buna göre, amerika ve müttefiklerinin şubat 2001’de libya’da tasmalarından boşanmasından bugüne kadar devam eden süreçte 250.000 libyalı hayatını kaybetmiştir tahmininde bulunuyorum. alt ve üst limitleri belirlemek için 5’e 1 ve 12’ye 1 oranlarını kullandığımızda öldürülen insan sayısı minimum 150.000 maksimum da 360.000 olarak belirlenmiş olur.
afganistan ve pakistan’da yaptığım tahmin çalışmalarını birleştirerek diyorum ki amerika’nın 2001 afganistan işgalinin sonucu olarak bugüne kadar toplam 1.2 milyon afganistan ve pakistanlı öldürülmüştür.
öldürülmüş ıraklıların sayısının artık 1,5 milyon ile 3,4 milyon arasında bir rakamla ifade edileceğini söyleyebiliriz. elde ettiğimiz bu istatistiksel aralığa bakıldığında bizim ilk tahminiz olan 2.38 milyon rakamının olması gereken yerde durduğunu göreceğiz.
leslie stahl 1996 yılında 60 dakika isimli tv programında abd’nin bm büyükelçisi madeleine albright’a “yarım milyon çocuğun öldüğünü duyduk. yani, hiroşima’da ölenlerden daha fazla sayıda çocuk. sizce buna değer mi?” diye sorduğunda, albright’ın yanıtı “bunun çok zor bir seçim olduğunu düşünüyorum, fakat bize göre buna değer” oldu.
salvador ordusundan kaçmış bir askerin new york times’a verdiği bir röportaja göre o dönemde abd’li askeri danışmanlar, küçük yaştaki tutuklulara işkence yapma yöntemlerini öğretti. salvador ulusal muhafızları’nın eski üyesi, gerilla olduğu söylenen insanları bulan ve onlara işkence yapan on iki kişilik bir manganın üyesiydi.
vardığımız genel sonuç, abd'nin 2. dünya savaşı’ndan bu yana dünyanın her yerine saçılmış savaş ve çatışmalarda 20 ila 30 milyon insanın ölümünden sorumlu olmasının oldukça muhtemel olduğudur. yukarıda sorulan soru, “abd 1945'ten bu yana başka ülkelerde kaç tane 11 eylül’e sebep oldu?” idi. yanıt, “muhtemelen 10 bin”dir.
abd, (ward churchill’e göre) 241 yıllık katliam ve kargaşa yaratma tarihi boyunca dudak uçuklatan sayıda insanı öldürdü, sakat bıraktı, yerinden etti ve başka biçimlerde zarar verdi – buna 1945 yılından beri 37 ülkede öldürülen 20 milyondan fazla insan dahil.
öte yandan neo-liberal/insan hakları kliği obama ve clinton’a çok yakın ve dolaylı yoldan müslüman kardeşler’i ve katar’ı destekliyor. neo-con’lar ise tarihsel olarak suudi arabistan ve israil’e daha yakın. bu ülkelerin her ikisi de, bölgesel kontrolü riyad ve tel aviv’e bırakmak suretiyle abd’yi dikkatini asya’ya yöneltecek şekilde serbest bırakacak olan bir arap nato’su sayesinde abd’nin ortadoğ
seyyid hasan nasrallah'ın elinde şehit anneleri tarafından gönderilen yüzlerce mektup bulunmaktadır. bu mektuplarda, şehit anneleri geri kalan oğullarını da hizbullah saflarında savaşa göndermek için seyyid nasrallah'tan müsaade istemektedir. ancak bu onaylanmıyor. buna karşın, aksi yönde talepte bulunan tek bir mektup bile henüz gelmemiştir.
"burada, abd’de ve batı avrupa devletlerinde gelişmiş olan çelişkilerden dersler çıkarmalıyız. sıkı bir anti-emperyalist ve ırkçılık karşıtı karaktere sahip olmayan her türlü sol hareket, nesnel olarak emperyalist sisteme yardım eden ulusal istisnacılığından kaynaklı olarak başarısızlığa mahkumdur."
ekim 1973 savaşının ardından küba, israil’le olan diplomatik ilişkileri kesti. ertesi yıl, fkö genel sekreteri yaser arafat havana’yı ziyaret ettiğinde bir devlet başkanı gibi karşılandı ve daha sonra küba’da bir filistin büyükelçiliği açıldı.
castro allende’ye işçileri silahlandırmasını tavsiye etmişti. daha ileride bu dönemi “eğer her işçinin ve her köylünün elinde bunun gibi birer tüfek olsaydı, hiçbir zaman faşist bir darbe gerçekleşmezdi” sözleriyle hatırlayacaktı: “bu, devrimciler için şili’deki olaylardan çıkarılması gereken büyük bir derstir.”
suriye'deki savaşa gelince, cıa ve suudi arabistan 2013 yılında timber sycamore (çınar kerestesi) kod ismi altında ortak operasyon gerçekleştirme kararı aldılar. operasyonun hedefi yasal olarak seçilmiş suriye cumhurbaşkanını devirmekti. bu anlaşma altında suudiler silah ve kaynak sağlarken cıa de cepheye göndermeden önce "isyancıları" eğitti.
mahdi darius nazemroaya yazdı: kaddafi’nin afrika kıtasını libya liderliği altında birleştirmeyi hedefleyen pan-afrikan tutkuları sebebiyle, afrika’yı ele geçirme projesine paralel olarak libya’nın nötralize edilmesi gerekiyordu. libya ve onun kalkınması ve siyasi projeleri, afrika kıtasının yeniden sömürgeleştirilmesinin önüne etkili bir bariyer örüyordu.
amerikalı yazar james petras'tan dosyalık çapta önemli bir analiz...
"bu hafta, abd dışişleri bakanı john kerry ile, bush ailesiyle olan yakın bağları nedeniyle washington çevrelerinde “bender bush” olarak bilinen prens bender el sultan arasında sert sözler geçti."
batılı ana akım medyadaki bitmek tükenmek bilmez savaşlar ve aç-mutsuz insanlarla dolu bir kıta şeklindeki klasik afrika tarifi, sanki kıtanın hayatını idame ettirmesi için batı’nın sadakasına muhtaçmış yönünde bir yanılsama yaratmaktadır. gerçekte bunun tam tersi doğrudur; batı, afrika’nın sadakasına muhtaçtır.
bir analist, abd-ingiltere-fransa sömürgeci şeytan üçlüsünün mali’ye başlattığı saldırının bu afrika ülkesinin halkına yönelik “soykırım boyutunda katliama” yol açacağını söylüyor.
1996 yılında ulusal televizyonda amerika’nın birleşmiş milletler’deki büyükelçisi madeleine albright’a, abd’nin açtığı savaş ve uyguladığı yaptırımların yarım milyon ıraklı çocuğun ölümüne neden olmasının ödenebilecek bir bedel olup olmadığı sorulmuştu. albright şu cevabı vermişti: “bu çok zor bir seçim, ama bunun ödemeye değer bir bedel olduğunu düşünüyoruz.”
bağlantısızlar hareketi (nam) zirvesi 26-31 ağustos 2012 tarihleri arasında tahran’da gerçekleştirilecek. nam ve zirveleri, abd ve nato’nun batı merkezli dünyasında büyük ölçüde görmezden geliniyor, fakat bu yılki buluşma batıcıların ve onların basınının ilgisini çekti. bunun nedeni tahran'ın washington dc’nin siyasal düzenini altüst etmiş olması.