Dr. İsam el-İmad: Ehl-i Beyt ve Haşimoğullarının rolü niçin gizlenmeye çalışılıyor? (1)

1968'de Yemen'de dünyaya gelen İsam el İmad, Suudi Arabistan'ın üniversitelerinde tahsil görmüş bir Vahhabi âlimi iken, Şia ile tanışmasının ardından bu mezhebe geçmişti. Yemen Husi hareketinin kurucusu Hüseyin Husi'nin öğrencilerinden olan Dr. İmad, Kum'da tahsilini sürdürmektedir ve pek çok kitap kaleme almış önemli bir muhakkiktir.

İbn Teymiyye'nin Ehl-i Beyt (a.s.) Düşmanlığı (4)

İbn Teymiyye Emevîlerin yapmış olduğu cürümler ve kötü ameller meselesini İsrailoğulları ile mukayese etmiş ve şöyle demiştir: Ümeyyeoğullarının cürmü, İsrailoğullarının cürmünden daha büyük değildir. O halde Muaviye'nin, Hasan’ı zehirleme emri vermesi, onun bazı savaşlarının emrini vermesi gibiydi. (Minhâcu’s-Sünne, c. 2, s. 255)

ÖZEL: “Allah’ın Kitabı ve Sünnet'im” Hadisinin Senet ve Metin Yönünden Kritiği

Yazar Ehl-i Beyt (a.s.)’ın faziletleriyle ilgili hadislerin benzerlerinin üretilmesinin Ehl-i Beyt muhaliflerinin temel yöntemlerinden olduğunu belirterek, buna örnek olarak da Sakaleyn hadisinde yapılan tahrifi göstermektedir. Buna göre, hadis metnindeki "ıtretim (soyum) kelimesi "sünnetim" olarak değiştirilmiştir.

İbn Teymiyye’nin Ehl-i Beyt (a.s.) Düşmanlığı (3)

İbn Teymiye diyor ki: “Ali bin Ebu Talib’i, Abdurrahman b. Mülcem adlı bir harici öldürdü. O, (İbn Mülcem) insanların en âbidlerinden ve ilim ehlinden idi.” (Minhacu’s-Sunne, c. 5, s. 47)

İbn Teymiyye’nin Ehl-i Beyt (a.s.) Düşmanlığı (2)

Ricâl ilminde Ehl-i Sünnet’in en büyük âlimi sayılan İbn-i Hacer Askalanî, yine Ehl-i Sünnet’in en muteber ricâl kitabı olan Lisanu’l-Mizan’da şöyle yazmaktadır: “İbn-i Teymiyye, Allame Hillî'ye cevap vereyim derken kendini o kadar kaptırdı ki bu durum Ali b. Ebî Talib'in (a.s.) makamını düşürmesine neden oldu.” (c. 6, s. 319)

İbn-i Teymiyye'nin Ehl-i Beyt (a.s.) Düşmanlığı (1)

İbn-i Teymiyye’nin bariz özelliklerinden biri de, Hz. Peygamber’in (s.a.a) Ehl-i Beyt’ine, özellikle de Emirü’l-Müminin’e (a.s.) muhalefet ve düşmanlık etmekti. İbn Teymiyye pek çok kez Emirü’l-Müminin’e, Hz. Zehra ve Ehl-i Beyt’in diğer mensuplarına dil uzatmıştır ki biz burada birkaç tanesine işaret etmekle yetineceğiz.