"öncelikle defalarca üzerinde durduğumuz bir hususa işaret etmek istiyorum. şeyh ibn teymiyye’nin eserlerinin genelinde görülen manzara şudur: o, ali (a.s.) ile ilgili bir fazilet, menkıbe ve özelliği ele aldığında şu adımları izler..."
ana akım medyada nihayet yayılmaya ve küresel kolektif şuurda yer etmeye başlayan bilgilere rağmen suudi emperyalizminin yemen’deki kanlı tarihi hala büyük oranda keşfedilmiş değildir.
medya şafak olarak, nasr tv'de yayınlanmış olan "selefiliğe 100 soru" programlarının tam çevirisini sırayla sunuyoruz.
1968'de yemen'de dünyaya gelen isam el imad, suudi arabistan'ın üniversitelerinde tahsil görmüş bir vahhabi âlimi iken, şia ile tanışmasının ardından bu mezhebe geçmişti. yemen husi hareketinin kurucusu hüseyin husi'nin öğrencilerinden olan dr. imad, kum'da tahsilini sürdürmektedir ve pek çok kitap kaleme almış önemli bir muhakkiktir.
ibn teymiyye emevîlerin yapmış olduğu cürümler ve kötü ameller meselesini israiloğulları ile mukayese etmiş ve şöyle demiştir: ümeyyeoğullarının cürmü, israiloğullarının cürmünden daha büyük değildir. o halde muaviye'nin, hasan’ı zehirleme emri vermesi, onun bazı savaşlarının emrini vermesi gibiydi. (minhâcu’s-sünne, c. 2, s. 255)
yazar ehl-i beyt (a.s.)’ın faziletleriyle ilgili hadislerin benzerlerinin üretilmesinin ehl-i beyt muhaliflerinin temel yöntemlerinden olduğunu belirterek, buna örnek olarak da sakaleyn hadisinde yapılan tahrifi göstermektedir. buna göre, hadis metnindeki "itretim (soyum) kelimesi "sünnetim" olarak değiştirilmiştir.
ibn teymiye diyor ki: “ali bin ebu talib’i, abdurrahman b. mülcem adlı bir harici öldürdü. o, (ibn mülcem) insanların en âbidlerinden ve ilim ehlinden idi.” (minhacu’s-sunne, c. 5, s. 47)
ricâl ilminde ehl-i sünnet’in en büyük âlimi sayılan ibn-i hacer askalanî, yine ehl-i sünnet’in en muteber ricâl kitabı olan lisanu’l-mizan’da şöyle yazmaktadır: “ibn-i teymiyye, allame hillî'ye cevap vereyim derken kendini o kadar kaptırdı ki bu durum ali b. ebî talib'in (a.s.) makamını düşürmesine neden oldu.” (c. 6, s. 319)
ibn-i teymiyye’nin bariz özelliklerinden biri de, hz. peygamber’in (s.a.a) ehl-i beyt’ine, özellikle de emirü’l-müminin’e (a.s.) muhalefet ve düşmanlık etmekti. ibn teymiyye pek çok kez emirü’l-müminin’e, hz. zehra ve ehl-i beyt’in diğer mensuplarına dil uzatmıştır ki biz burada birkaç tanesine işaret etmekle yetineceğiz.
"acaba ehl-i beyt imamları bu konu hakkında ne diyorlar?" diye sorulabilir. bizler şu ana kadar konu hakkındaki ehl-i sünnet bilginlerinin açıklamalarını sunduk. ehl-i beyt imamları'ndan -yani ali, hasan, hüseyn, seccad, bakır, rıza vd.- hiçbirisi peygamber hanımlarının kavramın kapsamına girdiğini söylememiştir. onların ittifak halindeki açıklamalarına göre kavram kendilerine özgüdür.
bu tartışmaların faydası nedir şeklindeki soruya ilişkin olarak, bu konu öyle bir faydaya sahiptir ki bundan daha büyük bir fayda bulunmamaktadır, deriz. ehl-i beyt’ten muradın ali, fatıma ve hasaneyn olduğu kesinleşince “sünnetime sımsıkı sarılın” buyruğunda geçen sünnetin ne olduğu açığa çıkar.
mali'nin kuzeyinde, özellikle timbiktu'da cihadçı aşırıcı gruplar, timbiktulu ahmet baba sufi kütüphanesindeki bazı kitap ve belgeleri yaktılar. gruplar kaçmadan önce, binlerce kitap yakılmış ve ortadan kaldırılmıştı.
ayetullah cevadî amûlî'nin, şehidlerin makam ve tasarrufları hakkındaki makalesini sunuyoruz...