ÖZEL: Meşhur hadislerin Şia’nın İmâmet silsilesinin sürekliliği inancının oluşumundaki rolü

İslam hadis mirasındaki bazı meşhur rivayetler, her dönemde İslam ümmeti arasında din ilminin âdil taşıyıcısı ve koruyucusu olan birisinin kesinlikle var olduğunu ortaya koymaktadır. O, Hz. Peygamber’in Ehl-i Beyt’indendir ve O’nun ümmetinin hidayet kaynağıdır.

Ahmed el-Kâtib’e reddiye (7): Süleym b. Kays el-Hilâlî’nin kitabı

Süleym b. Kays’ın kitabı hakkındaki doğru görüş şudur: Bu kitabın aslı sahihtir. Üç büyük şahsiyet, Numânî ve Saffâr ile diğer Şiî âlimler bu eserden rivayette bulunmuşlardır. Ancak kitapta inatçı muhalifler tarafından eklenen birtakım karışıklıklar mevcuttur.

Ahmed el-Kâtib’e reddiye (6): İmam Ali Hâdî’nin (a.s.) vasiyeti ve bedâ

Ahmed el-Kâtib’in Şia’da Siyasal Düşüncenin Gelişimi - Şûrâdan Velâyet-i Fakîhe (Tatavvuru'l-Fikri's-Siyâsîyyi'ş-Şîî mine'ş-Şûrâ ilâ Velâyeti'l-Fekîh) kitabına karşı Seyyid Sâmî Bedrî tarafından yazılmış reddiyenin (Şübehât ve Rudûd) (Şüpheler ve Yanıtlar) tam çevirisini yayımlamayı sürdürüyoruz.

Ahmed el-Kâtib’e reddiye (5): Usûlu Kâfî kitabı ve İmamların sayısı ile ilgili rivayetler

Yazarın el-Kâfî’de ve Süleym’in Kitab’ında İmamların on üç kişi olduğunu ifade eden rivayetlerin mevcut olduğu sözüne gelince, inceleme sonucunda bunların ilk nâsihlerin hatalarından kaynaklandığı açığa çıkmıştır. Şia’nın muhakkik âlimleri bunları incelemiş ve rivayetlerdeki hataya işaret etmiştir.

Ahmed el-Kâtib’e reddiye (4): Zürâre, Zamanının İmamı’nı tanımadan mı öldü?

Ahmed el-Kâtib’in Şia’da Siyasal Düşüncenin Gelişimi - Şûrâdan Velâyet-i Fakîhe (Tatavvuru'l-Fikri's-Siyâsîyyi'ş-Şîî mine'ş-Şûrâ ilâ Velâyeti'l-Fekîh) kitabına karşı Seyyid Sâmî Bedrî tarafından yazılmış reddiyenin (Şübehât ve Rudûd) (Şüpheler ve Yanıtlar) tam çevirisini yayımlamayı sürdürüyoruz.

Ahmed el-Kâtib'e reddiye (1): Şia, On İki İmam inancına ne zaman sahip oldu?

Böylece bu iddia sahibinin ‘‘hicrî üçüncü asra kadar Şia’da On İki İmam nazariyesine ilişkin bir izin görülmediği’’ şeklindeki iddiasının yanlış olduğu vuzuha kavuşuyor. Çünkü yazar ya Ali b. Bâbeveyh el-Kummî’nin kitabının önsözü ile İbrâhim b. Nevbaht’ın kitapları hakkında hakikaten gafil davranıp bunları gözden kaçırmış ya da hakikate vâkıf olduğu halde kendisini gafil göstermiştir.