Âlûsî, Muhammed Sûresi’nin 27-31. âyetlerinin tefsirinde şöyle der: Bana göre Yezid'in buğzu münafıklık alametlerinden daha kuvvetlidir. Ah keşke ilahi rahmetten kovulmuş Yezid hakkında ne söylüyorsunuz, bir bilebilseydim! O, Hz. Ali’ye sevgi mi besliyordu yoksa buğz mu ediyordu? Allah’ın lâneti ona olsun!
‘‘Ali’ye söven bana sövmüş olur.’’ Bu hadis isnad açısından sahihtir. Ancak Buharî ve Müslim tahric etmemişlerdir. ‘‘Ali’ye eziyet eden bana eziyet etmiş olur.’’ Bu hadis isnad açısından sahihtir. Ancak Buharî ve Müslim tahric etmemişlerdir. Zehebî de dipnotta hadisin sahih olduğunu belirtiyor.
Buharî'ye göre Haricî lider İmran b. Hıttân’da herhangi bir problem yok! Ama Câ’fer b. Muhammed es-Sâdık’ta sorun var! İmam Medine’de yaşamıştır. İlginç olan nokta şudur ki İmam Sâdık’ın talebelerinden bir grup Buhârî’nin şeyhlerindendir. Buhârî’nin bunlardan rivayeti var, ama İmam Sâdık’tan (a.s.) tek bir rivayeti yok!
Yani Muaviye hakkında ‘‘Allah razı olsun’’ ibaresini kullanmayan kişi yazara göre Şiî olmuş oluyor! Şiîlik ithamından kurtulabilmen için Muaviye hakkında sadece susman ve onu kötü bir şekilde anmaman yeterli değil, üstüne bir de ‘‘Allah razı olsun’’ demen gerekiyor!
Şöyle bir itiraz gelebilir: ‘‘Bu çıkarım doğru mudur? Muaviye’nin hilafete Ömer b. Hattab’dan daha layık olduğunu söyleyen Emevî yönelimli birisi gerçekten de mevcut mudur?’’ Buna cevabımız evettir, çünkü bu sözü ilk defa söyleyen Muaviye’dir. Hilafete Ömer b. Hattab’dan daha layık olduğunu ilk iddia eden Muaviye’nin kendisidir.
Resûlullah (s.a.a.) O’na şöyle dedi: ‘‘Sen, benim yanımda Musa nezdinde Harun’un sahip olduğu bir konuma sahip olmaya razı olmaz mısın? Şu var ki sen bir peygamber değilsin. Ama ben mutlaka gideceğim ve sen de benim halifem olacaksın." (Ahmed b. Hanbel; Müsned)
Ehl-i Beyt Okulunun bilginleri şöyle derler: Râvî İmâmiyye mezhebine mensup ve adil bir kişiyse bu rivayet sahih olarak kabul edilir. Ancak hadisi bize aktaran şahıs İmâmiyye mezhebine mensup değil ancak doğru sözlü birisiyse onun rivayetine güvenilir. Bu tür rivayetlere Ehl-i Beyt mezhebinde ‘‘muvassak hadis’’ denir.