlikte mübaheleye girişmek istedi. onlar hakkında ‘işte bunlar benim ehlimdir’ buyurdu... bütün bunlar ehl-i beyt’in ismi geçen kişiler olduğunu ve başka hiç kim
vahhabi ulemadan olan es-sa’di bu ayetin tefsirinde şöyle der: “peygamber, eşlerinden birine gizlice bir söz söylemişti.” müfessirlerden birçoğu ayette söz konusu edilenin hafsa olduğunu söylemiştir. hz. resulullah (s.a.a) ona verdiği bu sırrı kimseye söylememesini emretti. ancak hafsa, aişe'ye haber verdi. allah da onun yaydığı bu haberi hz. peygamber’e (s.a.a.) açıkladı..."
allame albani: bu konu hakkında en fazla aişe’nin orasının hav’eb suyu olduğunu öğrenince dönmeye yeltendiği söylenebilir. ancak hadis aişe’nin dönmediğine delalet etmektedir. bu ise ümmü’l-müminin’e yaraşmayan bir davranıştır. ümmü’l-müminin’in hz. ali’ye karşı hareket etmesinin kökten yanlış olduğunda kuşku bulunmamaktadır.
"acaba ehl-i beyt imamları bu konu hakkında ne diyorlar?" diye sorulabilir. bizler şu ana kadar konu hakkındaki ehl-i sünnet bilginlerinin açıklamalarını sunduk. ehl-i beyt imamları'ndan -yani ali, hasan, hüseyn, seccad, bakır, rıza vd.- hiçbirisi peygamber hanımlarının kavramın kapsamına girdiğini söylememiştir. onların ittifak halindeki açıklamalarına göre kavram kendilerine özgüdür.
ancak ümeyyeoğullarını ve muaviye’yi öven hadisler söz konusu olduğunda bu tür kişilerin eserler telif ettiklerini ve bu tarz rivayetleri sahih göstermek için bin dereden su getirdiklerini görüyoruz. içlerinden hz. ali ve ehl-i beyt (a.s.) hakkındaki bir hadisi sahih saymak için çaba gösteren allah’a ve resulüne iman eden bir kişiyi göremezsin!
"diğer nassları da buna ekleyecek olursak durum açığa çıkar. hz. resûlullah (s.a.a.) sekaleyn ve gadir hadislerini söylememiş olsaydı dahi, bu ikrarları ali’nin hilafeti hak ettiğini göstermeye yeterdi. yani seddü’l-ebvab (kapıların kapatılması) hadisi hilafetin ali’ye özgü olduğunu göstermektedir."
taberi, camiü’l-beyan adlı tefsirinde şöyle der: “rivayetler ayetin hz. peygamber, ali, fatıma ve hasan ve hüseyin hakkında indiğini söylemektedir. bu görüşü destekleyen rivayetler ebu said el-hudri, aişe, enes, ümm-ü seleme ve sa’d ibn ebu vakkas tarafından rivayet edilmiştir. ikinci görüşün yegane rivayetini ise ikrime aktarmıştır.”
bu tartışmaların faydası nedir şeklindeki soruya ilişkin olarak, bu konu öyle bir faydaya sahiptir ki bundan daha büyük bir fayda bulunmamaktadır, deriz. ehl-i beyt’ten muradın ali, fatıma ve hasaneyn olduğu kesinleşince “sünnetime sımsıkı sarılın” buyruğunda geçen sünnetin ne olduğu açığa çıkar.
hz. peygamber’in veda haccı yolculuğunun medine-mekke güzergâhını detaylarıyla, hiçbir ayrıntısını atlamadan, durak durak kaydeden tarihçiler dönüş yolunda, mekke-medine güzergâhında meydana gelen hadiseleri görmezden gelmiş ve beraberindeki yüz binlerce sahabîyle birlikte hz. peygamber’i ansızın medine’ye ulaştırmışlardır!
ünlü dergi christian monitor’da yayınlanan bir analizde, iran’ın suriye’deki terör gruplarıyla savaşma amacıyla ülkeye soktuğu silahlı gruplar inceleniyor.
"devrim muhafızları’nın suriye’deki şehidlerini kim gizledi ki? bu şehidler halkın arasında görkemli bir şekilde ve tamamen aleni olarak defnediliyorlar. ve bunun haberleri de medyada yayınlanıyor."
derslerin çevirisine kaldığımız yerden devam ediyoruz...
derslerin çevirisini yayınlamayı sürdürüyoruz...
derslerin çevirisini kaldığımız yerden sürdürüyoruz...
75 dersin çevirisine devam ediyoruz...
75 dersin çevirisi devam ediyor...
75 dersin çevirisini sürdürüyoruz...
75 dersin çevirisine kaldığımız yerden devam ediyoruz...
derslerin çevirisini sürdürüyoruz...
pek çok önemli noktayı içeren ve şia'ya yöneltilen iftiraları cevaplayan bu derslerin çevirisini sürdürüyoruz...
ayetullah kemal haydari'nin arapça yayın yapan kevser tv'de yayınlanan ufuk açıcı derslerinin çevirisine devam ediyoruz...
ayetullah kemal haydari'nin kevser tv'de sekaleyn hadisi çerçevesinde yaptığı ufuk açıcı programların sırayla çevirisini yayınlıyoruz...
sean christopher ali stone fars haber ajansına wall street'te gerçekleşen harekete ilgili çarpıcı açıklamalarda bulundu.