ben sevgiyi fiili değil, zati sıfat olarak görüyorum. yani allah nasıl zat olarak “âlim” ise aynı şekilde zat olarak “muhib”dir. muhabbet, hak teâlâ’nın varlığından ayrı değildir. hak teâlâ’nın varlığı muhabbettir, rahmettir. o’nun rahmeti gazabını geçmiştir.
insan kendini kavramla, tasvirle, tahayyülle hatta taakkul (akletme) yoluyla bilemez. insan felsefî ve matematikle ilgili kavramları, taakkul ile anlayabilir. bazı şeyleri tahayyül, bazı şeyleri de duyularla anlayabiliriz. ne duyusal ne muhayyel olan ve akletme ile de kavranamayan tek şey “ben”in kendisidir.
bilinci aldığınızda her şey bir hiç olur. varlık dünyası, bilinç esası üzerinedir. hatta sizden çekinmesem ‘‘varlık, bilincin tecellisidir’’ derim. hak teâlâ ilim ve hikmetin ta kendisidir. çünkü hak teâlâ’nın sıfatları zâtının aynısıdır.
eğer bu perdeler kaldırılırsa o zaman hakikatler sizde zâhir olur. yani “meâd” (son-dönüş yeri) aslında “mebde”ye (başlangıç) dönüşten başka bir şey değildir. ‘‘son ne olacak’’ diye soruyorlar. azizim son, başa dönmekten başka bir şey değildir. “inna lillah ve inna ileyhi râciun.” (allah’tanız ve yine o’na dönüyoruz.) kıyamet, başlangıca dönüştür. nereden geldiysen oraya geri döneceksin.
bu diyalektik düşünce mevlâna’da oldukça fazladır. mevlâna’nın tüm eserleri, mesnevi’nin tamamı ilahî diyalektik düşünceye dayalıdır. hegel de bir yerde kendi diyalektik düşüncesini -ki felsefesi buna dayalıdır- celâleddîn-i rûmî’den aldığını itiraf etmiştir.
“allah kayısıyı kayısı kılmadı, kayısıya varlık (vücud) verdi.” (ma cealellâhu…) bunun anlamı şudur: allah kayısılığı yaratmadı, kayısının varlığını yarattı. işte bu, tüm açıklığıyla varlığı asıl kabul edenlerin (esas alanların) sözüdür.
demek ki benim tüm fiillerim ihtiyarîdir. fakat benim ihtiyarım, benim kendi ihtiyarımda değildir. (özgürlüğüm zorunludur). bu başka bir yere bağlıdır. bir mümin için sebepler silsilesi hak tebarek ve teâlâ’da sona erer. mümin olmayanlar ise tabiata ya da artık her neyi kabul ediyorlarsa ona ulaşırlar, nitekim bu konuda birçok şey söylüyorlar. onlar tabiatın determinizmine inanıyorlar.
insan sayısı kadar “ben” vardır, öyle değil mi? ancak gerçek “ben” bir taneden fazla değildir. o gerçek “ben”, hak teâlâ’nın “ben”idir. tevrat’ta, incil’de ve kur’an’da, allah ne kadar güzel buyurmuştur. allah, “innenî ene…” diye buyuruyor. yani “şüphesiz ben benim”. bundan daha iyi bir tarif bulunamaz!
yani bir ağacın ne olduğu bellidir. bir hayvan, kuş, karınca, serçenin, en başından ne olduğu bellidir. ama insanın ne olduğu belli midir? insanın ne olduğu ancak son gününde anlaşılır. son gün demek, son nefes demektir. sizin ruhunuzda hangi resim çizilmişse siz işte osunuz. ancak o resim sabit değildir. o resim silinip başka bir resim gelebilir.
evet. maşrık, güneşin doğduğu yerdir. yani hak teâlâ’nın nuru, akılda doğuyor. akıl bu yüzden maşrıktır. “nurun yeşrıku min subhi’l-ezel” (nur ezel sabahından doğuyor). bu sözün hz. emir’e ait olması lazım. buradaki ezel nedir? ezel zaman mıdır? hayır. hidayet sabahı, aklın nuraniyet sabahıdır. bilinç sabahıdır.
şimdi bir örnek vereyim. bu masa bir gerçekliktir. yani “ide”de, düşüncede değil gerçekliktedir, “reel”dir. “reel” ile “ideal”in birlikte bir arada olduğu tek varlık insandır. insan hem “ide”dir hem de gerçekliktir. bu masa gerçektir; ama bu masanın “ide”si de sizin zihninizdedir. siz hem ideal hem de reelsiniz.
ibn hazm: bundan dolayı ömer konuşmaya başladı. bu da yazının yazılması halinde ümmetin asla sapmayacağı şeklindeki hayrın önüne geçmesine neden oldu. bu hadisin bizim açımızdan önemi hala devam etmektedir ve kalbimizde bir yaraya dönüşmüştür.
attâr işte burada diyor ki hz. hâtemü’l-enbiyâ’nın zâtı, hak tebârek ve teâlâ’nın esmâü’l-hüsnâ’sıdır. yani allah’ın en güzel isimlerinin, kemâl, cemâl ve celâl sıfatının, kısaca allah’taki tüm güzelliklerin tam mazharı hz. peygamber’in kendisidir. allah’ın tüm esmâü’l-hüsnâ’sı hz. peygamber’in mübarek varlığında yer almıştır.
şeyh attâr zahirde ehl-i sünnet’tendir, şii değildir. fakat hz. emir’i, attâr’ın bu şiiri gibi anlatan bir başka şiir zor bulunur. varlığın esasını hz. ali’nin doğumu olarak görüyor...
yani o, peygamber’in vahyi almasını peygamber’in ubûdiyyetiyle ilgili bir mesele olarak görüyor. buradan da şu sonuca varıyor: peygamber, vahyi alma konusunda herkesten daha muhtaçtır, haristir, ona aşıktır. hatta allah peygambere, neden vahyi alma konusunda kendini bu kadar meşakkate sokuyorsun, diyor.
mesela, imam sadık’a ‘’hz. âdem’den önce ne vardı?” diye soruyorlar. o da başka bir varlığın var olduğunu söylüyor. ne kadar geçmişe gidersek ezele o kadar yaklaştığımızı sanıyoruz. hâlbuki asla ezele yaklaşmış olmuyoruz. yani bizimle hz. âdem’in ezele olan nispeti aynıdır.
hz. emîrü’l-müminîn (a.s) allah’ın kâmil bir velisidir, bir insan-ı kâmildir. o, tüm peygamberlerle sırlarında ve hz. hâtemü’l-enbiyâ ile ise açıkta beraber olan bir kimsedir. şu söz çok önemlidir: “kuntu meal enbiyai sırren ve mea muhammedin (s.a.a.) cehran.” (ben (hz. ali) peygamberlerin sırrında idim, muhammed (s.a.a.) ile açıkça zuhur ettim.)
velâyet, bâtına, sırr-ı süveydaya, sonsuz âleme gitmektir. nübüvvet ise tersine bir seyirdir. o sonsuz âlemden bu âleme seyirdir. nebi, velâyeti tamamlanmış olandır, velâyetsiz hiçbir peygamber yoktur. her peygamber, velâyeti ölçüsünde nebidir.
nokta vahdetin sembolüdür. sonuçta bir noktaya ulaşıyorsun ki orada hiçbir boyut yoktur. yani hiçbir kesret yoktur. nokta hiçbir şekilde bölünemez. bölünememesi demek kesretin olmaması demektir. işte o nokta sizin kendi varlığınızın nihai sırrıdır.
ben çok yaygın olan bir görüşün aksini söyleyeceğim, bunu diyeyim. ben her aşkı hakiki görüyorum, ben mecazi aşk diye bir şey kabul etmiyorum. kişi gerçekten âşık olmuşsa onun zahiri aşkı da bence hakiki aşktır.
hâlbuki bu mesele zamanla ilgili değildir. “kuntu” şu anda da böyledir, gelecekte de böyledir. yani “ben bir zamanlar gizliydim” demek değildir. allah, zât makamında şu anda da gizlidir. gelecekte de gizli olacaktır.
her âşığın aşkı marifeti ölçüsüncedir. siz eğer âşığın aşkını yani ne kadar âşık olduğunu ölçmek istiyorsanız onun marifetinin ne kadar olduğuna bakın. aşk, marifetle iç içedir; güzellikle iç içedir. yani güzellik, aşk ve marifet, bir üçgendir; bir hakikatin üç yönüdür.
eğer biz bu anlamı bilmezsek bu sözü küfre sebep olan, hatta açıkça küfür olan bir söz olarak görürüz. fakat onun bundan kastettiğini dikkate alırsak bunun küfür olmadığı gibi tevhidin ta kendisi olduğunu anlarız. yani ezeli, ebedi, mutlak, hiçbir kaydı ve şartı olmayan, yokluğu ve faniliği olmayan varlık (vücud) sadece hak tebarek ve teâlâ’dır. diğer her varlık (mevcud) da hak tebarek ve teâlâ’nı
rivayetlere göre imam-ı zaman (a.s.) insanlık toplumundaki sınıf farklılıklarını ortadan kaldıracak. elimizdeki rivayetlere göre mehdi’nin döneminde yeryüzünde hiçbir aç insan kalmayacaktır. bizim inandığımız, tüm dinlerin inandığı mehdeviyet budur. fakat hiç kimse ahir zaman toplumu ve büyük dünya devrimi konusunda şiiler kadar açık konuşmamıştır.
kendine ulaşınca başkasından kurtulur. kendi yalnızlığını bulunca da kendi yalnızlığının hak teâlâ’nın yalnızlığının bir mazharı olduğunu görür. insan allah’a sahip olduğu zaman artık başka ne isteyebilir? arifin dediği gibi eğer o’na ait olursan artık her şey senin olur, her şey sana yönelir.
elbette “hakiki hayat nurdur” konusu hakkında imam cafer sadık (a.s.) da şöyle buyuruyor: “talebtu nurel hayat fi’t-tefekkürü ve’l-buka.” (hayat nurunu tefekkür ve ağlayışla istedim.) imamlarımız akla çok büyük değer veriyorlar. “ben hayatın nurunu tefekkür ve gözyaşı ile elde ettim” diyor. “buka” (ağlamak), akıl ile birlikte olduğunda ne kadar da güzel oluyor.
necef-kerbela yürüyüşü diğer yürüyüşlere benzemiyor. bazılarınca cennete giden otoban olarak tanımlanıyor bu yol. başkalarına göre de kıyamet günündeki nihai toplanmanın kostümlü provasına benziyor. benzersiz bir tecrübe! pek çoğu yalınayak olan tahmini 20-30 milyon ziyaretçi imam ali’nin şehri necef’ten imam hüseyin’in şehri kerbela’ya, 80 km boyunca yürüyor.
pekâlâ, yaratılışın amacı neydi? allah’ın yaratmadaki amacı neydi? ne istiyordu ki yarattı? buna kendisi cevap veriyor: ben gizli bir hazineydim, bilinmek istedim. peki kendisi bilmeden bilinebilmesi mümkün müdür? şimdi size bir soru sorayım: siz tanımayı mı daha çok istersiniz yoksa tanınmayı mı?
sühreverdi yunanistan’da da hekimlerin olduğunu belirtiyor ve mesela eflatun’a büyük saygı duyuyor. mesela hermes’ten söz ediyor. burada onun bir ifadesi var: hermes diyor ki: “nurani bir zat, bu maarifi bana bildiriyor. ben ona sen kimsin dedim, o da ‘ben senin ‘tiba-ı tamm’ınım’ dedi.”
peygamber, bizim gibi bir insandır. “ene beşerun mislikum” (ben de sizin gibi bir insanım) diyor. yolda yürüyor, yiyor, içiyor vs. ancak peygamber’in bâtını varlığın tümel aklıdır. o’nun bu makamını tanımayan aslında o’nu tanımamıştır.
mevlana da aşktan onca söz etmesine rağmen, aşkın kendisinin aklın bir letafeti olduğunu söylüyor. acaba bizim meleklerin yaptığına inandığımız âleme ait işleri de aklın eserlerinden biri olarak görmemiz mümkün müdür? evet, bunların hepsi aklın eserleridir.
cennet de aynı şekildedir. bazıları cennette sürekli yiyip içip yatıldığını düşünüyor. insan yiyip içmekten bıkmaz mı? her şey insanı bıktırır. cennette bıkmak yoktur; çünkü içinde sükûn yoktur. cennet sabittir ama sakin değildir. yani cennet her an bir cilveye sahiptir. cennette olan bir mümin her an yeni bir cilve görür.
siz duvara baktığınızda rengini, boyunu, enini vs. görüyorsunuz; ama cevherin kendisi görülebilecek bir şey değildir. (fenomenleri görüyoruz, numeni değil; medya şafak) âlem hem hareket edendir, hem de harekettir. siz cevheri hareketi kabul ediyorsanız hareket ile hareket edenin de aynı şey olduğunu kabul etmek zorundasınız.
aristo çözememiş, ibn sina çözememiş; eflatun, descartes , spinoza çözememiş. madde ile mananın, yani aynı cinsten olmayan iki şeyin birbirine nasıl bağlandığı sorusu tüm dünyada öylece kalmış. ama molla sadra bunu çözmüş.
her şey zihinde olduğuna göre sadru’l-muteelihin, şuna inanır: varlığın hakikati zihinle kavranamaz. varlık kavramını anlayabiliriz. varlık kavramını herkes anlar; ama varlık kavramı varlığın kendisi midir? peki, o halde varlığın kendisine nasıl ulaşabiliriz? ancak zihnimizi aşarsak.
şimdi size bir örnek vereyim, belki bu örnekle biraz açıklayabilirim. mesela herkes sonsuzdan (gayri mütenahi) söz eder, matematikçiler bunu daha iyi anlar. bilgin insanlar sonsuzu bilirler mi bilmezler mi? bilirler… peki sonsuzu tasavvur edebilir misiniz? hayır; çünkü tasavvur ettiğiniz anda o sonlu (mütenahi) olur.
şeyh-i işrak da (sühreverdi) hikmeti “bahsî” ve “zevkî” olarak ayırmıştır. orada kendisinin hikmetinin bir çeşit “itaî” hikmet olduğunu yani allah vergisi olduğunu söylüyor. gerçekten de onun benzerini hiçbir felsefi ekolde göremiyorsunuz. kendisi de esfar’da buna işaret ediyor. yani molla sadra’nın hikmeti diğerlerinden oldukça farklıdır.
merhum allame tabatabai, filozof ve arifti; henri corbin de gerçekten maneviyatçı bir insandı, görünürde hıristiyan’dı, zahiren din değiştirmiş de değildi. fakat bir şii’den eksiği yoktu, gerçekten tam anlamıyla bir şii’ydi. ama değişimini izhar etmedi.
peki yüzünü göstermiyor ne demektir? yani sizin zihninizin kalıbına sığmaz. o'nun her yerde huzuru var; ama sizin o’nun huzurunu kavrama kapasiteniz yok. siz onu bir kalıp içinde tasavvur etmek istiyorsunuz. siz ona zihinsel bir suret vermek istiyorsunuz. ya da sizin gözünüzün önüne gelmesini istiyorsunuz. ya da sizin zihninizde canlanmasını istiyorsunuz. bunlar bizim sorunumuzdur, o’nun değil.
tabi ki hepsi marifettir, biraz önce okuduğunuz şu beyitte ‘men be hiş numudem sad ihtimam veli ne şod’ (ben kendime yüz ihtimam gösterdim ama olmadı) derken bununla üzüm şarabının sarhoşunu mu kastediyor? tabi ki hayır. üzüm şarabı yüz ihtimam istemez, ayrıca üzüm şarabının sarhoşu için ‘ama olmadı’ diye bir şey olmaz ki.
israil istihbarat üyelerine göre hizbullah, israil ordusunda ve aman askeri istihbaratında geniş bir ajan ağına sahip. yakalanan hizbullah üyelerinin üzerinde erişimi sınırlı israil savunma bakanlığı haritalarının, kitapçık ve belgelerinin bulunması bu kanaati destekliyor.
suudi arabistan'ın yemen'de başlattığı "kararlı fırtına" adı altındaki savaşın üzerinden iki yıldan fazla zaman geçti. bölgede taş üzerinde taş bırakmayarak devam eden savaş, suudiler için başarısızlıkla sonuçlanmış gibi görünüyor. suudi yönetimi bu savaşta hiçbir hedefini gerçekleştirme başarısına ulaşamadı.
anneler çocuklarının infaz edildiğini görürken, suud hanedanı’na değil de islam peygamberi’nin soyundan gelenlere biat ettikleri için onları defnetmelerine bile izin verilmezken objektiflik aranır mı? avamiye’deki bir görgü tanığı, “küçük kızıma ‘babanı öldürüp kafasını bacaklarını arasına atacağız’ dediler” diye anlatıyor.
yazar şermin nervani daha önce oxford üniversitesi’ndeki saint anthony kolejinde batı asya (ortadoğu) araştırmacısıydı. yüksek lisansını new york’taki kolombiya üniversitesindeki uluslararası ilişkiler okulunda, hem ortadoğu çalışmaları hem de gazetecilik alanlarında yaptı. bayan nervani hâlihazırda londra’da yaşıyor.
güney amerikalı (bir kısmı abd’de eğitilmiş) faşist ölüm müfrezeleri, siyasi hareketleri ve partileri tümüyle tasfiye ediyor, fakat biz onların iktidarı yeniden ele geçirmesini engellemek için hoş ve temiz taktikler ve “demokratik araçlar” kullanmalıyız, öyle mi?
bu itiraf, hizbullah’ın askeri kapasitelerini ve bu kapasitelerin filistin’deki israil işgal rejimi açısından oluşturduğu tehlikeyi kabul ettiği gibi, aynı zamanda siyonistler tarafından ileri sürülen, direnişin suriye’ye müdahil olmasının onu güçten düşürdüğü şeklindeki iddiaları da çürütüyor. açıktır ki hizbullah suriye çatışmasından, tel aviv’i tasalandıracak pek çok deneyim elde etmiştir.
"kör terörizmin fransa'da gerçekleştirdiği acı olaylar bir kez daha benim siz gençlerle sohbet etmeme vesile oldu. bu gibi olayların söze zemin oluşturması aslında benim için üzücüdür. ama gerçek şudur ki eğer acı olaylar bir çare düşünme zemini ve ortak fikir yürütme ortamı oluşturmayacak olursa o zaman zarar kat kat artmış olur."
"gerçekten de, pazar günü kalabalık bir pazara düzenlenen ve yüzden fazla kişinin ölümüne yol açan bir hava saldırısında, patlama nedeniyle ölmüş insanların bedenlerini görmemek tuhaf değil mi? bir kişi, ezilmiş cesetler, yerlere dağılmış kol-bacaklar, kan gölleri, vs. görmeyi bekler. bunların hiçbiri görünmüyor."
"mezhep kartını oynayan ve şii milisler diye adlandırdıkları gruplarla işbirliği yapmayı reddeden sünni figürler şimdi erbil, dubai ve amman’daki otellerde yaşarken, çocuklarımız ve kadınlarımız her gün, çöllerde kurulmuş çadırlarda can veriyor."
tarihten ders çıkarmanın çok uzağında olan arap yöneticileri, adanmış müslümanlara karşı islam düşmanlarıyla yan yana gelmek suretiyle, suçlu tabiatlarını ortaya koymaya devam ediyorlar. onlar, kendi mezarlarını kazıyor.
yemen'deki son karmaşık durum hakkında açıklayıcı-bilgilendirici bir analiz...
bedir örgütü lideri hadi el-amiri, reuters’a şöyle konuştu: "çoğumuz hamaney’in bir islam lideri olarak bütün vasıflara sahip olduğuna inanıyoruz. o sadece iranlıların lideri değil, bütün islam ümmetinin lideridir. ben buna inanıyorum ve bununla gurur duyuyorum."
bu konvoy ırak’a haziran 2014’te girmişti. askeri bir açıdan bakıldığında, hiçbir etklili uçaksavar kapasitesi bulunmayan bir ışid konvoyunu ortadan kaldırmak için ne gerekirdi? eğer ışid birliklerini ortadan kaldırmak isteselerdi, haziran ayında suriye’den ırak’a girmek için çölü geçtikleri sırada toyota pikap kamyonetlerden oluşan konvoylarına “halı” bombası atabilirlerdi.
iran’ın 1979 islam devrimi’ni izleyen pek çok başarısı vardır ve bunlar tüm sosyal, siyasi, askeri ve teknolojik alanlarda görülebilir. iran, bilimsel çıktılarda dünya lideridir ve çıktı oranı şu anda dünya ortalamasının on bir katıdır. iran hükümeti, bütün bir toplumun çıkarına olacak şekilde, petrol gelirlerini her zaman okul, hastane, otoyol, tren yolu, havaalanı ve enerji tesisi alanlarına yat
2008'de yazılmakla birlikte günümüzdeki hadiseleri anlamada hala çok faydalı olduğuna inandığımız önemli bir analiz daha...
ehlisünnet’in meşhur âlimi ve ibn teymiyye’nin çağdaşı olan zehebî, zeğalu’l-ilm adlı kitabın ve nasihatü’z-zehebiyye başlıklı risalenin/mektubun yazarıdır. zehebî bu iki eserinde, bilhassa nasihat’ında ibn teymiyye’yi ve takipçilerini sert bir dille eleştirmiş ve onları sapkın olarak nitelemiştir. kitabın ve mektubun muhtevası kendi akideleriyle bağdaşmadığından selefî ve vahhabî âlimler bu iki e
diğer bir taraftan washington'un ışid'e stratejik darbeler vurmadığını söylememiz gerekir. ışid daha savunma aşamasına bile geçmiş değil. ışid hala sınır geçişlerinde ve geniş askeri operasyonlarında, hava saldırılarından herhangi bir endişe duymadan rahatça hareket etmeye devam ediyor.
"israil’in bir dizi tüneli imha ettiği doğru, fakat stratejik olanlar hasar görmedi ve su tedariği, gıda, silahlar, havalandırma sistemleri ve elektriğin mevcut olması bakımından tam lojistik kapasitelerini korudu.”
el ahbar’a konuşan bir cihadçı kaynağa göre bağdadi, “dost bir sünni müslüman ülkeden suriye’ye girmek için teşvik edici sinyaller ve bu amaç doğrultusunda mali destek sözü” aldı. her ne kadar kaynak bu ülkenin adını vermese de, suudi arabistan mı yoksa katar mı olduğu sorulduğu zaman “bu ikisinden biri” yanıtını verdi.
şu an bağdat’ı tehdit eden ırak ve şam islam devleti (ışid) yıllardan beri, terörle savaş konusunda çift yönlü gündemlere sahip abd müttefikleri olan kuveyt, katar ve suudi arabistan’daki varlıklı bağışçılar tarafından finanse ediliyor.
hareket hazm [azim hareketi], ellerinde abd yapımı tow tanksavar füzelerinin bulunduğunu gösteren bir video yayınladıktan sonra suriye sahnesinde kendini ortaya koydu. medya bu grubu “desteği hak eden seküler ılımlı bir grup” olarak betimledi. ancak el-ahbar hareket hazm’ın aktarılandan çok daha uzun ve farklı bir hikayesi olduğunu ortaya çıkardı.
müfessir kadı beydavî ile mektuplaşmış, mektuplarında kelam, hadis, usul ve fıkıh başta olmak üzere çeşitli disiplinlerde görüş alışverişinde bulunmuştur. beydavî allâme hıllî’ye yazdığı ikinci mektubuna şu cümlelerle başlar: “efendimiz cemaleddin! -allah ömrünü daim etsin- sen usulde, fıkıhta, hadiste müçtehitlerin imamısın!”
amerika birleşik devletleri ve müttefikleri, suriye’de sadece “ılımlı isyancıları” desteklediklerini söyledikleri zaman bozuk bir plak gibi ses veriyorlar. böyle bir destek önce bu ılımlı isyancıların bulunmasını gerektirir; bu ise zorlu, hatta belki de imkansız bir misyondur.
o tarihte el nusra cephesi’nin “hatla’yı şiilerden temizlemekle” övünmesi gibi kuveytli şeyh şafi el-acemi de “allahu ekber” nidaları arasında “şiilerin bıçakla kesilmesini” övdü (hatta bir çocuğun boğazlanmasını da övmüştü).
bir muhalefet kaynağı el ahbar’a, yurtdışında bulunan muhalefet gruplarının pazar günü istanbul’da, yabrud savaşının sonuçlarını tartışmak üzere bir toplantı düzenlediğini söyledi. kaynağa göre kavgalı geçen toplantıya, sert özeleştiri, savaşçıların dağılmasına odaklanma ve sahadaki savaşçılardan uzaklaşan siyasi liderliklerinin bulanık askeri vizyonu hakkındaki tartışmalar damga vurdu.
ibn-i teymiyye’nin bariz özelliklerinden biri de, hz. peygamber’in (s.a.a) ehl-i beyt’ine, özellikle de emirü’l-müminin’e (a.s.) muhalefet ve düşmanlık etmekti. ibn teymiyye pek çok kez emirü’l-müminin’e, hz. zehra ve ehl-i beyt’in diğer mensuplarına dil uzatmıştır ki biz burada birkaç tanesine işaret etmekle yetineceğiz.
amerikan medyası, işe yaramaz bir haber kaynağıdır. bir hükümet yalanları bakanlığı gibi çalışıyor. yoz propagandacılar, yanukoviç’in anti-demokratik şekilde devrilmesini bir özgürlük ve demokrasi zaferi gibi sunuyorlar. herşeyin kötü gittiği ortaya çıkmaya başlayınca, satılmış basın herşey için rusya’yı ve putin’i suçlayacaktır. batı medyası, insanlık için bir vebadır.
ebu isa'nın amerikan istihbaratı ile ilişkileri konusunda kaynak, özellikle amerika'nın cephe'yi sert bir çizgide görmediğini ilan edişinden sonra ''bunun çok iyi'' olduğunu söylüyor. kaynağımız buna ek olarak cephe'ye son zamanlarda katılan silahlı grupların amerikan istihbaratı ile ''sürekli iletişim'' halinde olduklarını da belirtiyor.
es-sefir gazetesinden muhammed blut, ışid ve öso arasındaki çatışmaların yol açtığı yeni bölgesel denklemi ele alan önemli bir analiz kaleme aldı.
iran'ın önde gelen radikal kanat gazetelerinden keyhan'ın genel yayın yönetmeni hüseyin şeriatmedari'nin, suriye ile savaş ihtimalini tüm boyutlarıyla ele aldığı başyazısı...
"bingazi’deki firar (muhtemelen bin kişi) kesinlikle libya islami savaş grubu’nun nato üyesi dostlarını endişelendirmiyordur; bu grubun milisleri zaten iktidardalar ve libya’yı daimi olarak çöken devlet statüsüne getirmeye çalışmakla meşguller..."
lübnanlı ünlü akademisyen ve yazar amal saad-ghorayep'ten bu netameli konuya zengin verileriyle ışık tutan, dosyalık çapta önemli bir analiz...
"son günlerde “el nusra cephesi”, sözde “özgür suriye ordusu” isimlerini taşıyan silahlı gruplar ve diğer örgütler, tugaylar ve müfrezeler arasında ihtilaflar meydana geldi."
nusra örgütünü ve bu hareketin lübnan'daki örgütlenme çabalarını ele alan önemli bir analiz...
mali'deki selefi gruplarla ilgili önemli bir analiz...
"pulitzer ödüllü gazeteci seymour hersh’a göre amerikalı, suudi ve lübnanlı yetkililer yıllar evvel, henüz 2007 yılında plan yaptılar ve planları mezhepçi aşırıların bölgesel ordusuyla suriye halkını düşürmekti ve bu çatışma binlerce insanın hayatına mal oldu."
"müfreze komutanlarının kibirden gözleri öyle kör olmuş ki, silahlarını saklıyor ve sivillerin yaşamlarıyla ilgilenmeksizin, diğer grupları ortadan kaldırmak için kullanıyorlar."
"israil’in washington elçisi michael oren’in bir yorumu var, biz el kaide suriye’sini esad suriye’sine tercih ederiz, diyor. israil amerikalılar bir çözümü desteklese bile bazı fars körfezi arap ülkelerini bir çözümü bloke etmek üzere birlikte olmaya zorluyor mu?"
amerika suriye muhalefetinin askeri merkezlerini ’tekfirci ekstremistlerden’ izole etmek için çalışmalar yapıyor. bu noktada özgür suriye ordusunun personelini ve liderliklerini yeniden şekillendirdi. ama planlarını başarısızlığa sürükleyen iki umutsuz faktör var: 1- içerdeki muhalefetin; saflarına katılmış olan subayların çıkar tartışmaları. 2-suriye muhalefetini içerde olduğu gibi bırakan ve yok
hala gazze’de, dünyanın en geniş açık hava hapishanesinde, bir başka katliam gözler önüne seriliyor. tanıdık gelen bir gevezelikle çevreleniyoruz: “israil’in kendisini savunma hakkı”; “filistinlilerin (1967) yılında işgal edilmiş topraklarda meşru direnme hakkı”...
"yaptığı kesintisiz fedakârlıklar düşünüldüğünde, iran’ın devrim’den bu yana ekonomisini bu kadar iyi düzeyde tutması mucizevi bir olay. dünya imparatorluğunun ve hatta onunla ittifak halindeki diğer müslüman ülkelerin engelleyici girişimleri arasında bir islam toplumu inşa etmek için gösterdiği inatçı cesarete ancak hayret edilebilir."
kum ilimler havzası'nın önde gelen müfessir, filozof ve ariflerinden ayetullah cevadi amuli'den kadir gecesi ve kur'an-ı kerim'in nüzulunun keyfiyetine dair ufuk açıcı bir yazı...
devrim muhafızları ordusu’nun sabık genelkurmay başkanı ve başkomutan imam hamanei’nin başmüşaviri seyyid yahya rahim safevi'nin, imam humeyni’nin 23. vefat ve ayetullah hamanei’nin rehberliğinin başlangıç yıldönümünü idrak ettiğimiz bu günlerde savaş yılları ve rehber ile ilgili hatıralarını anlattığı uzun ve önemli röportajının ilk bölümü: