İbrahimi Dinani: Rüya Âlemi / Zorunluluk ve Özgür İrade

Demek ki benim tüm fiillerim ihtiyarîdir. Fakat benim ihtiyarım, benim kendi ihtiyarımda değildir. (Özgürlüğüm zorunludur). Bu başka bir yere bağlıdır. Bir mümin için sebepler silsilesi Hak Tebarek ve Teâlâ’da sona erer. Mümin olmayanlar ise tabiata ya da artık her neyi kabul ediyorlarsa ona ulaşırlar, nitekim bu konuda birçok şey söylüyorlar. Onlar tabiatın determinizmine inanıyorlar.

İbrahimi Dinani: Varlığın başlangıcı ve sonu bilinçtir

İnsan sayısı kadar “ben” vardır, öyle değil mi? Ancak gerçek “ben” bir taneden fazla değildir. O gerçek “ben”, Hak Teâlâ’nın “ben”idir. Tevrat’ta, İncil’de ve Kur’an’da, Allah ne kadar güzel buyurmuştur. Allah, “İnnenî ene…” diye buyuruyor. Yani “Şüphesiz Ben Benim”. Bundan daha iyi bir tarif bulunamaz!

İbrahimi Dinani: Meâd (Allah'a Dönüş) / İlim ve Amel İlişkisi

Ben merhum Henry Corbin’in Allame Tabatabaî ile yaptığı o özel görüşmelerin tamamında bulunmuştum. Yani o toplantıların tamamında bulunan tek kişi bendim. Merhum Corbin’le çok yakındım, çok uzun sohbetlerimiz oldu, ben onu çok büyük bir insan olarak görüyorum. İslam felsefesini de çok incelemiş biriydi. Ancak onun hatalı görüşlerinden biri, şu an sizin bu naklettiğiniz kısımda ortaya çıktı.

İbrahimi Dinani: Baba Tâhir Uryân (2)

Yani bir ağacın ne olduğu bellidir. Bir hayvan, kuş, karınca, serçenin, en başından ne olduğu bellidir. Ama insanın ne olduğu belli midir? İnsanın ne olduğu ancak son gününde anlaşılır. Son gün demek, son nefes demektir. Sizin ruhunuzda hangi resim çizilmişse siz işte osunuz. Ancak o resim sabit değildir. O resim silinip başka bir resim gelebilir.

İbrahimi Dinani: Baba Tâhir Uryân (1)

Sadrü’l-Müteellihîn (Molla Sadrâ) de ilmi varlıkla eşit kabul etmiştir. Tıpkı varlığın ve ışığın teşkikî olması gibi, yani zayıflık ve güçlülük mertebelerine sahip olması gibi ilim ve bilinç de teşkikîdir, zayıflık ve güçlülük dereceleri vardır. Baba Tâhir’in sözünden de bu çıkıyor.

İbrahimi Dinani: Şuhûdî tecrübe / Nesnel tecrübe

“Vahyanî akıl”, tümel akıldır. Tümel akıldan daha yukarıda bir akıl bulunmamaktadır. Tümel akıl şudur: Tüm varlıklar makuldür. Bir diğer itibarla varlık ilim ve idrakin ta kendisidir.