ehl-i sünnet’in bu büyük âlimi âlûsî şöyle der: "hz. meryem’in peygamber olduğu görüşünü kabul etsek dahi bunu söylemek caizdir." yani sahih ve sarih rivayetler hz. meryem’in peygamberlerden biri olduğuna delâlet etse bile hz. fâtıma (a.s.), hz. meryem’den daha üstündür!
benim de eğilimim fâtımetü’l-betûl’ün (a.s.) ezelden ebede kadar bütün kadınların en faziletlisi olduğu yönündedir. çünkü o, resûlullah’ın (s.a.a.) bir parçasıdır. çünkü o’nun parçası olma, varlığın ruhunun parçası olma demektir. varlığın ruhu ise hz. muhammed (s.a.a.) olup o aynı zamanda varlığın efendisidir.
hz. hasan ve hz. hüseyin ve diğer imamların bağlılarından olmakla iftihar etmekten önce hz. fâtıma’nın bağlısı olduğumuz için iftihar etmeliyiz! zira onlar “biz sizin üzerinizde hüccetiz. hz. fâtıma da bizim üzerimizde allah’ın hüccetidir” demişlerdir.
bu durum, ümmet içinde harikulade birtakım işleri hatta ulu’l-azm peygamberlerin gösterdikleri mucize ve kerametlerden daha büyüğünü yerine getirebilecek kimselerin olmasının kabul edilmesidir. zira bu husus hz. zehrâ’nın makamlarını ortaya koymada yardımcı bir unsur görevi görecektir.
yani akıl nereye giderse hayâ ve din de onunla gider ve onunla hareket eder. bundan dolayıdır ki bizim rivayetlerde akıl “kendisiyle rahman’a ibadet edilen ve cennetlerin kazanıldığı şey” olarak geçmektedir.
bu suçun en alt seviyede, bu mübarek evin ‘‘yakılması tehdidiyle” kaldığını kabul etsek dahi yapılan korkunç bir cürümdür. bu öyle bir evdi ki hz. resûlullah (s.a.a.) eşiğine uğrar, kapısının iki kolunu tutar ve bu hanenin halkına “ey ehl-i beyt! allah sizden, sadece günahı gidermek ve sizi tertemiz yapmak istiyor.” (ahzâb, 33) ilahî buyruğunu okurdu.
insanlığın resûlü ve bu ümmetin peygamberi hâtemü’l-enbiyâ, hz. zehrâ (a.s.) hakkında neler buyurmuşlar ve o’na nasıl davranmışlar? kitabımız el-müstedrek ale’s-sahîhayn’ın da müellifi olan hâfız hâkim en-nîsâbûrî’nin (h. 405) fadâilü fâtımeti’z-zehrâ adlı eseri.
ben ömer b. abdülaziz’in huzurunda idim. bir şahıs yezid b. muaviye’yi anmak için ‘‘emirü’l-müminin yezid’’ deyince ömer ‘‘emirü’l-müminin yezid ha!’’ dedi ve ona yirmi kırbaç vurulmasını emretti.
yani ibn teymiyye bu hadisi yezid’e uyguluyor. ona göre yezid veliyyü’l-emirdir ve imamdır. ona biat etmeksizin ölen kimse câhiliye ölümü üzere ölür! ibn teymiyye’nin bu nazariyesi ile ‘‘imam zalim dahi olsa ona biat edilmesinin vacip olduğu’’ sonucu çıkıyor. evet, biz aksi görüşteyiz. bu râfızîlik ise evet, biz râfızîyiz!
varlık üzerine teemmül edilir, taakkul edilmez. çünkü varlığın mahiyeti yoktur. ibn sina varlıkta mahiyete inanmıyor. dolayısıyla mahiyeti olmadığına göre zihne gelemez. onun ‘‘teemmül’’ edilmesi gerekir. ‘‘varlıkta teemmül’’ ne demektir? varlık sahasında hazır olmak demektir. yani huzur makamıyla varlık sahasına girmek gerekir. varlık sahasına girmek, allah’ın huzurunu idrak etmektir.
şa´bî diyor ki ibn ez-zübeyr’in şöyle dediğini işittim: abdullah b. zübeyr’in şöyle dediğini işittim: şu beyt’in rabbine yemin olsun ki allah-u teâlâ peygamberinin diliyle hakem’e ve ondan doğana lanet etmiştir. bu rivayeti ahmed, bezzâr ve hâkim tahric etmişlerdir. hâkim bu hadisin isnadının buharî ve müslim’in şartlarınca sahih olduğunu ancak onlar tarafından tahric edilmediğini söyler.
ben sevgiyi fiili değil, zati sıfat olarak görüyorum. yani allah nasıl zat olarak “âlim” ise aynı şekilde zat olarak “muhib”dir. muhabbet, hak teâlâ’nın varlığından ayrı değildir. hak teâlâ’nın varlığı muhabbettir, rahmettir. o’nun rahmeti gazabını geçmiştir.
önceki programlarda ibn teymiyye’den ve öğrencisi ve mukallidi muhammed b. abdulvehhab’dan, allah resûlünün lanetlediği mervan ve soyunu ululayan, onları islam’ın izzeti ve gücü, 12 halifenin birer ferdi olarak niteleyen pasajlar okumuştuk. bunlara göre mervan ve soyu, ismail’in (a.s.) müjdelediği kimselerdir.
insan kendini kavramla, tasvirle, tahayyülle hatta taakkul (akletme) yoluyla bilemez. insan felsefî ve matematikle ilgili kavramları, taakkul ile anlayabilir. bazı şeyleri tahayyül, bazı şeyleri de duyularla anlayabiliriz. ne duyusal ne muhayyel olan ve akletme ile de kavranamayan tek şey “ben”in kendisidir.
buharî'ye göre haricî lider imran b. hıttân’da herhangi bir problem yok! ama câ’fer b. muhammed es-sâdık’ta sorun var! imam medine’de yaşamıştır. ilginç olan nokta şudur ki imam sâdık’ın talebelerinden bir grup buhârî’nin şeyhlerindendir. buhârî’nin bunlardan rivayeti var, ama imam sâdık’tan (a.s.) tek bir rivayeti yok!
şöyle bir itiraz gelebilir: ‘‘bu çıkarım doğru mudur? muaviye’nin hilafete ömer b. hattab’dan daha layık olduğunu söyleyen emevî yönelimli birisi gerçekten de mevcut mudur?’’ buna cevabımız evettir, çünkü bu sözü ilk defa söyleyen muaviye’dir. hilafete ömer b. hattab’dan daha layık olduğunu ilk iddia eden muaviye’nin kendisidir.
eğer bu perdeler kaldırılırsa o zaman hakikatler sizde zâhir olur. yani “meâd” (son-dönüş yeri) aslında “mebde”ye (başlangıç) dönüşten başka bir şey değildir. ‘‘son ne olacak’’ diye soruyorlar. azizim son, başa dönmekten başka bir şey değildir. “inna lillah ve inna ileyhi râciun.” (allah’tanız ve yine o’na dönüyoruz.) kıyamet, başlangıca dönüştür. nereden geldiysen oraya geri döneceksin.
resûlullah (s.a.a.) yüzünün rengi öfkeden değişmiş bir şekilde dördüncü şahsa yönelerek şöyle buyurdular: ali’ye ilişmeyin, ali’ye ilişmeyin, ali’ye ilişmeyin! ali bendendir ben de o’ndanım. o benden sonra bütün müminlerin velisidir. hadisin her iki varyantı da müsned’de geçmektedir.
bundan dolayıdır ki ibn kesir’in döneminden günümüze dek âlimleri, hz. ali’nin hiçbir şekilde sahâbenin geriye kalanından ayırt edilmemesi ve meziyet sahibi olmaması gerektiğinde ısrar etmişlerdir. onlar ‘‘ya imam ali’yi diğer sahâbîler ile eşit tutacağız ya da o’nu daha alt konuma yerleştireceğiz’’ derler.
ümeyyeci din anlayışını tesis edenler açıkça lanet ediyorlardı, hakaretlerde bulunuyorlardı ve imamla ve ehl-i beyt ile açıkça savaşıyorlardı. biz kerbelâ örneğinde bunu görmekteyiz. ancak ibn teymiyye ve bağlıları imam ali’ye duydukları kini gizlemektedirler.
bu diyalektik düşünce mevlâna’da oldukça fazladır. mevlâna’nın tüm eserleri, mesnevi’nin tamamı ilahî diyalektik düşünceye dayalıdır. hegel de bir yerde kendi diyalektik düşüncesini -ki felsefesi buna dayalıdır- celâleddîn-i rûmî’den aldığını itiraf etmiştir.
ibn hacer’in elimizde iki iddiası vardır. ilk iddia, ibn teymiyye’nin birçok ceyyid ve sahih hadisi reddetmesi. ikinci iddia ise yine ibn teymiyye’nin imam ali’nin makamını küçük düşürmeye varan tavırlar takınmasıdır.
ibn teymiyye’nin (minhâcü’s-sünne adlı eserinde) bu hadisi inkâr etmeye ve yalanlamaya yeltenmesi cidden şaşılacak bir husustur. nitekim bundan önceki hadis için de aynı tutumu takınmıştır. allâme albanî’nin söz konusu ettiği hadis “ali’den ne istiyorsunuz? o bendendir ben de o’ndanım!” hadisidir.
“cennet ehlinin hanımlarının efendisi” ibaresi sahihü’l-buhârî ve diğer hadis mecmualarında geçmektedir. o’nun ilk halifeye biat etmediği de kesin bir şekilde biliniyor.
bugünkü konumuz ise resûl-u ekrem’in (s.a.a.) vasilerin efendisi ali b. ebû tâlib’e buyurduğu “ey ali! sen benden sonra halifemsin” hitabını içeren hadisidir.
şimdiki konumuz ‘‘şeyhü’l-ekber muhyiddin ibn arabî’nin mehdîlik akidesi bağlamında o’nun hayatta oluşunun incelenmesi’’dir. şeyhü’l-ekber’in açıklamalarının bir bölümüne işaret etmek istiyorum. konuyla ilgili olarak önemli ve temel bir kaynağa işaret etmek istiyorum. abdülvehhab eş-şârânî’nin (h. 973) el-yevâkît ve’l-cevâhir adlı eseri.
allâme albanî fetâvâ adlı eserinde şöyle der: çoğunluğun tercih unsuru olduğuna dair sabit bir veri yoktur. çoğunluğun yanılgı içerisinde olabileceği ve azınlığın haklı olabileceği bir mesele mümkündür. nitekim ibn mesud “tek kişi olsa dahi hak cemaatle birliktedir” demektedir.
pasajdan anlaşıldığına göre ekseriyet haklılığın ölçütü değildir. kimileri şia islam dünyasının %10’unu oluşturmaktadır, demektedirler. hadi şiîlerin islam dünyasının onda birini oluşturduğunu kabul edelim. hattâ %2’nin, %98’e muhalif olduğunu kabul edelim. bu vaziyet, muhalefet olduğu için icmâ gerçekleşmemiş demektir. bu görüş bana değil allâme albanî’ye aittir.
azizlerim, bir peygamber, vasi veya veli bir makama, ilme, dereceye ancak hz. hâtem’in (s.a.a) vasıtasıyla ulaşabilir. örneğin ibrahim (a.s.) bir makama ulaşmışsa ancak hz. hâtem vasıtasıyla ulaşmıştır. her ne kadar hz. hâtem (s.a.a.) zaman olarak onlardan sonra gelmişse de ilk yaratılan varlıktır. bu hakikat, marifet ehli nezdinde temel hakikatlerdendir.
insan sayısı kadar “ben” vardır, öyle değil mi? ancak gerçek “ben” bir taneden fazla değildir. o gerçek “ben”, hak teâlâ’nın “ben”idir. tevrat’ta, incil’de ve kur’an’da, allah ne kadar güzel buyurmuştur. allah, “innenî ene…” diye buyuruyor. yani “şüphesiz ben benim”. bundan daha iyi bir tarif bulunamaz!
âriflerin dediği gibi bahsedilen makam kemâle yolculuktaki hâtemiyet makamıdır. hz. ali (a.s.) da bu makamda resûlullah’ın (s.a.a.) ortağıdır. hâtemü’l-enbiyâ denince kastımız seyr-i ilallah’ın bütün mertebelerini sonlandırmaktır. yoksa zamansal olarak peygamberlerin sonuncusu olmak değildir.
birileri “zaten ehl-i sünnet de sahâbenin masum olduğu nazariyesini benimsemiyor ki! dolayısıyla bunda herhangi bir sakınca yoktur” diyebilir. ama anlamadığımız ve cevap istediğimiz nokta şudur: onların birçoğu yanılgıya düştüğüne göre anlayışları nasıl bizim için kanıt olabiliyor?
biz allah’ın resûlü “halifem” demiş diyoruz, onlar hayır yetmez, diye cevap veriyorlar! “velim ve vezirim” demiş, onlar yetmez diyorlar! allah aşkına allah resûlü bu hakikati ispat etmek için daha hangi sözcüğü kullansın?
sadrü’l-müteellihîn (molla sadrâ) de ilmi varlıkla eşit kabul etmiştir. tıpkı varlığın ve ışığın teşkikî olması gibi, yani zayıflık ve güçlülük mertebelerine sahip olması gibi ilim ve bilinç de teşkikîdir, zayıflık ve güçlülük dereceleri vardır. baba tâhir’in sözünden de bu çıkıyor.
değerli dostlar, kur’ân-ı kerim acaba hz. harun’a ne tür şeyler bağışlıyor ki biz de nübüvvet dışında ali (a.s.) için bunların sabit olduğunu söyleyebiliyoruz? kur’ân-ı kerim, tâhâ sûresinin 24. ayetinden 36. ayetine kadar bir kıssadan bahsetmektedir. allah’a kasem ediyorum ki bu ayetler öncekilere de sonrakilere de yeterli gelir. ancak insan hakikati görebilmek için basiret sahibi olmalıdır.
gadir-i hum, islam tarihinin en kilit önemdeki ve kader belirleyici noktalarından biridir ve en azından şiî itikadına göre resûlullah (s.a.a.) bununla islam tarihinin geleceğini tayin etmiş ve içinde gündeme getirilen konuda islam ümmetinden biat ve bağlılık sözü almıştır. gadir-i hum’u, hz. peygamber’in risalet döneminin şia’ya kaynaklık eden en bariz hadisesi saymak mümkündür.
“vahyanî akıl”, tümel akıldır. tümel akıldan daha yukarıda bir akıl bulunmamaktadır. tümel akıl şudur: tüm varlıklar makuldür. bir diğer itibarla varlık ilim ve idrakin ta kendisidir.
devamında şöyle diyor: eğer ali’yi (a.s.) emir edinirseniz ki bunu yapacağınızı zannetmiyorum. bu da resûlullah’ın mucizelerinden ve gaybî mesajlarındandır. resûlullah (s.a.a.) emir belirleme hususunda nasıl davranacaklarını biliyordu. bu hadis müsnedü ahmed’de geçiyor.
evet. maşrık, güneşin doğduğu yerdir. yani hak teâlâ’nın nuru, akılda doğuyor. akıl bu yüzden maşrıktır. “nurun yeşrıku min subhi’l-ezel” (nur ezel sabahından doğuyor). bu sözün hz. emir’e ait olması lazım. buradaki ezel nedir? ezel zaman mıdır? hayır. hidayet sabahı, aklın nuraniyet sabahıdır. bilinç sabahıdır.
attâr işte burada diyor ki hz. hâtemü’l-enbiyâ’nın zâtı, hak tebârek ve teâlâ’nın esmâü’l-hüsnâ’sıdır. yani allah’ın en güzel isimlerinin, kemâl, cemâl ve celâl sıfatının, kısaca allah’taki tüm güzelliklerin tam mazharı hz. peygamber’in kendisidir. allah’ın tüm esmâü’l-hüsnâ’sı hz. peygamber’in mübarek varlığında yer almıştır.
ibnü’l-cevzî şöyle diyor: ulema resûlullah’ın ümmet için yazmak istediği şeyler hakkında ikiye ayrılmıştır. ilk görüşe göre bunlar kendisinden sonra kimin halife olacağına dairdir. ikinci görüşe göreyse ümmetin arasında ihtilâfları ortadan kaldıracak hükümleri yazdırmak istemiştir. ancak ilki daha kuvvetlidir.
şiî hadis kaynaklarında yer alan ve on iki imamı müjdeleyen hadislerinden bazıları, zeydiyye fırkasının büyüklerinden biri olan ve “ebü’l-cârûd” adıyla meşhur ziyad b. münzir tarafından nakledilmiştir... bu iddianın kabulü için öne sürülebilecek tanıklardan biri de abbâd b. yakub revâcinî’in (ebu saîd usfurî olarak maruf) günümüze kalan “asl”ıdır.
bazıları yalnızca mevcûdâtı bildikleri için varlığı (vücûd) onunla aynı kavram sanıyorlar. ancak biraz daha dikkat etseler, aslında bir mevcûdun mevcut olmasının varlığı bilmekle ilgili olduğunu görürler. yani şu çiçek, şu masa ya da şu duvar mevcuttur; ama ben varlığa (vücud) inandığım için bunun mevcut olduğunu söylüyorum.
eğer durum böyle olmuş olsaydı kuşkusuz resûlullah (s.a.a.) da “allah mükâfatınızı versin”, “allah sizleri bolluğa kavuştursun”, “peygamberinizi ne de çok sevindirdiniz” derdi. ancak hadise böyle değildir. allah resûlü bu sözler karşısında mahzun oluyor, kedere gark oluyor. dahası “bir peygamberin yanında münazaaya girişmek olur şey değildir!” diyor. sonra da “kalkın gidin!” diyor.
yani o, peygamber’in vahyi almasını peygamber’in ubûdiyyetiyle ilgili bir mesele olarak görüyor. buradan da şu sonuca varıyor: peygamber, vahyi alma konusunda herkesten daha muhtaçtır, haristir, ona aşıktır. hatta allah peygambere, neden vahyi alma konusunda kendini bu kadar meşakkate sokuyorsun, diyor.
hz. emîrü’l-müminîn (a.s) allah’ın kâmil bir velisidir, bir insan-ı kâmildir. o, tüm peygamberlerle sırlarında ve hz. hâtemü’l-enbiyâ ile ise açıkta beraber olan bir kimsedir. şu söz çok önemlidir: “kuntu meal enbiyai sırren ve mea muhammedin (s.a.a.) cehran.” (ben (hz. ali) peygamberlerin sırrında idim, muhammed (s.a.a.) ile açıkça zuhur ettim.)
velâyet, bâtına, sırr-ı süveydaya, sonsuz âleme gitmektir. nübüvvet ise tersine bir seyirdir. o sonsuz âlemden bu âleme seyirdir. nebi, velâyeti tamamlanmış olandır, velâyetsiz hiçbir peygamber yoktur. her peygamber, velâyeti ölçüsünde nebidir.
peki kendisini nasıl görüyor? yani kendisine ait bir tasavvura mı sahiptir? yani hak teâlâ kendisini tasavvur mu ediyor? bir şeyin tasavvuru o şeyin dışındadır. bir şeyin tasavvuru o şeyin kendisinden farklıdır. hak teâlâ’nın kendisini görmesi, kendi kendindeki huzuru demektir. bu ise huzurun esasıdır. gören, görülen ve görmek hep o’dur.
abdestin yaygın şekli emevi kaynaklı ve yaygınlaştırılması tamamen politik / bidatlerin yaygınlaşmasında yahudi etkisi / ümmü külsûm’un evliliği konusu / ehl-i beyt imamlarının çocuklarına halifelerin isimlerini vermeleri meselesi
biz yokluğa dair bir anlayışa sahibiz, yokluğun ne demek olduğunu biliriz. biliriz ki yokluk olmayan, var olmayan şeydir. bunu biliriz ancak yokluk mevcut değildir. gerçekliği yoktur, yokluk nerededir? yokluğun bulunduğu bir yer yoktur ki… fakat benim ona dair bir tasavvurum var. (kendisine değil, kavramına; haz.)
nokta vahdetin sembolüdür. sonuçta bir noktaya ulaşıyorsun ki orada hiçbir boyut yoktur. yani hiçbir kesret yoktur. nokta hiçbir şekilde bölünemez. bölünememesi demek kesretin olmaması demektir. işte o nokta sizin kendi varlığınızın nihai sırrıdır.
gadir-i hum konusu hakkında dillendirilen temel sorulardan biri şudur: gadir hadisesi ile sakife toplantısı arasında iki aydan biraz fazla bir süre geçmiş olmasına rağmen toplumda ne tür dönüşümler yaşandı ki hz. peygamber (s.a.a.) üsâme ordusuna sefer emri vermek ve kâğıt ve divit meselesini ikinci kez öne çıkarmak zorunda kaldı? bu dönemde hangi gruplar faaldiler?
kelâmcılar hâlik ile mahlûktan, filozoflar vacibu’l-vücud ile mümkinü’l-vücuddan ve genel olarak da hepsi “kadim” ve “hadis”ten söz ederken aynülkudât bunu “cemâlin beni” suretinde hem âşıkane ve ârifane hem zarifçe ve hem de hekimâne bir şekilde ifade etmiştir. / o nokta da bismillah’taki ali’nin (a.s.) noktasıdır. evet üstat, konu çok iyi bir yere geldi. ancak süremiz de burada bitti.
ben çok yaygın olan bir görüşün aksini söyleyeceğim, bunu diyeyim. ben her aşkı hakiki görüyorum, ben mecazi aşk diye bir şey kabul etmiyorum. kişi gerçekten âşık olmuşsa onun zahiri aşkı da bence hakiki aşktır.
hâlbuki bu mesele zamanla ilgili değildir. “kuntu” şu anda da böyledir, gelecekte de böyledir. yani “ben bir zamanlar gizliydim” demek değildir. allah, zât makamında şu anda da gizlidir. gelecekte de gizli olacaktır.
eğer biz bu anlamı bilmezsek bu sözü küfre sebep olan, hatta açıkça küfür olan bir söz olarak görürüz. fakat onun bundan kastettiğini dikkate alırsak bunun küfür olmadığı gibi tevhidin ta kendisi olduğunu anlarız. yani ezeli, ebedi, mutlak, hiçbir kaydı ve şartı olmayan, yokluğu ve faniliği olmayan varlık (vücud) sadece hak tebarek ve teâlâ’dır. diğer her varlık (mevcud) da hak tebarek ve teâlâ’nı
diğer islam mezhepleri şia’nın gadir hadisi hakkındaki görüşleri aleyhinde bazı deliller sunarak bu rivayetin emirülmümin imam ali’nin (a.s.) hz. peygamber’den sonraki kesintisiz hilafetine kanıt olamayacağına inanmıştır. biz burada onların bu görüşlerini 11 başlık altında inceleyeceğiz.
bu rahmetlerin tüm âlemle vasıtası allah’ın velisidir. eğer allah teâlâ’nın kendisidir dersek kimse bunu sorun etmiyor. cebrail ve meleklerdir dersek de kimse bunu sorun etmiyor. ama bu işleri yapan meleklerin ve melekûtun emiri allah’ın yüce velisidir dediğimizde bu bazılarına tahammül edilmez geliyor.
imam bakır’ın (a.s.) şöyle buyurduğuna dair rivayette olduğu gibi: “kaim'imiz kıyam edince allah teâlâ onun elini kullarının başları üzerine tutacak, onunla insanların aklını mükemmelleştirecek, düşüncelerini yetiştirerek kâmil kılacaktır.”
imam buharî’nin kendisi bütün sahih hadisleri eserine almadığını açıkça dile getiriyor. yani bu durumda imam buharî ezberlemiş olduğu sahih hadislerden sadece 1/25’ini eserine almış oluyor. imam buharî’nin nakletmediği bu sahih hadisler başka kaynaklarda mevcuttur.
süruş: humeyni, bu ülkenin bugüne kadar gördüğü en bilgili liderdi. hahamenişler döneminden bugüne kadar hiç kimse ilmi açıdan onun ayağına yetişemez. neden? çünkü o, birinci derece bir fakihti, irfan da okumuştu felsefe de okumuştu.
sizler allah resulünün kelamında geçen veli sözcüğünü neden sevgiye yoruyorsunuz da iki halifenin sözlerinde geçen “veli”den siyasî imameti anlıyorsunuz? yani veli kelimesi imam ali söz konusu olduğunda neden muhabbet anlamına geliyor da ebubekir, ömer ve diğerlerinde siyasî imamet oluyor?
allame hadisi rivayet eden sahabîlerin isimlerine alfabetik sıraya göre verir. 41. sayfadan başlar ve 144. sayfada sonlandırır. o, hadisi rivayet eden 110. sahabînin ismini şöyle verir: ebu merazim yala ibn mürre ibn vehb es-sakafî. bu 110 sahabî gadir hadisini rivayet eden isimlerden bulabildiklerimizdir. hadisi rivayet edenlerin sayısı muhtemelen bundan daha fazladır.
resulullah “ben kimin velisi isem ali de onun velisidir” buyurdular. hadisin isnadı sahihtir. hadisi imam ahmed, ibn ebi şeybe, ibn hibban, el-bezzâr, el-hâkim, ibn ebi asım rivayet etmişlerdir. hâkim hadisin buharî ve müslim’in şartlarına göre sahih olduğunu söylemiştir. aslında nesaî, ricâl noktasında müslim’den daha dakiktir. fakat şiilik izlerini taşıdığından...
"öncelikle defalarca üzerinde durduğumuz bir hususa işaret etmek istiyorum. şeyh ibn teymiyye’nin eserlerinin genelinde görülen manzara şudur: o, ali (a.s.) ile ilgili bir fazilet, menkıbe ve özelliği ele aldığında şu adımları izler..."
bu yaptıkları duvarın kur’an-ı kerim 1400 yıl önce haberini vermiştir: ‘onlar müstahkem kaleler içinde veya duvarlar arkasında olmadan sizinle toplu hâlde savaşmazlar.’ (haşr, 14) onlar korkaktır ve duvarlar arasına saklanmışlardır ve biz inşallah bu duvarlar için de bir çare bulmuş durumdayız. (sunucu: bu nasıl olacak? askeri planları vermeyin ama bu nasıl olacak?)
kendine ulaşınca başkasından kurtulur. kendi yalnızlığını bulunca da kendi yalnızlığının hak teâlâ’nın yalnızlığının bir mazharı olduğunu görür. insan allah’a sahip olduğu zaman artık başka ne isteyebilir? arifin dediği gibi eğer o’na ait olursan artık her şey senin olur, her şey sana yönelir.
soruna sahip olan sadece insandır ve karar almak sadece insana aittir. başka hiçbir varlık karar almaz. ve yalnız olan tek varlıktır. başka hiçbir varlık yalnızlık hissetmez. her varlık olduğu gibidir, bulunduğu ortamladır. ama insan bir topluluk içinde bulunsa dahi eğer kendindeyse yalnızdır. eğer kendine gelirse tabii ki. peki insan ne zaman yalnızlık hisseder? ciddi bir karar aldığı zaman.
siyonizm karşıtı yahudilerle bir alıp veremediğimiz yok; hedef kitlemiz, ritüelleri ha-şem’e (tanrı) yönelikken politik aidiyetleri şeytan’a olan yahudilerdir. bu tiplerin neredeyse tamamını kontrol ettiği ana akım medya, dünyanın geri kalanına “yahudileri” sadece ritüelleriyle tanımlamak istiyor.
elbette “hakiki hayat nurdur” konusu hakkında imam cafer sadık (a.s.) da şöyle buyuruyor: “talebtu nurel hayat fi’t-tefekkürü ve’l-buka.” (hayat nurunu tefekkür ve ağlayışla istedim.) imamlarımız akla çok büyük değer veriyorlar. “ben hayatın nurunu tefekkür ve gözyaşı ile elde ettim” diyor. “buka” (ağlamak), akıl ile birlikte olduğunda ne kadar da güzel oluyor.
bir arifin tabiri ile söyleyecek olursak “ba marifet-i kâmil duzeh, beheşt mi gerded ve ba cehl u nadani beheşt, duzeh mi şeved” yani “bilmekle (marifet ile) cehennem, cennete dönüşür. cehalet ve bilgisizlikle ise cennet, cehennem olur.” hele de “cehl-i mürekkeb” (bilmediğini bilmemek) olursa vay halimize!
insan bir şeylerini unutabilir; ama insan “ben”i unutabilir mi? allah korusun bir kişi bir kaza yapabilir ve komaya girebilir. o hastanedeyken mekânı zamanı, nerde olduğunu vs. her şeyi unutabilir. hatta ismini bile unutabilir. ancak “ben”ini unutabilir mi? yani “ben” olduğunu unutamaz. ismini bile unutabilir, ama ben demeye devam eder. işte o ben huzurdur.
necef-kerbela yürüyüşü diğer yürüyüşlere benzemiyor. bazılarınca cennete giden otoban olarak tanımlanıyor bu yol. başkalarına göre de kıyamet günündeki nihai toplanmanın kostümlü provasına benziyor. benzersiz bir tecrübe! pek çoğu yalınayak olan tahmini 20-30 milyon ziyaretçi imam ali’nin şehri necef’ten imam hüseyin’in şehri kerbela’ya, 80 km boyunca yürüyor.
pekâlâ, yaratılışın amacı neydi? allah’ın yaratmadaki amacı neydi? ne istiyordu ki yarattı? buna kendisi cevap veriyor: ben gizli bir hazineydim, bilinmek istedim. peki kendisi bilmeden bilinebilmesi mümkün müdür? şimdi size bir soru sorayım: siz tanımayı mı daha çok istersiniz yoksa tanınmayı mı?
arifin biri şöyle diyor: ben bu dünyadaki insanlara hayret ediyorum. onlar âlemin zahir, allah’ın ise gizli olduğunu sanıyor. hâlbuki zatıyla zahir olan allah’tır, siz gidin de gizli olan âlemi bulun.
sühreverdi yunanistan’da da hekimlerin olduğunu belirtiyor ve mesela eflatun’a büyük saygı duyuyor. mesela hermes’ten söz ediyor. burada onun bir ifadesi var: hermes diyor ki: “nurani bir zat, bu maarifi bana bildiriyor. ben ona sen kimsin dedim, o da ‘ben senin ‘tiba-ı tamm’ınım’ dedi.”
peygamber, bizim gibi bir insandır. “ene beşerun mislikum” (ben de sizin gibi bir insanım) diyor. yolda yürüyor, yiyor, içiyor vs. ancak peygamber’in bâtını varlığın tümel aklıdır. o’nun bu makamını tanımayan aslında o’nu tanımamıştır.
cennet de aynı şekildedir. bazıları cennette sürekli yiyip içip yatıldığını düşünüyor. insan yiyip içmekten bıkmaz mı? her şey insanı bıktırır. cennette bıkmak yoktur; çünkü içinde sükûn yoktur. cennet sabittir ama sakin değildir. yani cennet her an bir cilveye sahiptir. cennette olan bir mümin her an yeni bir cilve görür.
elinizdeki makalede bu konuda varid olan hadislerden bazıları incelenecek ve masum imamların (a.s.) isimlerinin kur’ân’da bulunmamasının hikmetleri açıklanmaya çalışılacaktır.
her şey zihinde olduğuna göre sadru’l-muteelihin, şuna inanır: varlığın hakikati zihinle kavranamaz. varlık kavramını anlayabiliriz. varlık kavramını herkes anlar; ama varlık kavramı varlığın kendisi midir? peki, o halde varlığın kendisine nasıl ulaşabiliriz? ancak zihnimizi aşarsak.
kıyısı olmayan denize benzetiyor. kıyı o kalıplardır. öyle bir yere varıyor ki orada kalıplar bitmiştir. büyük ariflerin bahsettiği şuhûd işte budur, yoksa ben cin ve peri gördüm demiyorlar. akıl, adım adım ilerliyor ve kalıpların bittiği bir yere varıyor, ama bunu yapan da yine akıldır.
çünkü varlığın dışında başka bir şey yoktur. varlıktan başka ne vardır ki gelip varlığı tarif edebilsin? çünkü tarif eden daima tarif edilenin dışındadır. hatta biz varlığı tarife kalkıştığımızda -ki varlığı tarif edemiyoruz- söylediğimiz her şeyi varlığın diliyle söylüyoruz. varlık bizim dilimizle konuşuyor, biz varlık hakkında konuşmuyoruz.
islami sağlık birimi faaliyetleriyle o kadar etkili oldu ki kendisinden güney lübnan ve bekaa vadisi’nde hükümete bağlı birkaç hastanenin işletimini üslenmesi istendi. bu birim, düşük gelirli insanlara, ya tamamen bedelsiz ya da cüzi bir bedel karşılığında sağlık hizmeti sunmakta.
şimdi size bir örnek vereyim, belki bu örnekle biraz açıklayabilirim. mesela herkes sonsuzdan (gayri mütenahi) söz eder, matematikçiler bunu daha iyi anlar. bilgin insanlar sonsuzu bilirler mi bilmezler mi? bilirler… peki sonsuzu tasavvur edebilir misiniz? hayır; çünkü tasavvur ettiğiniz anda o sonlu (mütenahi) olur.
hz. peygamber (s.a.a.), veda hutbesinde, kendisinden sonra gelecek olan on iki imamı haber vermiştir. bu hadis ehl-i sünnet kaynaklarında üç râvi tarikiyle nakledilmiştir. ehl-i sünnet âlimleri ise üçünden yalnızca câbir b. semure tarafından nakledilen rivayete ilgi göstermişlerdir.
fakir, ‘fakr’ sıfatıyla nitelenmiş olan zattır. ancak biz müstakil bir zata sahip değiliz. bizim kendimizden kaynaklanan bir istiklalimiz yoktur. zatımız fakrdır, mutlak fakrız (yoksulluğuz). o ise tam anlamı ile ganidir (zengin), gani sıfatıdır; ama zatının sıfatıdır. gani, hak teala’nın dışında bir sıfat değildir. zatının kendisidir, o mutlak ganidir (o zenginliktir).
hz. mehdi’nin doğumu ve hayatı, sadece şiilere özgü bir inanç değildir. ehl-i sünnet’in muteber kaynaklarında da bu konunun işlendiği apaçık görülmektedir. ehl-i sünnet kaynaklarında, hz. mehdi’nin doğumunun işlendiği ve ehl-i sünnet âlimleri nezdinde kabul gördüğüne dair rivayetlerin varlığı, o’nun dünyaya geldiği inancının ispatı için çok önemli bir dayanak noktasıdır.
bu, yani bir insanın batında gidebilme imkanına sahip olacağı en ileri noktadır. mirac, hatemu’l enbiya’nın (s.a.a.) batıni seyridir. bunu derken ben bunun zahirde olmadığını söylemiyorum, ancak daha çok batın söz konusudur. bu yola herkes gidemiyor. eğer zahirci bir insansa allah’ı kendi tasavvur ettiği gibi bilir. o, kendi tasavvurunda yarattığı bir tanrıya sahiptir.
merhum allame tabatabai, filozof ve arifti; henri corbin de gerçekten maneviyatçı bir insandı, görünürde hıristiyan’dı, zahiren din değiştirmiş de değildi. fakat bir şii’den eksiği yoktu, gerçekten tam anlamıyla bir şii’ydi. ama değişimini izhar etmedi.
peki yüzünü göstermiyor ne demektir? yani sizin zihninizin kalıbına sığmaz. o'nun her yerde huzuru var; ama sizin o’nun huzurunu kavrama kapasiteniz yok. siz onu bir kalıp içinde tasavvur etmek istiyorsunuz. siz ona zihinsel bir suret vermek istiyorsunuz. ya da sizin gözünüzün önüne gelmesini istiyorsunuz. ya da sizin zihninizde canlanmasını istiyorsunuz. bunlar bizim sorunumuzdur, o’nun değil.
tabi ki hepsi marifettir, biraz önce okuduğunuz şu beyitte ‘men be hiş numudem sad ihtimam veli ne şod’ (ben kendime yüz ihtimam gösterdim ama olmadı) derken bununla üzüm şarabının sarhoşunu mu kastediyor? tabi ki hayır. üzüm şarabı yüz ihtimam istemez, ayrıca üzüm şarabının sarhoşu için ‘ama olmadı’ diye bir şey olmaz ki.
elinizdeki makalede, akılcı ve tarihe felsefî yaklaşımlarıyla tanınan ibn haldun’un hz. peygamber’den (s.a.a) sonraki hilafet meselesi hakkındaki görüşlerini genel hatlarıyla ele alıp, özelde hz. ali’nin (a.s) hilafetine dair düşüncelerine odaklanacak ve güvenilir tarih kaynaklarıyla belgelere dayanarak onun bu konudaki görüşlerinin kritiğini yapacağız. neticede, ibn haldun’un hz. ali’nin imameti
bin selman için miteb’den kurtulmak muhammed bin nayif’den kurtulmak kadar kolay olmayacak. bu durum bin selman’ın babası ölmeden önce kral olmak için niye bu kadar acele ettiğini de açıklıyor. öte yandan bin selman krallık tahtına otursa bile bunun onun için piknik gezintisi gibi olacağının garantisi de yok.
ehl-i beyt’i, makamlarını, mesuliyetlerini, kendilerine yüklenen rollerini tanıyıp öğrenmek isteyen aziz canlara kur’an-ı kerim’i anlamaları gerektiğini belirtiyorum. kur’an-ı kerim’i tanıyacak olurlarsa ehl-i beyt’i de tanırlar. ehl-i beyt’in (a.s.) "kur’an-ı kerim’in üçte biri veya dörtte biri bizim hakkımızdadır" şeklindeki buyruklarının da anlamını buradan yola çıkarak kavrayabiliyoruz. bazıla
biz “sakife” meselesinde de aldatıldık. selefilik bize sakife'yi amerika'daki beyaz saray türünden büyük bir bina gibi gösterdi! sanki bu dönemde internet vardı, sahabenin hepsi telefon kullanıyor ve kolaylıkla sosyal ağlar üzerinden iletişim kuruyorlardı da hemencecik organize olup ilk halifeye biat edebildiler!
molla sadra olarak bilinen sadreddin muhammed bin ibrahim şirazi kavami, (980-1051 hicri kameri) hikmet-i müteâliye ekolünün kurucusu ünlü bir filozof ve meşhur bir arif olarak felsefi ve irfani düşüncede büyük bir değişim yaratmıştır. bu ekol kendinden önceki 800 yıllık islam felsefesini bir kenara bırakarak yeni bir dönem başlattı.
"ey kardeşlerim! biz en iyi yiğitlerimizle bosna-hersek'e gittik. orada askeri bir garnizonumuz vardı... muhtemelen bu konu hakkında bu açıklıkla ilk kez konuşuyorum. savaştık ve şehitler takdim ettik. kimi savunmak için? bosna'daki ehlisünnet müslümanları savunmak için."
elinizdeki makalede, söz konusu eleştirel yaklaşım ele alınmış ve bu yaklaşımın temellerini oluşturan istidlal unsurları şeffaflaştırılmaya çalışılarak delillerinin, imamî-şiî literatür göz önüne alınmadan, ehlisünnet’in yazılı mirası çerçevesinde ilmî itibardan yoksun olduğu gösterilmiştir.
el-zevavi, sözlerine şöyle devam etti: “imam humeyni, kutsal necef şehrindeyken bizim [filistin] devrimimizi benimsedi ve zekât ve humusların hayatlarını riske atan filistinli savaşçılara gönderilmesine ilişkin meşhur fetvasını da o zaman verdi.”
velayet, islâm ümmetinin bekasını güvence altına alır; velayet olmaksızın ne ümmet kalır ne imamet, islâm’dan da geriye birtakım ilahî kanunların dışında bir şey kalmaz. islâm’ın dinamik, mücadeleci ve yapıcı hale getiren velayettir. imam hüseyin’in (a.s.) ifadesiyle, namaz, oruç, zekât gibi islâm’ın şartları dahi velayet ve imamet sayesinde toplumda tahakkuk ve tebellür eder.
hz. resulullah’ı (s.a.a.) hacda arefe günü kasva isimli devesine binmiş hutbe verirken gördüm, şöyle diyordu: ‘ey insanlar! size iki şey bırakıyorum onlara uyarsanız asla sapıtmazsınız, allah’ın kitabı ve ıtretim (neslim) olan ehl-i beyt’im.’”
ahir zamanda bir kurtarıcının ortaya çıkacağı inancı bütün semavî dinlerin başat inançlarından birini oluşturur. aşağıda okuyacağınız söyleşide, hüccetülislam necmeddin tabesî, temel ehl-i sünnet kaynakları çerçevesinde imamet ve mehdîlik konusunu ele aldı.
sünnî muhaddislere göre 7 veya 8 sahabî tarafından nakledilen hadis, mütevatir hadistir ve mütevatir hadis, kur’ân ayeti mesabesindedir; gadir-i hum hadisi ise 100’den fazla sahabî tarafından nakledilmiştir.
eğer ümmet tarafından imam ali’nin (a.s.) gerçek konumu kabul edilmiş olsaydı, tefrikadan sakınmak açısından ümmetin durumu nice olurdu? bu sorunun cevabı aynı mazmunda biri hz. fatıma’dan (a.s.), diğeri imam bâkır’dan (a.s.) nakledilen farklı hadiste verilmiştir: “hak, hak sahibine verilmiş olsaydı allah hakkında ihtilaf eden iki kişi bulamazdın!” iki hadis de oldukça güvenilir bir kaynak olan ki
imâmiyye şiilerinin on ikinci imamlarının varlığının ispatı etrafındaki tartışma, tarih boyunca canlı olagelmiştir. günümüzde de ahmed el-kâtib gibileri o’nun varlığını reddetmekte ve dört naip meselesini uyduruk saymaktadır. bu makalede bu türden şüphelere cevap vermek hedeflenmektedir.
üçüncü kaynak; allame münavî’nin feyzü’l-kadir adlı eseridir. o bu eserinde şöyle demektedir: bu haber peygamber’in (s.a.a.) ehl-i beyt’inden sarılıp tabi olmaya ehil olan kimselerin kıyamete kadar her zaman mevcut olacaklarını bildirmektedir.
"imam zehebi'nin de dediği gibi, ibn teymiyye eski zamanda yaşadı, onun zamanında harran şehrinde cuma hutbelerinde hz. ali'ye lanet okunuyordu. ancak biz şu an 21'inci yüzyılda yaşıyoruz. ibn teymiyye'nin kusuru olabilir, ancak bizim elimizin altında yüzlerce uydu kanalı var."
medya şafak olarak, nasr tv'de yayınlanmış olan "selefiliğe 100 soru" programlarının tam çevirisini sırayla sunuyoruz.
islam devrimi muhafızları ordusu'nun kara kuvvetleri amerikan kara kuvvetlerinin 5 katı büyüklüğündedir ve amerika'nın tüm habisçe çabalarına rağmen iran islam cumhuriyeti 10 günden daha az bir zamanda 6 milyon hazır savaşçıyı cepheye sürme gücüne sahiptir.
vahhabi âlim dr. muhammed albar, korkarım yahudiler ve destekçilerinin hz. muhammed'in (s.a.a.) nübüvvetini gizlemek istediği gibi, biz de 'sakaleyn' hadisinin doğrusunun ‘kitabullah ve ehl-i beyt’ şeklinde olduğunu gizliyoruz, diyor. bizzat vahhabi âlimi söylüyor bunu!
bundan sonra başka bir grubu getirirler. ben onları da tanırım. benimle onlar arasında bir adam çıkarak ‘gelin’ diye seslenir. ben ‘nereye?’ diye sorarım. adam ‘allah’a yemin olsun ki cehenneme’ der. ben ‘bunlar ne yapmışlar?’ diye sorarım. o şöyle cevap verir ‘bunlar senden sonra gerisin geriye, eski hallerine döndüler.’ rivayetteki ‘onlar arasından bir adam’ ifadesiyle bizim açık hadislerimize g
yaklaşık olarak bundan üç yıl önce, bölgesel ve yerel gelişmelerden kaynaklı bir takım endişe ve düşüncelerle bir araya gelen platform üyeleri, bursa’da gerçekleştirilen toplantıya da geniş bir katılımla destek verdiler.
islam devrimi muhafızları ordusu komutanı tümgeneral muhammed ali caferi "yetkililer geçmişte sahip oldukları bazı endişe ve maslahatlar gereği arabistan hakkında bir şey söylemiyorlardı. yemen'e saldırmakla âl-i suud'un hain çehresi açığa çıktı ve artık sorumlular geçmişteki ihtiyatlılığı bir kenara bıraksınlar" dedi.
tahavî: bu ayet-i kerime nazil olduktan sonra hz. resûlullah (s.a.a.) ali’yi, fatıma’yı, hasan ve hüseyn’i çağırdıktan sonra şöyle buyurdu: allah’ım benim ehlim bunlardır. bu hadiste, ayette geçen ehl-i beyt kavramıyla sadece hz. resûlullah (s.a.a), hz. ali (a.s), hz. fatıma, hz. hasan ve hz. hüseyn’in (a.s.) murad edildiği vurgulanmaktadır.
alusî devamında şöyle diyor: “bu haberler ehl-i beyt kavramının genel anlamını daraltmakta, sınırlamaktadır. ev hangi anlamda olursa olsun bir sınırlama söz konusudur. bununla kastedilen abanın altında bulunan kimselerdir. dolayısıyla hanımı bu kelimenin kapsamına girmez.”
pasajdaki kinayeyi ve dokundurmayı görebiliyor musunuz? edebiyatta “tariz/kinaye bazen tasrihten (açık açık söylemekten) daha etkilidir” şeklinde bir söz vardır. yazar bu sözleriyle imam hüseyn’e kendince dokundurmada bulunmak istemektedir. pasaja göre imam hüseyn (a.s.) allah için bir şey yapmamıştır. hâşâ o’nun kıyamının altındaki neden dünyaya olan tutkusu ve hırsıdır!
ibn kayyım “allah-u teâlâ imam hasan’ı mükâfatlandırdı ve imameti o’nun zürriyetine verdi. imam hüseyn’i (a.s.) ise dünyayı istemesi yüzünden cezalandırdı!” diyor. yani hz. resulullah’ın (s.a.a.) reyhanesi, ehl-i beyt-i mutahhara’dan biri hakkında bu ifadeleri kullanıyor ibn kayyım el-cevziyye! bu çizgiyi niçin ümeyyeci din anlayışına bağlı, ali’ye ve ehl-i beyt’ine düşmanlık besleyen bir akım ola
ehlisünnet’in meşhur âlimi ve ibn teymiyye’nin çağdaşı olan zehebî, zeğalu’l-ilm adlı kitabın ve nasihatü’z-zehebiyye başlıklı risalenin/mektubun yazarıdır. zehebî bu iki eserinde, bilhassa nasihat’ında ibn teymiyye’yi ve takipçilerini sert bir dille eleştirmiş ve onları sapkın olarak nitelemiştir. kitabın ve mektubun muhtevası kendi akideleriyle bağdaşmadığından selefî ve vahhabî âlimler bu iki e
allah’a kasem ediyorum ki sahihu ibn hibban’da, müsnedu ahmed’de ali (a.s.) ve ehl-i beyt hakkında nakledilen rivayetler sahihu müslim’de geçseydi kesinlikle bu esere "sahih" demezlerdi! aynı nedenden dolayı buharî’nin müslim’den daha sahih olduğunu söylüyorlar.
ibn teymiyye’nin tahavî ile probleminin ardında gadir-i hum hadislerini aktarması ve tathir ayetinin bu beş kişiye özgü olduğunu söylemesi yatıyor. tahavî tathir ayetinin tefsirinde şöyle diyor: “tilavet edilen bu ayette ehl-i beyt’ten murad sadece ve sadece hz. resûlullah, hz. ali, fatıma ve hasaneyn’dir. kavram bunların dışındaki kimseyi içermemektedir.”
enis nakkaş'tan önemli bir röportaj daha...
ibn teymiyye emevîlerin yapmış olduğu cürümler ve kötü ameller meselesini israiloğulları ile mukayese etmiş ve şöyle demiştir: ümeyyeoğullarının cürmü, israiloğullarının cürmünden daha büyük değildir. o halde muaviye'nin, hasan’ı zehirleme emri vermesi, onun bazı savaşlarının emrini vermesi gibiydi. (minhâcu’s-sünne, c. 2, s. 255)
müfessir kadı beydavî ile mektuplaşmış, mektuplarında kelam, hadis, usul ve fıkıh başta olmak üzere çeşitli disiplinlerde görüş alışverişinde bulunmuştur. beydavî allâme hıllî’ye yazdığı ikinci mektubuna şu cümlelerle başlar: “efendimiz cemaleddin! -allah ömrünü daim etsin- sen usulde, fıkıhta, hadiste müçtehitlerin imamısın!”
vahhabîler ve onların öncüsü ibn teymiyye, hz. peygamber’in (s.a.a) ehlibeyti’nin (a.s) faziletleriyle ilgili hadislerle karşılaştıklarında mümkün mertebe inkâr yoluna başvurur ve bunu yaparken de farklı metotlardan faydalanırlar. bu stratejileri üç temele; tekzip, tevil ve teşrik (belli bir fazilete bir başkasını ortak etme) dayanır. bu makalede biz, söz konusu metotları örnekleriyle ele almaya ç
yazar ehl-i beyt (a.s.)’ın faziletleriyle ilgili hadislerin benzerlerinin üretilmesinin ehl-i beyt muhaliflerinin temel yöntemlerinden olduğunu belirterek, buna örnek olarak da sakaleyn hadisinde yapılan tahrifi göstermektedir. buna göre, hadis metnindeki "itretim (soyum) kelimesi "sünnetim" olarak değiştirilmiştir.
ricâl ilminde ehl-i sünnet’in en büyük âlimi sayılan ibn-i hacer askalanî, yine ehl-i sünnet’in en muteber ricâl kitabı olan lisanu’l-mizan’da şöyle yazmaktadır: “ibn-i teymiyye, allame hillî'ye cevap vereyim derken kendini o kadar kaptırdı ki bu durum ali b. ebî talib'in (a.s.) makamını düşürmesine neden oldu.” (c. 6, s. 319)
"hz. resûlullah veda haccından dönerken gadir-i hum denen bir vadide mola verdi… allah’ın kitabı ve itretim olan ehl-i beyt'im, benden sonra bana nasıl halef olacağınıza bir bakınız. bu ikisi havuz başında bana varıncaya kadar birbirlerinden asla ayrılmayacaklardır." imam tahavî- şöyle diyor: bu hadis isnad açısından sahihtir.
ibn-i teymiyye’nin bariz özelliklerinden biri de, hz. peygamber’in (s.a.a) ehl-i beyt’ine, özellikle de emirü’l-müminin’e (a.s.) muhalefet ve düşmanlık etmekti. ibn teymiyye pek çok kez emirü’l-müminin’e, hz. zehra ve ehl-i beyt’in diğer mensuplarına dil uzatmıştır ki biz burada birkaç tanesine işaret etmekle yetineceğiz.
imam mehdî’nin (a.f.) zuhur edeceği inancı, genel islâmî bir itikat olmakla birlikte şia mezhebinde ayrıcalıklı bir konuma sahiptir. bunun başlıca sebebinin, şiîlerin, imam mehdî’nin doğduğunu ve hayatta olduğunu kabul etmeleri olduğu söylenebilir. ehlisünnet müelliflerinden bazıları, şia’nın kaynaklarını ve delillerini göz ardı ederek bu inancı eleştirmişlerdir.
o, bu eserinde sekaleyn tefsirine ilişkin lugat bilginlerinin ve âlimlerin açıklamalarını aktardıktan sonra şöyle diyor: özetle kur’an-ı azim ve itret-i tahire’nin her biri dinî ilim ve sırların, nefis şer’î hikmetlerin ve dakik anlamlar hazinesinin madenidir. özetle hz. resûlullah (s.a.a.) kur’an ve itret hakkında sekaleyn sözcüğünü kullanmakla ehl-i beyt’inden ilim öğrenmeye, onlara sımsıkı sarı
et-tufî (hanbeli) diyor ki ümmetin bir konu hakkındaki icmasının hatadan âri olduğunu gösteren deliller bulunmaktadır. elimizdeki deliller ehl-i beyt’in de bir konuda icma etmeleri halinde bu görüşlerinin masumiyete sahip olduğuna delalet etmektedir. peki bu iki icma çatışacak olursa hangisi öncelenir? ibn said et-tufî’ye göre deliller ehl-i beyt’in icmasının daha kuvvetli olduğunu söylüyor
allame ibn said et-tufi şerh-u muhtasari’-ravda adlı eserde şöyle diyor: “sahihayn’da rivayet edildiğine göre hz. resûlullah (s.a.a.) necran hırıstıyanlarıyla mübahele etmek istediğinde kisa ashabı olayında ismi geçenleri alarak onlarla birlikte mübaheleye girişmek istedi. onlar hakkında ‘işte bunlar benim ehlimdir’ buyurdu... bütün bunlar ehl-i beyt’in ismi geçen kişiler olduğunu ve başka hiç kim
"acaba ehl-i beyt imamları bu konu hakkında ne diyorlar?" diye sorulabilir. bizler şu ana kadar konu hakkındaki ehl-i sünnet bilginlerinin açıklamalarını sunduk. ehl-i beyt imamları'ndan -yani ali, hasan, hüseyn, seccad, bakır, rıza vd.- hiçbirisi peygamber hanımlarının kavramın kapsamına girdiğini söylememiştir. onların ittifak halindeki açıklamalarına göre kavram kendilerine özgüdür.
el meyadin televizyonu tahran bürosu şefi ali haşim’in hizbullah hakkında yazdığı ve tasnimnews.com’da farsçası yayınlanan makalesi: "imam humeyni devrim muhafızlarına, kadrolarından bir kısmını, lübnan’da kendilerine hizbullah ismini veren bu yeni ideolojik savaşçılar grubunu eğitmek üzere bu ülkeye göndermeleri emrini verdi..."
hz. peygamber’in veda haccı yolculuğunun medine-mekke güzergâhını detaylarıyla, hiçbir ayrıntısını atlamadan, durak durak kaydeden tarihçiler dönüş yolunda, mekke-medine güzergâhında meydana gelen hadiseleri görmezden gelmiş ve beraberindeki yüz binlerce sahabîyle birlikte hz. peygamber’i ansızın medine’ye ulaştırmışlardır!
"devrim muhafızları’nın suriye’deki şehidlerini kim gizledi ki? bu şehidler halkın arasında görkemli bir şekilde ve tamamen aleni olarak defnediliyorlar. ve bunun haberleri de medyada yayınlanıyor."
iran'da yayın yapan mashreghnews.ir adlı web sitesinde yayınlanan bu makale, geçenlerde imam hamenei'nin tehlikeli misyonları hakkında uyarıda bulunduğu, avrupa üzerinden yayın yapan amerikan güdümlü selam, fedek ve ehlibeyt kanallarının gerçek yüzünü ortaya çıkartıyor.
derslerin çevirisine devam ediyoruz...
"burada sorulması gereken soru şudur: halkın seçtiği bir cumhurbaşkanı, bir yıldan az bir sürede, geniş halk kitlelerinin muhalefet dalgalarıyla (her ne kadar yönlendirilmiş olsa bile) iktidardan nasıl oldu da düşürüldü?"
iranlı analistten lübnan'daki ahmed esir fitnesinin arka planı ve suriye'deki son durumu ele alan bir makale...
velayet şehidi allame hasan şehate ile sağlığında yapılmış son röportajlarından birinin çevirisini yayınlıyoruz...
iranlı âlim ve tarihçi resul caferiyan, bu çok önemli makalesinde çağdaş şii karşıtı propagandanın temel argümanlarından birini çürütüyor...
pek çok önemli noktayı içeren ve şia'ya yöneltilen iftiraları cevaplayan bu derslerin çevirisini sürdürüyoruz...
derslerin çevirisini sürdürüyoruz...
salavatta “ve ashabihi” veya “ve sahbihi” ifadesini ekleyenlerin hiçbir ilmî dayanağı yoktur. iddiaları hadislere de dayanmaz. hadislerde hz. peygamber’in birçok kez salavatta âl’in zikredilmesi gerektiği üzerinde durduğunu görürüz, oysa ashapla ilgili bir beyanı bulunmamaktadır. bu eklemeyi yapanlar kelimelerin yerini değiştirerek aslında ehlibeyt’in makamını küçültmek istemişlerdir.
ayetullah cafer subhani'den, mutezile kelamı ile imamiye'nin itikadi farklarını ele alan ilmi bir makale...
nusra cephesi hakkında bilinmeyenler... nusra gerçekten de el kaide'nin doğrudan şam şubesi mi? el kaide her biri başka merkezlere bağlı çok başlı bir yapı mı? ilginç bir analiz daha...
havza haber ajansı, hz. isa’nın doğum günü olduğu iddia edilen içerisinde yer aldığımız günler vesilesiyle hüccetülislam resul rezevî ile şiî hadislerde hz. isa’nın öğretilerine dair bir söyleşi gerçekleştirdi. aşağıda bu söyleşinin metnini okuyabilirsiniz.
fars haber ajansı: suudi arabistan kralı abdullah, artık bu ülkeyi yönetme gücüne sahip değil, ekim ayının sonlarından beri riyad krallık hastanesi’nde yatmaktadır ve tüm deliller onun hayatta olmayabileceğini gösteriyor.
"geçen haftadan bu yana suriye’deki şiddetin yükselmesi git gide suriye başkentini farklı eksenlerden kuşatma teşebbüsüne benziyor. üç gün sonra, bu bir başarısızlık olarak ortaya çıktı. bununla birlikte, başkentin ve çevresinin bazı mahallelerinde patlayıcılar ve bombalamalar, bombalı araçlar onlarca kadının ve çocuğun canını acımasızca aldı."
ayetullah hamanei, imam cevad (a.s) ile ilgili olarak şöyle der: “o, özgür tartışmayı açık bir biçimde temellendiren ilk kişidir. abbasi halifesi memun’un meclisinde âlimlerle, propagandacılarla, iddiacılarla ve yorumcularla en ince meseleleri tartıştı, deliller sunarak sözünün hakkaniyetini ispatladı. özgür tartışma bizim islamî mirasımızdır."
"düşman, siyonizm karşıtı cihadı, islam dünyasının sokak ve caddelerindeki kör terörizme dönüştürmek istemektedirler. ta ki böylelikle müslümanların kanları birbirlerinin elleriyle dökülsün ve islam düşmanları girdikleri çıkmazdan kurtulsunlar ve islam ve mücahitlerinin adı ve çehresi de kötüye çıksın!"
aşağıda islam devrimi muhafızları ordusu’nun ilk komutanı cevad mansuri’nin mukaddes savunma haftası dolayısıyla yaptığı konuşmanın metnini okuyacaksınız.
"iran’da islam inkılâbı’nın zafer kazanması dünya için önemli bir olaydır; hz. peygamber’in (s.a.a) bisetinden sonra insanlık tarihindeki en önemli olay olduğu söylenebilir. özellikle islam düşmanları, bu dönemde emperyalist güçlerin son üç yüz yıldır islam’ın artık sona erdiğini, islam’ı artık tarih kitaplarında okuyacağımızı iddia ediyorlardı."
islam inkılâbı rehberlik makamı’nın resmî internet sitesinde yayınlanan yazılı açıklamasında ayetullah hamanei, islam düşmanlarının hz. peygamber’in (s.a.a) mukaddes şahsiyetine yönelik çirkin saldırısının perde arkasında abd, siyonist rejim ve diğer emperyalist ülkelerin liderlerinin olduğunu kaydetti.
medreselerin başlıca amacının fakih yetiştirmek olduğunu ifade eden islam inkılâbı rehberi ayetullah hamanei, “bununla birlikte aklî ilimlere, bilhassa felsefe ve kelam öğretimine özen göstermek gerekir” diye konuştu.
"ingiliz himayesinde osmanlının enkazı üzerine kurulmuş olan arap monarşileri, sürekli bir anakronizmi temsil etmiştir ve modern tarihin yönüne keskin bir karşıtlık ve yeryüzünün her köşesindeki insanlığın gelişimiyle bir çelişki oluşturmaktadırlar."
kum ilimler havzası'nın önde gelen müfessir, filozof ve ariflerinden ayetullah cevadi amuli'den kadir gecesi ve kur'an-ı kerim'in nüzulunun keyfiyetine dair ufuk açıcı bir yazı...
yakınlarda öldürüldüğü söylenen suudi istihbaratının şefi bender bin sultan hakkında ilginç bilgiler...
"ülkede basın devletin gözetimindedir. basın organları, yönetimin uygulamalarının propagandasını yapmaktadır. suudi saltanat ailesine mensup 7 bin kişi, 22 milyondan fazla arabistan vatandaşına hükmetmektedir."
“bir gün gelecek, imam humeyni’nin bugüne kadar meydana gelmiş bütün büyük gelişmelerdeki ve kendisinden onlarca yıl sonra başlamış olsalar da bugünkü inkılâplardaki önemli rolü anlaşılacak ve daha da belirginleşecek.”
ahlak üstadı hüccetülislam fatiminiyâ’nın imam hâdi’nin (a.s) hayatı ve camia-i kebire ziyareti hakkında yaptığı konuşmanın çevirisi…
muhsin rızai şöyle devam etti: “dün iran’ın savaş sahnesi kendi toprağına saldıran düşman karşısındaydı, bugünse iran’ın mücadelesi ilerlemesini engellemek isteyen her ülke ya da kudret karşısında verilmektedir. ve bu savaş hz. mehdi’nin (a.s) zuhur zamanına ve asil muhammedî devletin tesisine dek sürecektir.”
merhum ayetullah behcet hakkında okumaya değer en güzel hatıralara sahip olanlardan birisi de büyük üstad ayetullah misbah yezdi’dir. bu hatıralar, derin içerikleri bir yana, üstad-şakird ilişkisinin bilinmeyen yönlerini hikaye ediyor.
ayetullah misbah yezdi’nin hz. masume’nin konumu ve kerametleri hakkında yaptığı konuşmayı sunuyoruz:
günümüz dünyasında ahlakın, siyasi düşüncelerin oluşumunda ve politikacıların davranışlarında pek bir etkisi yoktur ve çoğu zaman ahlak ilkelerinden sakınmak politikacıların daha çok benimsedikleri bir şey olmuştur
devrim önderinin resmi sitesi (khamenei.ir), akademisyen ve medya uzmanı hasan abidini ile seçim sonuçlarına tepkiler hakkında bir söyleşi yaptı:
lübnan’da yayın yapan ahbar gazetesi, hacı imad muğniye’nin şehadet yıldönümünde muğniye’nin direnişin askeri güçlerinin komutasındaki faaliyetlerini ele aldı.
dr. musa necefi, islam devrimi rehberi’nin düşüncesindeki islami uyanış teorisini incelemek üzere rehber’in resmi internet sitesinin kendisiyle röportaj yaptığı, imam humeyni (allah rahmet etsin) ve hazret-i ayetullah hamenei’nin siyasi düşüncesinde “islami uyanış teorisi” konferansı bilimsel kurul müdürü’dür.