Avrupa korku ve ümitsizlik içinde / Filistin direnişi ABD ve Avrupa seçimlerini etkiliyor, güç odaklarını çözüyor

Alastair Crooke

Al Mayadeen English

Avrupa'nın önde gelen gazetelerinden biri "şu anda Avrupa siyasetini yönlendiren şeyin korku olduğunu" söylüyor.  Manşetlere endişe egemen: "Putin Ukrayna'ya ölüm yağdırırken Almanya'nın elitleri korkuyla kaçışıyor". İngiltere Başbakanı, geleneksel siyasete biraz ters düşen, açık sözlü bir 'kıymık' olmakla birlikte asla pek de 'aşırılıkçı’ sayılamayacak George Galloway'in ara seçimleri kazanmasının arifesinde, 'radikalizm' nedeniyle 'risk altındaki demokrasi' konusunda uyarıda bulunmak üzere acil basın toplantısı düzenliyor.

ABD'de de liberal çevreler yeni çıkan bir kitabın yayımlanmasıyla çalkalanıyor: White Rural Rage: The Threat To American Democracy (Beyaz Kırsal Öfke: Amerikan Demokrasisine Tehdit) adlı kitapta "kırsalda yaşayan beyazlar Amerika'daki en ırkçı, yabancı düşmanı, göçmen ve eşcinsel karşıtı, komplocu fikirli, anti-demokratik" demografi olarak tanımlanıyor.  Onlar, "Bağımsız basına ya da ifade özgürlüğüne inanmazlar" ve "şiddeti kabul etme ya da mazur görme olasılıkları çok yüksektir".

Elbette korku, ilk etapta, bunun bir şekilde Rusya'nın 'işi' olduğu iddiasına doğru yönlendiriliyor. Bu tehdit, Başkan Putin'in Ukrayna'nın çok ötesinde 'emperyal emelleri' olduğu iddialarıyla daha da körükleniyor. Ancak, bu iddialar için Putin'in geçen yıllar süresince söylediği herhangi bir şeyi kanıt göstermek mümkün değil. 

Batı'yı en fazla ürküten şey ise Avdiyivka bozgunundan sonra Ukrayna kuvvetlerinin üst üste aldığı yenilgiler. Yeni Ukraynalı komutan General Syrski, firarlarının ardından yeni savunma hatlarına çekileceklerini duyurdu, ancak bazılarının önceden tahmin ettiği üzere, Syrski'nin iddia ettiği 'daha elverişli hatların' gerçekte mevcut olmadığı ortaya çıktı.

Savaşı karadan belgeleyen Ukraynalı fotoğrafçılar Konstantin ve Vlada Liberov, Syrski'ye şu soruyu yönelttiler: "Peki bir sonraki ‘fortetsia’ hangisi - Pokrovsk mu? Yoksa sadece Konstantinovka mı?"

Censor'un genel yayın yönetmeni Yuri Butusov - bu bölgeye yaptığı gezinin ardından - soruyor: "Bu ikinci savunma hattı nerede?" “Söyleyecek söz yok. Askeri sansür: burada Kiev'de başkomutan bir şey söylüyor ama cephede tamamen farklı şeyler oluyor. Şu ana kadar Avdiyivka'nın ötesinde hiçbir tahkimat hattının inşa edilmediğini söylemek istiyorum. Rus insansız hava araçlarının, askerlerimize yuvalarında - bir tarlanın ortasında - saldırdığını gördüm".

İnşa edilmiş bir savunma hattı yok, sadece aceleye getirilmiş anlık mevziler var. Ukrayna ise aşamalı geri çekilmeyi desteklemek için yedeklerini öne sürüyor. NATO liderleri bu savunma hattı boşluğunu fark etmediler mi?  Görünüşe göre hayır...

Aslında mevcut paniğin bir ayağı da AB’nin, Ukrayna projesine aşırı yatırım yapması ve şimdi bu projenin hızla çöktüğünü görmesi. Cumhurbaşkanı Macron'un AB ülkelerini alelacele (24 saat öncesinden) Elysée Sarayı'na çağırarak Ukrayna'daki durumun çok kritik ve Avrupa için risklerinin çok yüksek olduğu uyarısında bulunmasının nedeni de budur: "Çatışmada inisiyatifi ele almamız gereken kritik bir noktadayız: Ne kadar sürerse sürsün, ne gerekiyorsa yapmaya kararlıyız".

Ancak Macron'un gerçekte önerdiği şey, toplanan liderleri şok etti. Macron, doğrudan Rus kuvvetleriyle savaşmak için değil ama Rusya'ya karşı savunmasız stratejik 'tetikleyici' caydırıcılar olarak hareket etmek üzere, Avrupa özel kuvvetlerinden oluşan müfrezelerin Ukrayna'ya gönderilmesini savundu - ki bu kuvvetler saldırıya uğradıkları takdirde NATO'nun misillemesini Rusya'nın tepesine indirecekti. 

Macron'un iddiasına göre bu güçler Moskova'nın askeri manevra alanı için stratejik caydırıcılar, Ukrayna'ya dağılmış 'dokunulmaz' NATO vahaları olacak. Dehşete kapılan meslektaşları buna karşı çıktılar; yerleştirilen tuzak tellerini Üçüncü Dünya Savaşına giden bir taşıma bandı olarak gördüler ve bu deliliğe 'Hayır, teşekkürler' dediler.

Avrupa'nın çaresizliğinin 'diğer ayağı', Başbakan Sunak'ın Rochdale ara seçim sonuçlarının ardından demokrasinin aşırıcılık nedeniyle tehlikede olduğu uyarısında bulunmak üzere mikrofona koşmasıyla ortaya çıktı. 

Bir yorumcu şöyle diyor: Rishi Sunak haklıydı: "Bu siyaset değil, hatta radikal türden bile değil... Bu, çelişkili gerekçelerle bile öfkelenen herkesle ortak bir dava oluşturmaya hazır, belirsiz, tutarsız bir öfke".

Sırf George Galloway Rochdale'de ezici bir çoğunlukla kazandı diye böyle bir tepki vermek size biraz abartılı geliyorsa, sizin için noktaları birleştirelim:

Aynı yorumcu (Telegraph'tan Janet Daley) şöyle diyor: "Konuyu güncelleştirmek gerekirse, İşçi Partisi adında bir oluşum var - işçi sınıfının çıkarlarına yönelik geleneksel Sol kanat adanmışlığını çağrıştıran bir isim – ve Gazze'deki Filistin davasını bir şekilde yerel işçi sınıfı ihtiyaçlarıyla birleştirerek Rochdale'de bir ara seçim kazandı".

Ah! Acı veren de bu işte! ABD'de Filistin yanlısı gruplardan oluşan bir koalisyonun, Başkan Biden'a Gazze savaşıyla ilgili seçmen hayal kırıklığının Kasım seçimlerinde kendisine pahalıya mal olabileceği mesajını vermek için 10.000 'taahhüt edilmemiş' oy - Trump'ın 2016'da Michigan'daki zafer marjı - gibi mütevazı bir hedef belirlediği Michigan ön seçimlerinin yankıları burada. Üstelik Filistin yanlısı destek 10.000 hedefini aşarak yaklaşık 101.400 oya ulaştı. Yani mesaj gönderildi ve Demokrat çevrelerdeki seçim umutsuzluğunun da gösterdiği gibi, 'mesaj alındı'.

Açık konuşmak gerekirse: Gazze ve Ukrayna'daki olaylar AB'de, Avrupa ve ABD'de politik gücün kontrol yapılarını çözüyor.  İşte bu yüzden buralara panik ve baş aşağı gidiş hâkim.

Çeviri: Medya Şafak